Pawprints in our hearts [+Hedgekit]

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

De trieste sfeer in het Camp drukte op iedereen maar nog het meest op de kinderen van Dewberry. De kater wiebelde met zijn oren toen Frostfall naar zijn dochter toeging en hij nam nog wat meer afstand. Haar vader zou de rest van de avond waken en bij haar lichaam verblijven. Zonder verder nog een woord te spreken streek hij even met zijn pluizige staart over Hedgekit's rug en liep toen naar zijn eigen Den toe waar hij in zijn nest ging liggen dat was gevuld met lavendel en vele andere bloemen. Op de rand lag de bloemenkrans die Gorsepaw hem gegeven had toen hij net Apprentice was geworden en hij glimlachte eventjes. Hij kon zich niet indenken hoe het moest voelen een kind te verliezen, en hoewel Frostfall een mopperkont was had hij ook zeker wel een hart.

merc

Zij mama was weg. Hij en zijn broertjes en zusje waren nu alleen. Ze hadden geen papa, iets waar Hedgekit zich nooit druk om had gemaakt, maar nu leek het wel alsof hij iets dubbel miste. Geen mama en geen papa. Maar nog wel een opa. Opa die naast hem zat en hem troostte. Maar toen voelde hij ineens een briesje waar net nog warme vacht tegen hem aan had gezeten en een staart die over zijn rug streek. Stallionstar was opgestaan en ging richting de leader’s den en dus duwde Hedgekit zich ook op zijn pootjes. Hij mocht vanacht bij hem slapen, zodat hij niet alleen zou zijn. Het was niet opgekomen bij Hedgekit dat Rookkit,Bumblekit en Stallionkit misschien ook bij opa wilden slapen vannacht. Maar hij was ook nog steeds helemaal van slag, hoewel al wat kalmer dan daarstraks. Iedere keer als hij aan zijn mama dacht en dat ze niet meer terug zou komen, begonnen tranen weer te prikken in zijn ogen. En dus krulde hij zich maar tegen zijn opa aan op, om nog steeds troost te zoeken bij de grote kater.

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Hij nestelde zich eens goed in zijn mosbed en geeuwde. Langzaam zakte hij onderuit en legde zijn kop op de rand van het nest. Al snel verscheen de kleine gedaante van Hedgekit in de opening en hij hief zijn kop even en tapte met zijn voorpoot op de plek naast hem zodat Hedgekit wist waar hij kon liggen. "Come here lad" miauwde hij en maakte het zichzelf gemakkelijk. Het plekje dat hij had gemaakt voor Hedgekit was warm en hij zou bijna helemaal in zijn pluisstaart verdwijnen als hij nog jonger geweest was. Hij zou er misschien net overheen komen? "Ye wanne hear a story aboot yer ma?" vroeg hij de kitten met een glimlachje. Misschien kon dat de kleine kitten troosten.

merc

Hij nestelde zich tegen de grote kater aan op de aangegeven plek, veilig en warm in de pluizige staart die hij ooit nog eens trots voor mama’s neus had gevangen. Hij legde zijn kopje over de rand van de staart heen. De warmte was een kleine maar welkome troost. Maar toen, toen vroeg zijn opa of hij een verhaaltje wilde horen over mama. Langzaam knikte hij. Hedgekit wist niet zeker wat voor verhaaltje het zou zijn, maar dan zou hij iets van mama nog even bij hem hebben. “Welk verhaaltje?” Vroeg hij zachtjes. Zou het een leuk verhaaltje zijn?

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

In het gedempte licht van de nacht fonkelden zijn groene ogen vriendelijk. "How aboot her first training. Ey?" miauwde hij met een grimas. "Eigenlijk wilde Oceanstar je moeder trainen, maar toen ze nog Dewkit was klikte het gewoon beter met mij en haar dan met onze voormalige leidster" begon hij zijn verhaal en krulde zich iets behaaglijker om de kleine Hedgekit heen. "Toen ze mijn Apprentice werd was ze nog niet zo goed in iets vangen als dat jij het bent hoor" miauwde hij met een knipoog. "Ze heeft haar fair share of zand gehad in haar trainingstijd. Al helemaal toen ze voor het eerst een haas moest vangen" lachte hij zacht. Oh, dat was een dag geweest waar hij nog met veel plezier aan terug kon denken. "Ze rende namelijk heel hard achter een haas aan, maar die haas sprong net over een gat heen en dat had je moeder niet gezien. Je raad al, ik mocht haar uit die kuil trekken" miauwde hij grinnikend.

merc

Hedgekit.

You Once Said That You Wished Me To Become A Man Of Worth

Hij nestelde zich wat meer comfortabel tegen Stallionstar aan terwijl hij met het verhaaltje begon. Hij vertelde hoe zijn mama eigenlijk eerst door Oceanstar zou worden getraind. Hij had Oceanstar nooit gekend, daar was hij veel te jong voor. Hij was pas net vier manen oud, net over het middenpunt van zijn kittentijd heen. Zijn mama zou hem nooit apprentice zien worden, niet zoals zijn opa zijn mama dat wel had zien worden. Hij vertelde over hoe hij en mama goed met elkaar over weg hadden gekund. Hoe hij al beter was als mama toen was geweest met iets vangen. De gestreepte kitten schudde zijn kopje. Nee dat zou vast niet waar zijn. Mama zou vast veel beter als hem zijn geweest. Maar toen vertelde opa verder over mama, dat ze veel zand gehapt had toen ze voor de eerste keer een haas ging vangen. Zou hij dat ook ooit gaan doen? Zou hij dat ooit kunnen? Dat waren allemaal vragen voor later. Vragen over dingen die, eens hij er achter zou zijn gekomen, hij aan zijn mama zou moeten hebben verteld. Waar ze samen over zouden kunnen praten en lachen. Maar dat zou hij nu allemaal nooit meer meemaken. "Ze rende namelijk heel hard achter een haas aan, maar die haas sprong net over een gat heen en dat had je moeder niet gezien. Je raad al, ik mocht haar uit die kuil trekken" Een kleine lach ontsnapte de kitten bij die woorden en het beeld wat ze schilderden. Zo een verhaaltje horen over zijn mama maakte hem verdrietig maar toch ook een stukje blijer dan voorheen. "Lukte dat wel?" Vroeg hij aan zijn opa.

Onderwerp: Re: Pawprints in our hearts [+Hedgekit]