The orchard.

Gelukkig leek de krijger zich zorgen gemaakt te hebben om niets. De doorn was er helemaal uit gekomen en Shaka leek niet heel veel pijn te hebben. De blauwe rus bedankte hem ook en benadrukte dat het wel eens heel anders had kunnen lopen. Hij zag de blauwe kater de doorn oppakken en buiten leggen. Hierna stelde Shaka voor om het werk snel af te maken en daarna te gaan jagen. Nu pas had Moonstorm door dat hij eigenlijk best veel honger had en blij antwoordde hij ook: "Ja is goed, het zal wel sneller gaan nu we het onder de knie hebben.". Snel gingen de twee kater weer door en al snel kreeg de gestreepte kater zijn gelijk. Binnen een mum van tijd waren ze klaar en Moonstorm keek tevreden naar het werk dat ze verricht hadden. "Dat ziet er goed uit." mauwde hij.

Shaka leek soms een stuk wijzer dan dat hij eruit zag. Dit bleek ook maar weer toen hij zei dat alle katten van elkaar konden leren en het niet uitmaakte hoe de katten tegenover elkaar stonden. Hierna voelde Moonstorm de staart van Shaka op zijn schouderen en de blauwe rus ging hem voor naar buiten. Eenmaal buiten snoof de krijger de lucht weer in. Hij had er echt zin in om te jagen, het was de perfecte temperatuur en de wind stond goed. "Dus Shaka, waar gaan we eerst heen?" vroeg hij enthousiast. Hij was stiekem ook benieuwd hoeveel de kater had bijgeleerd over jagen.

De krijger zag Shaka even nadenken en vervolgens naar de korenvelden kijken. De blauwe rus vertelde hem dat ze daar vast wel prooi zouden vinden en ging hem daarna voor naar de velden. De gestreepte kater genoot van de omgeving en besloot dat Shaka ook een goede plek had uitgekozen om zijn den te bevestigen. Het was open, maar toch met wat beschutting van hoge planten en koren. Toen de krijger het veld binnen liep nam hij goed alle geuren in zich op. Moonstorm ving de geur van een muis op en instinctief zakte hij omlaag. Voorzichtig sloop de kater op de geur af, proberend geen geluid te maken. Voor zich zag hij een trilling en in een vloeiende beweging sprong hij naar voren. Hij lande met zijn volle gewicht op de muis en maakte het diertje snel af. "Hebbes" Fluisterde hij zacht zodat hij de prooi voor Shaka niet zou wegjagen.

Blij met zijn vangst keek de krijger rond om te zien of Shaka net zo veel geluk had gehad. Ja hoor, daar kwam de blauwe rus aanlopen met een muis, net als hij. "Mooie vangst" mauwde hij tevreden naar Shaka. De gestreepte kater was nog steeds onder de indruk van hoe snel de blauwe rus zich had aangepast aan de omgeving. Veel andere katten zouden er veel langer over doen om te leren jagen en zelfstandig te leven. "Zullen we teruglopen of wil je proberen nog wat te vangen?" vroeg hij daarna aan Shaka. Misschien dat de jonge kater nog wat extra wou vangen zodat hij een klein voorraadje op zou bouwen.

Shaka leek blij met zijn positieve woorden, ook liet de blauwe kater blijken dat extra jagen niet nodig was. Moonstorm snapte goed dat er hier niet echt een prooistapel nodig was, er was toch genoeg in overvloed. Het leek zelfs wel of de prooi niet eens de moeite deed om te ontsnappen. "Je hebt echt een mooie plek uitgekozen Shaka, niet veel katten zouden dat je nadoen." mauwde de krijger vriendelijk toen ze samen terugliepen. Moonstorm wist goed dat hij dat al een soort van gezegd had, maar hij bleef verwonderd. Langzaamaan kwam de thuisbasis weer in zicht.

De krijger zag Shaka even herinneringen ophalen na zijn compliment en beantwoordde hem toen. De blauwe rus vertelde hem dat hij had kunnen blijven bij de tweebeennesten in de buurt of vertrekken naar een mooiere plek en dat was dan dus Hope Farm geworden. De jonge kater vertelde hem hierna dat de prooi hier nog heel schuw was, iets wat hij ook al had gemerkt. "Dat is inderdaad fijn en zolang je hier met niet al te veel katten bent zal er altijd wel genoeg blijven." mauwde hij bedenkend. Hijzelf had haast nooit zulke onwetende prooi gezien, behalve soms bij de tweebenen plaats. Toen ze weer bij het kamp aankwamen gingen de twee katers samen liggen te eten. Nadat Moonstorm genoten had van zijn prooi besloot hij iets te vragen wat hem wel een beetje dwarszat. "Ben je eigenlijk niet bang dat andere katten dit van je af zullen pakken? Wij hebben de laatste tijd bij ons last van Bloodclan en ze zouden ook wel eens kunnen besluiten dat dit mooi land is.". Hij keek de jongere kater wat ernstig aan, het zou zomaar kunnen gebeuren dat hij voorbereid moest zijn op het ergste.

Shaka leek een beetje te delen in zijn zorgen. De blauwe rus bleek hem net te willen vragen om hem wat verdediging aan te leren. De krijger was blij om te zien dat de jonge kater er in ieder geval over had nagedacht. "Natuurlijk wil ik je wat verdediging leren. Ik zal je niet alles bij kunnen brengen, maar hopelijk wel genoeg om jezelf en anderen te kunnen beschermen." antwoordde hij vriendelijk. Als er meer katten kwamen wonen zou Shaka het ook aan hun kunnen doorleren en zouden ze deze plek echt goed kunnen verdedigen. Hij keek even rond voor een geschikte trainingsplek, maar besloot toch aan Shaka te vragen: "Weet jij of er hier ergens een goede plek is om te oefenen?"