The orchard.

Moonstorm had besloten even wat tijd voor zichzelf nodig te hebben na alle drukte van de afgelopen paar dagen. Normaal zou hij dit doen door zelf wat te jagen of een rondje te patrouilleren, maar de kater had besloten om dit keer eens wat anders te doen. Hij wist dat er buiten de clans best veel onbekend terrein was en de nieuwsgierige kater die hij was had hij altijd wel eens op een verkenningstocht willen gaan. Dus op een rustige ochtend had de krijger besloten een tocht te maken naar het oude Skyclan kamp waar hij vroeger wel eens verhalen over had gehoord, hij had zijn leerling op jacht gestuurd en verteld dat hij wel even weg zou zijn. Als hij te lang weg was zou zijn leerling wel iets tegen de andere warriors zeggen en voorkomen dat er teveel paniek veroorzaakt zou worden. Toen hij eenmaal vertrokken was bereikte hij al snel de grens van het gebied en alles in hem riep dat hij hier moest stoppen, maar de gestreepte kater was vast besloten wat nieuws te ontdekken. Snel rende hij verder langs het territorium van de tweebenen en het terrein werd langzaam weer wat wilder toen hij het tweebenen territorium uit was. Na een tijdje kwam hij op een vreemd en open terrein uit. Voorzichtig bewandelde hij dit gebied, tot hij plotseling een bekende geur rook. Het zou toch niet? "Shaka, ben jij dat?"

[justify]De krijger keek naar de ingang en zag een blauwe rus naar buiten komen. Ja hoor, het was Shaka. Moonstorm probeerde te raden wat deze kater zover van huis deed, maar toen herinnerde hij zich weer dat Shaka's tweebenen waren gestorven en dat het daar niet meer zoals thuis moest aanvoelen. De blauwe kater begroette hem en vroeg hem wat hij hier eigenlijk deed zo ver van zijn territorium. Ehm ja, dat was een goeie vraag. De krijger wist alleen maar dat hij wat tijd voor zichzelf nodig had gehad en toen zelf maar besloten had om op ontdekkingsreis te gaan. Na een tijdje nagedacht te hebben antwoordde hij voorzichtig: "Om heel eerlijk te zijn weet ik het zelf ook niet zo goed. Ik had besloten dat ik even wat rust nodig had en heb toen in een opwelling besloten om maar op reis te gaan.". De krijger bekeek Shaka goed en zag dat hij in ieder geval niet verhongerd was, zijn jaaglessen hadden misschien toch nog wel geholpen. Omdat de gestreepte kater toch wel nieuwsgierig was geworden vroeg hij: "Maar hoe gaat het met jou Shaka en wat doe jij hier?".

[justify]

De blauwe rus keek hem aan en begon aan zijn verhaal. De kater vertelde hem dat hij was gaan rondzwerven een tijdje nadat zijn tweebenen waren gestorven en dat hij uiteindelijk hier terechtkwam. Daarna vertelde Shaka dat er hier altijd wel een slaapplek moest zijn en dat er genoeg prooi en water was. Moonstorm was een beetje verwonderd door hoe goed Shaka dit had uitgedacht en was blij om te zien dat hij zich niet had laten stoppen door de dood van zijn tweebenen. Het verhaal had Moonstorm best nieuwsgierig gemaakt en hij vroeg dus: "Wat ben je nu van plan nu je deze slaapplek hebt gevonden?. Hij had er veel vertrouwen in dat Shaka het zou overleven, maar omdat hij hier toch was kon hij net zo goed kijken of hij hier kon helpen. Hij stelde dus vriendelijk voor: "Als je wilt kan ik wel een tijdje blijven om je te helpen, mijn clangenoten verwachtten toch dat ik een tijdje wegblijf."

De krijger luisterde aandachtig naar Shaka's verhaal en was onder de indruk. Shaka had besloten andere katten te helpen die het minder goed hadden. Hij zag dat de kater even tussendoor moest grinniken en hij was blij om te zien dat Shaka zijn zelfvertrouwen niet had verloren. De blauwe rus ging toen door met vertellen en legde uit dat er hier meer dan genoeg ruimte was en dat de tweebenen ze wel met rust zouden laten zolang ze geen last kregen van teken en vlooien. Toen de gestreepte kater daarna voorstelde om even te blijven helpen zag hij dat de blauwe rus verrast, maar blij was. Shaka vertelde hem dat er meer dan genoeg was om te doen, zoals bijvoorbeeld het nest voor buiten fiksen. Shaka zei dat hij het wel liet zien en ging voor hem de tunnel door. De krijger moest een beetje bukken, maar voor de rest had hij geen problemen met de tunnel. "Wow" mompelde hij toen hij binnenkwam en rondkeek. Het was niet echt een kamp, maar er zou genoeg ruimte zijn en het kon goed verdeeld worden tussen jong en oud. "Je hebt echt een mooie plek gevonden Shaka, waar kan ik als eerst mee helpen." mauwde hij vriendelijk

