One last Breath

De woorden van Stormtail spookte door haar kop heen, terwijl ze door het territorium racete. De opdracht was duidelijk. De Clan bij elkaar roepen en zeggen waar het op stond. Crookedstar, hun leader, was dood. De witte poes slikte moeizaam, wat nou als ze haar niet zouden geloven? Even remde ze wat af, om op adem te komen. Het extra gewicht van de kittens vermoeide haar te erg om snel achter elkaar te kunnen rennen.
Na een paar tellen te hebben uit gepuft, rende ze weer verder. Haar blauwe ogen nog net niet gevuld met tranen, ze vond het hatelijk wat er was gebeurd. Crookedstar dood, Dreamheart depressief. Hoe moest ze dit aan de Clan melden? Ze keek strak voor zich uit en haalde bijna opgelucht adem toen ze het camp in zicht kreeg.

Aan de ingang bleef ze even staan, ze keek angstig om zich heen, zich afvragend waar ze het moest vertellen. Uiteindelijk besloot ze maar dat zet alles het beste kon uitleggen vanaf dep lek van haar voormalige leader. Ze slikte moeizaam en sprong een beetje aarzelend op de heuvel.
"Katten van Riverclan," sprak ze duidelijk. Dit was de eerste keer dat ze haar stem zou verheffen om met haar Clangenoten te communiceren. "Met toestemming van onze deputy, Stormtail, kom ik jullie dit nieuws brengen. Tot mijn grote spijt moet ik mededelen, dat onze leider, groot leider van RiverClan, Crookedstar is overleden." Haar blauwe ogen keken naar de katten die zich hadden verzameld. "Elk moment zal Stormtail met het lichaam van onze leider naar het camp komen," meer had ze niet te zeggen. Voorzichtig sprong ze van de heuvel af en liep naar de ingang, om daar Stormtail en de andere katten, die het lichaam van Crookedstar zouden brengen, op te wachten.

[Alleen RiverClan katten!]

Stormtail strppelde met zware poten. Achter hem slofte een depressiefe Dreamheart. Pijn omhulde zijn hart, om het verlies van hun leider. Hij dacht aan zijn lange mooie toespraken. Zijn warme vertrouwen. Hij had de laatste momenten van ziijn leven gelukkig nog pure liefde gekend van Dreamheart, ze waren gelukkig geweest. Tranen rolde over zijn grijze wangen. De momenten dat ze smakenlijk in de zon hadden genoten van hun ontbijt. Het samen jagen, hoe hij als leerling tegen de leader had opgekeken. Dat hij tegen hem op botste. Er waren zoveel mooie herinneringen. Het bloed van zijn leader liep langs zijn vacht naar beneden. Hij kon zich nog herinneren hoe ze samen bij de oorlog naar beneden hadden gerend. Zij aan zij. En dat zouden ze altijd blijven, hij had het niet verwacht. Maar nu zou hij het alleen moeten doen. Hij voelde de starclan geest van Crookedstar om zich heen. Hij leek de tijd niet te beseffen, het maakte hem ook niet uit. De wereld leek wel even geen geluid te maken. Vogels waren stil, de wind was opgehouden met zuchtten. Hij kneep zijn ogen dicht. Een lange traan rolde nog over zijn wang. Daarna keek hij met heldere maar droevige ogen voor zich uit. De kamp ingang, hij zag schimmen. Hij ademde diep in... en snoof uit. Hij voelde de wind weer. Een kraai kraaide en vloog over. Toen stapte hij de wand door, daar zag hij de Riverclan katten verzameld. Tranen in de ogen van katten, ze waren stil bij de aanblik van de dode Crookedstar. Hij legde zijn leader neer, en sprong op de rots. Zijn vertrouwde maar gebroken stem galmde over het kamp. '' Laten alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen voor een clan vergadering!'' De oproep was nuttenloos. Want iedereen was er al, maar hij moest wel voor een officiele clan meeting. Hij ging zitten. Keek over de katten en het dode lichaam heen. Er hing een droevige stemming.

