stout

Haar pootjes tintelden, haast alsof ze weer een puber was die stiekem 's nachts de deur uit sloop zonder mama iets te zeggen en hoewel ze wist dat dit onbehoorlijk fout en kinderachtig was, lag er toch een twinkeling in haar ogen. Ze had Dinspots heimelijk gevraagd om tegen maanhoog naar haar den te komen. Nu alle patiënten terug waren gegaan naar hun den en Lizardpath hier ook niet meer sliep, was ze de nachten vaak helemaal alleen. Nogal eenzaam, maar het gaf ook ruimte voor leuke dingen. Achter zich had ze namelijk een kluitje catnip neergelegd, Maar shht tegen de rest van Windclan. Immers was catnip nou niet bepaald heel makkelijk te vinden en hadden ze het goed nodig in de komende koude seizoenen.... Maar soms, heel soms wilde Routnose even Stoutnose zijn en plezier hebben.

&Dinspots! Anderen alleen met toestemming <3

Echt, er waren maar weinig dagen dat hij zo gespannen was voor wat de avond ging brengen als vanavond. Dinspots was namelijk gevraagd door Routnose om naar haar den te komen, 's nachts, terwijl iedereen sliep. Het was safe to say dat hij een kleine verwachting had van iets, maar hij wilde zichzelf nog geen hoop geven want hij wist dat zijn duiffie heel preuts was en dat respecteerde hij ook (wow, wie is dit en wat heb je met Din gedaan?). Toen hij de medicine cat's den inliep, rook hij het al redelijk snel. Een grijnsje kwam op zijn gezicht, oh foei foei, Routje toch. Zelfverzekerd liep hij naar haar toe, niemand kon hen toch zien, en begroette haar met een lekkere lik over haar snuit. "Hey schatje," fluisterde hij toen met een ondeugende blik in zijn ogen. "Wat is dit hmm? Speciaal voor mij?" vervolgde hij, zijn stem ietsje lager dan normaal.

Oh oh oh, ze had een hele grote fout gemaakt... nu al. Routnose schuifelde nerveus heen en weer, vooral nu ze nog even op hem moest wachten kwam de twijfel haar bijten. Had ze niet tegen Shadefeather gezegd dat dit kittens kon redden? Dat het zo belangrijk was? Natuurlijk had ze er heel erg opgelet dat ze niet teveel nam, dat er genoeg over zou zijn... Ze zou Routnose niet zijn als ze dat niet deed. Dan nog, echt recht viel dit niet te praten. De lafaard in haar sprong eruit en ze was net opgestaan om dit alles af te blazen, toen hij binnen kwam. De stress was een beetje in haar ogen af te lezen, maar ze kon niet anders dan kort giechelen toen hij haar een goede kus op de wang gaf. Oh, was het heel slecht dat dit zoveel leuker was omdat het niet mocht? Routnose wist dat ze zichzelf er later voor zou haten, maar op het moment kon ze niets anders dan zich mee laten slepen in het moment. Ze hield vsn hem, van dit stomme moment. Ze legde een staart voor Dinspots zijn druk bewegende lippen. "Shhshsh-shsh-shht" bracht ze uit en keek even over zijn schouder heen of iemand hem gevolgd had. Natuurlijk niet, iedereen sliep. Iedereen, behalve zij. "O-oké luister, Din, ik weet dat dit niet mag en het is heel slecht en Starclan gaat super boos zijn en niemand mag er ooit achter komen en en en-" ze kapte de waterval van woorden af en keek wat beschaamd naar haar poten, waarna ze het bosje kattenrkuid naar hem toeschoof. "Uhm... W-wil je iets stouts met mij doen, Dinspots?"

Alles maakte Rout goed zenuwachtig, arm duiffie, maar hij genoot ervan. Al dat stiekeme hield misschien wel heel lang aan nu, en het liefst zou hij haar openbaar als vrouw declareren, maar dat zat er nou eenmaal niet in en dan moest hij het maar stiekem doen. En dat maakte het soms ook wel extra spannend. "Starclan kan me niks schelen," onderbrak hij haar met een knipoog. Zijn blik viel op het bosje kruiden tussen haar poten. Het rook heerlijk, en nieuwsgierig oogde hij zijn meisje. "Ik wil altijd stoute dingen doen, Routnose," sprak hij met wiebelende wenkbrauwen. "Wat is dit voor spul, hmm?"