Moonstorm was blij om te zien dat Shaka trots was op zijn project en dat hij er blijkbaar veel tijd en moeite in wou gaan steken. Na dit gezegd te hebben ging de blauwe rus hem voor naar linker deel van het gebied om hem te laten zien waar hij mee bezig was. De kater vertelde hem dat hij er al aan gewerkt had, maar dat het nog niet goed bleef zitten. De krijger kon zien dat het er inderdaad nog wat losjes uitstak en de braamtakken zouden je pijn kunnen doen als je niet uitkeek. Shaka maakte daarna een grapje over zijn vaardigheid en dat het hun samen wel zou lukken. "Misschien dat we de uitstekende braamtakken kunnen los snijden of bijten?" vroeg hij benieuwd aan de blauwe rus. Als ze beiden hun klauwen en tanden gebruikten zou het verblijf misschien al snel iets vriendelijker zijn.

Moonstorm was blij om te zien dat Shaka op hem vertrouwde, of dit verdient was zouden ze later wel weer zien. Hij begon het verblijf rustig te bestuderen om te zien hoe ze dit het best konden aanpakken. De krijger wist nog van zijn apprentice tijd dat dit venijnig werk kon zijn en je jezelf best kon snijden aan de takken. Een snelle blik op Shaka bewees dit, aangezien de blauwe rus ook al een paar schrammen had. "Ik denk dat als een van ons te tak voorzichtig naar beneden trekt, de ander hem rustig kan afbijten." mauwde hij. Dit is hoe ze het als apprentice'en ook deden, het enige gevaar was dat de tak los kon schieten. "Zullen we het proberen met die tak daar?" mauwde hij vriendelijk, wijzend naar de meest laaghangende tak.

Moonstorm was blij om te zien dat Shaka instemde met zijn idee. De blauwe rus zette een paar stappen richting de takken en bood toen aan om ze vast te houden. De krijger keek toe hoe Shaka de tak naar beneden trok en hoopte maar dat ie niet omhoogschoot. Met succes trok de blauwe rus de tak naar beneden en Moonstorm trippelde snel die kant op om hem los te snijden. Met uitgetrokken klauwen zette hij voorzichtig zijn nagel op de tak en maakte een krachtige beweging. De tak bood haast geen weerstand en schoot door naar beneden. "Het is gelukt." mauwde hij blij. "Als we dit zo blijven doen zijn we snel klaar." ging hij enthousiast verder. "Welke tak nu?" vroeg hij aan de blauwe rus.

De krijger kon zien dat Shaka ook blij was dat het zo soepel was gegaan, de blauwe rus leek zelfs lichtelijk verbaasd. Dit bleek ook uit de de stelling die meer een vraag was. Nadat hij zijn vraag gesteld had zag hij de kater even het terrein afspeuren naar wat het volgende doelwit zou zijn. Na alles gezien te hebben wees de blauwe rus naar twee wat dikkere braamtakken en stelde voor om die er nu af te snijden. "Ja, goed plan." mauwde de krijger, met een beetje geluk zouden ze er twee voor de prijs van één kunnen afbijten. Net als voorheen probeerde Shaka de takken weer naar beneden te trekken, maar Moonstorm kon nu zien dat de kater zichzelf hierbij sneed. Snel hakte de kater de takken door met zijn klauwen. "Pfew, dat is ook weer gelukt. Heb je veel pijn?" mauwde hij snel met een mix van blijheid en bezorgdheid.

Langzaam zag de krijger bloed naar beneden druppelen uit de mond van de blauwe rus. Hij zag dat Shaka zijn mond probeerde dicht te doen, maar de kater had el snel door dat dat niet slim was. Shaka vertelde hem met halve woorden dat het veel pijn deed. De krijger keek bezorgd toe, zelf had hij ook wel eens een doorn gehad, maar nog nooit in zijn mond. De blauwe rus probeerde hem eerst er zelf uit te halen, maar bedacht zich al snel en liep naar Moonstorm toe. Shaka vroeg hem de Doorn eruit te halen en opende zijn bek. "Ik ga het proberen" antwoordde de krijger enigszins onzeker. Hij probeerde hem er voorzichtig met zijn klauw uit te peuteren en hoorde een harde plop. "Gaat het?" vroeg hij snel.