*Ik zal later zijn zegje doen. Nu moet ik niuew jaar gaan vieren met mijn familie XD*

Ze was gewoon doorgelopen, zonder om zich heen te kijken. Dwars door de drukte van het normale clanleven heen, zonder ook maar een moment op te kijken. Het was niet haar ding, onopgemerkt rondlopen en doorgaan met wat ze normaal deed. Meestal kreeg ze wel wat medelijdende blikken van katten om haar heen, maar vandaag niet. Vandaag was alles anders, hing er een lichte spanning over het hele kamp. Softpaw had geen idee waarom, maar de jonge poes wist dat er iets mis was. Iets heel erg mis. Waarschijnlijk kwam het daardoor dat zij een van de weinigen was die niet verschrikt opkeken toen er een luide stem door het kamp heen galmde. "Katten van Riverclan," klonk het, en haar enige reactie was het spitsen van haar oren. Licht geroezemoes en bange stemmen klonken op de achtergrond, maar de apprentice richtte zich alleen op de stem van de witte poes, die ze nu duidelijk zag. "Met toestemming van onze deputy, Stormtail, kom ik jullie dit nieuws brengen. Tot mijn grote spijt moet ik mededelen, dat onze leider, groot leider van RiverClan, Crookedstar is overleden." De hel brak los, maar niet in luid geroep en klaaggejank. Vanbinnen voelde Soft dat er iets wegviel, iets wat ze niet eerder had gekend als loyaliteit. Het gevoel wat er altijd was geweest, en dus nooit door de jonge poes was opgemerkt, stak haar als een mes. "Elk moment zal Stormtail met het lichaam van onze leider naar het camp komen," Haar adem stokte bij die woorden, haar gelige ogen knepen samen. Ze moest hier weg. Nu meteen, zonder twijfel. Ze zou dit niet aankunnen, niet nog een dood. Vanbuiten liet ze niets zien, maar vanbinnen gooide de razende paniek en het stekende verdriet om haar leider alles overhoop. Hoe kalm en ijzig ze ook was naar buiten toe, hoe vreemd katten haar ook aankeken door haar traanloze ogen, ze was en bleef zitten zoals ze nu zat. Daar waren ze dan, daar was de doodsstoet. Stormtail, de deputy, verhief zijn stem nu, en maakte de mededeling officieel. ''Laten alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen voor een clan vergadering!'' Met een bittere nasmaak in haar bek draaide ze vlug haar kopje weg, wilde het niet zien. Ze wilde niet nog eens zien hoe de starclan het leven van een goede clankat nam, wilde absoluut niet dat zoiets gebeurde. Haar buik vertoonde abrupt een misselijk gevoel, zonder erover na te denken stootte ze zacht een kreet van pijn uit.

De poes slikte een keer. Ze had de plaats verlaten waar de kater gestorven was. Ze was degene die iedereen waarschuwde en wakker maakte. Anders was hij pas na een lange tijd bij de patrouille opgevallen. Ze zuchtte diep en kwam weer het kamp binnen. Haar ogen stonden nog steeds vol tranen en de poes had zin om in een hoekje weg te kruipen. Ze hoorde achter haar poten en keek meteen op. Lostvoice was achter haar gekomen en kwam het kamp in. Ze sprong op de heuvel en riep dat hun leider gestorven was. De woorden braken haar helemaal en zacht gejammer klonk tussen de katten van de Riverclan. Ze liet haar kop zakken en zakte in. Ze strompelde naar het hol, maar voordat ze daarin lag werd er opnieuw geroepen. Deze keer was het Stormtail. De kater die nu de leider zou vervangen en Stormstar zou heten. ''Laten alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen voor een clan vergadering!'' De zin was altijd bekend in haar oren. Ze slikte en liep naar de heuvel toe waar Stormtail stond en naast hem lag de dode en bebloedde Crookedstar. Ze vond het heel erg en zeker voor kittens die het zouden zien. Oké, ze konden hun prooi niet vangen en waren niet oud genoeg, maar vaak deden ze het wel. Lotusleaf kroop helemaal vanachter in een hoek en staarde angstig en vol verdriet naar boven, waar de nieuwe leider plaatsvond om alles te vertellen of om nog iets te zeggen over iets anders belangrijk.