Routnose was nu eenmaal een goedzakje. Bovenalles bang om gepakt te worden, want dan zat ze goed in de problemen. Toch, héél, héél stiekem vond ze dit eigenlijk ook wel heel erg leuk. In het geniep dingen doen, de spanning van het niet mogen en bovenalles met haar favoriete kat. Ze voelde zich net weer kleine Routpaw die midden in de nacht met een stel apprentices eruit gesneakt was. "Starclan kan me niks schelen," nu keek ze hem toch wel even een beetje beledigd aan. "Shh, ze horen je, hoor," murmelde ze maar zag zelf ook wel in hoe hypocriet het was. Want als ze het konden horen, dan zouden ze dit ook kunnen zien. Oh oh, als Mousewish nou maar gewoon even ergens anders zou kijken vannacht. Ze kon het toch niet laten om te giechelen om zijn woorden en schudde kort met haar kop. "Nou, uhm, kijk... Dit is Catnip," murmelde ze en durfde hem een beetje gegeneerd niet aan te kijken. "En, uh, het laat je je fijn en vreemd voelen... Of nuja, dat ben ik verteld," ze wiebelde wat nerveus heen en weer. "En je mag het absoluut niet voor jezelf gebruiken want het is een heel erg belangrijk medicijn... Maar, uhm, ja," ja het mocht absoluut niet, maar goed. Wie zou het weten? "Dus... Zou je het met mij willen proberen?"

Rout zei dat Starclan hun kon horen en hij lachte, pfff ja hoor. Hij schudde zijn kop met een grijns. "Neh, onzin," hij sloeg zijn blik toch even op naar het plafond. "Als ze ons bezig zien kijken ze heus wel de andere kant op," merkte hij op met een dikke wenkbrauwwiebel. Routnose begon met haar uitleg over de plantjes en excitement borrelde op in zijn borstkas. Oh, iets wat je absoluut niet voor jezelf mocht gebruiken maar wat ze wel gingen doen? Heerlijk!! "Ja tuurlijk wil ik dat gekkie," murmelde hij waarbij hij zijn neus even in haar nekvel duwde. God ze rook zo lekker en hij wou haar helemaal voor zichzelf voor altijd. Met een glimlachje keek hij haar aan. "Oké hoe doe je dit? Snuiven likken of prikken?"

Zijn woorden leverden hem een ietwat trieste glimlach op van haar. "Oh, zouden ze maar," haar gedachten gingen uit naar Mousewish, zou die met een opgezette staart vanaf haar sterren toekijken? Kwaad op haar neerkijken? Toch verdween de gedachte aan haar, de bedwelmende geur van de plantjes al genoeg om het gros van die zorgen weg te nemen. "Ja tuurlijk wil ik dat gekkie,"sprak hij op haar woorden en drukte zijn neus in haar nekvel. Een rilling van warmte trok door haar lichaam heen en kort sloot ze haar ogen. Routnose zou liegen wanneer ze zei dat ze zoiets nog nooit gevoeld had, maar het was nooit zo innig geweest als dit. Ieder keer dat ze hem zag wilde ze bij hem zijn, tussen zijn poten liggen en alleen nog maar aan hem kunnen denken. Nu eindelijk durfde ze het zich af te vragen - hoe kon iets dat zo goed voelde ooit slecht zijn? "Oké hoe doe je dit? Snuiven likken of prikken?" zijn woorden haalden haar uit haar verdoofde trance met een lach. "Pff, je klinkt bijna alsof je al ervaring hebt," plaagde ze hem met een vriendelijk stootje tegen zijn schouder. "Merk je het dan niet al?" vroeg ze hem met een vrolijke twinkeling in haar ogen. "Het is deels de geur, maar het werkt nog beter als je het opeet," ze schoof de helft naar hem toe, maar stopte uiteindelijk toch, haar poot op de plantjes. "Weet je echt zeker dat je er oké mee bent..? Straks breng ik je heel erg in de problemen..." zichzelf ook, maar dat was haar eigen verantwoordelijkheid.

Oh nee, al deze praat over de sterren bracht de hele vibe de verkeerde kant op. De kater sprak er daarom niet verder over, kon zien dat het Rout aan het denken bracht en eerlijk gezegd mocht ze haar mooie brein wel is wat rust geven op dit soort momenten. Soms moest je gewoon roekeloos zijn, dingen doen die niet mochten, gewoon, leven. Omdat het leuk was en omdat je dat verdiende. Ja, misschien mocht hij ook wel is wat minder genieten van alles wat leuk en lekker was, maar daarom pasten ze juist zo goed bij elkaar niet? Liefhebbend drukte hij zijn neus in haar nek, voelde de rilling die door haar lichaam trok. Hij trok zich maar weer terug, wetende dat hij zichzelf anders niet meer in de hand zou hebben zo. Dus maakte hij maar een grappende opmerking om de spanning wat te verminderen. "Ik heb geen ervaring hoor," miauwde hij netjes terwijl hij floot. "Met dit spul, dan," zei hij er toen snel achteraan. Ja, een beetje grappen mocht. "Ik ruik alleen jou," sprak hij toen laag, god zo maakte hij de conversatie toch weer seksueel getint. Hoe kon hij ook anders als ze eruit zag als een letterlijke snack? Hij wou haar opeten en nog heel wat andere dingen -- juist, kruiden. Ahum. Er werden wat blaadjes zijn kant op geschoven en met een twinkeling keek hij haar aan. "Ik ben gemaakt voor problemen schatje," fluisterde hij waarna hij een grote hap plant nam, het snel kauwde en meteen doorslikte. Hierna stak hij zijn tong uit. "Nu jij nog,"

Ze keek hem met glinsterende oogjes aan. Dinspots was niet echt zo'n braverik, wist ze al. Het zou haar niet zoveel verbazen als hij wel gekkere dingen had gedaan. Anderzijds kon ze ook wel zien dat hij ook een klein hartje had, hoor. "Ik ruik alleen jou," zijn lage stem liet haar wat verlegen giechelen, maar ze kon het niet laten om er een grapje over te maken. "Nou zeg, zeg je nu dat ik stink?" sprak ze zogenaamd beledigd en gaf hem een kopje om dat goed te maken. Vervolgens schoof ze de plantjes zijn kant op, die hij na een opmerking zo inhaleerde. Routnose keek hem met grote ogen aan. "Uhm, dat was soepel," lachte ze nog steeds een beetje nerveus, maar de geur van de plantjes maakte haar al een beetje lacherig. "Nu jij nog," nou, dan moest het maar. Toch al te laat nu. Met iets meer moeite begon ze de plantjes op te eten, die een behoorlijk vreemde smaak hadden. De geur was bedwelmend en bracht zachte, roze wolkjes in haar hoofd. Routnose voelde de spanning uit haar lichaam glijden en spinde zachtjes, waarbij ze zich tegen hem aan liet zakken. "Dat voelt fijn, toch?"

Wat?! Ze vatte zijn compliment verkeerd op en bijna wou hij zich gaan verontschuldigen - god knows wat er zou gebeuren als Rout dacht dat hij haar neerhaalde, met haar veel te veel onzekerheden - maar gelukkig liet ze hem al snel weten dat ze het niet meende. Met een grinnik at hij de plantjes op, snel, in één keer zodat hij het niet hoefde te proeven. Toch bleef de vieze smaak in zijn mond plakken toen hij het goedje eenmaal doorgeslikt had, maar hij deed z'n best om zijn gezicht goed in de plooi te houden zodat Stoutnoseje tegenover hem niet ontmoedigd zou worden. Toen nam ook zij het spul in, en een luie grijns schoof over zijn snuit heen. Heerlijk. Oh, ze kwam tegen hem aan liggen!! Zijn hart maakte een sprongetje, waarbij hij haar een lik gaf over haar kop. "Héél fijn," sprak hij met opgetrokken wenkbrauwen, waarbij hij duidelijk doelde over het feit dat Rout tegen hem aan was gaan liggen en wat minder op de plantjes. Al waren die ook wel heel fijn, oof. "Zeg eens, d-duiffie," Ah, zijn spraak begon al wat te vervormen. Een lach rolde over zijn lippen. "Denk je 's nachts wel is aan mij?"

Allicht was het slecht, immers waren de plantjes waardevol en nodig, maar op dat moment kon Routnose daar niet bepaald aan denken. Het leek voor het eerst in een eeuwigheid dat ze zich zo zorgeloos, ontspannen en vooral gelukkig had gevoeld. Iedereen sliep, ze had alleen Dinspots wiens warmte ze tegen zich aan voelde, zoals ze het het liefst iedere nacht voelde. "Zeg eens, d-duiffie," ze liet een zacht en vragende prrt? horen. "Denk je 's nachts wel is aan mij?" dat liet haar even verbaasd kijken. "Uhm, ik slaap meestal 's nachts..." sprak ze, nu nog meer oblivious dan dat ze normaal al was. Tevreden liet ze zich over haar vriendje heen hangen, waarbij ze hem met iets grotere pupillen dan normaal aan keek. "S-soms droom ik wel van je... Dan zijn we samen,"