Dreamheart was naar binnen gesjokt en zodra Stormtail het lichaam had neergelegd was ze er weer bij gaan liggen en had haar kop opnieuw in de vacht verscholen. Om haar heen kwamen katten een voor een afscheid nemen. En hoewel ze er niet op lette en leek op te gaan in de menigte hoorde ze een zachte, bekende stem die har naam ook uitsprak. ''Het was niet jou schuld Crookedstar, please, voeg je nog niet bij de Starclan! Niet nu! De clan heeft je nodig, Dreamheart heeft je nodig!'' Lionclaw smeekte Crookedstar terug te komen.. Maar het was te laat.. Dreamheart had op exact dezelfde manier gelegen toen het laatste leven van Crooked zijn lichaam verliet. Niemand had hem kunnen redden, Nightstream ook niet.. Zelfs Seastream hun vorige Medicine cat had niets kunnen doen als ze er nog was. Dream was verloren en gepijnigd. Maar Stormtail's woorden klonken door het kamp. ' Laten alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen voor een clan vergadering!'' En dreamheart kwam langzaam overeind. "Crookedstar... Waak over mijn kleine Deathkit, en waak samen met Seastream en Leopardfur, samen met iedere heilige Riverclankat over ons.. Over mij.. en over onze kittens.." Nog een keer verborg ze zachtjes haar neus in de bruinige vacht Voor ze een paar stappen naar Stormtail deed. Een klein vlammetje wakkerde op in haar en terwijl haar oren slap van verdriet hingen stonden haar ogen vastberaden en wijs. Alsof.. Er iets nieuws in haar was gekomen wat de onbezorgde tijd had weggevaagd voor wijsheid.. Crookedstar misschien.. Of ze had gewoon echt te lang met hem doorgebracht. Maar langzaam knikte ze naar de kater die binnenkort de leiding over hun clan zou overnemen onder de naam Stormstar. "Stormtail.. Het verlies van Crookedstar is een grote tragedie.. Maar ik spreek waarschijnlijk voor elke Riverclankat als ik dit zeg. Wij vertrouwen in jou en je keuzes om Riverclan uit deze tragedie te halen en een grootse toekomst te geven. In iedergeval zal ik je altijd volgen.. Stormtail.. Voor altijd staat mijn poot bij jou welke beslissing je ook neemt." Eerbiedig knikte ze even haar kop waarna haar ogen heel even recht in de zijne keken. Stormtail was al zo lang een rots in de branding voor haar geweest. Ze zou hem helpen hoe dan ook. Daarna draaide ze zich langzaam om en drukte haar neusje weer in Crookedstar's vacht terwijl haar ogen op Stormtail gericht bleven.. Vannacht zou ze zich overgeven aan verdriet.. Dan zou hij uit de zilverpels haar troosten.. Nu moest ze sterk blijven zolang het daglicht nog scheen.

(omg guys.. Dreamy heeft te lang met oude katten gehangen
niet mijn woorden, Crookedstar's xD nee w8.. wel mijn woorden)

Langzaam liep Mousefur uit de Warriors Den. Ze geeuwde even. Vanacht had ze zo diep geslapen, niet normaal bijna. Ze schudde haar kop, en keek om zich heen. Er hing een hele nare sfeer in het kamp. W.. Wat was er gebeurd? Overal keken katten zenuwachtig om zich heen. Zij leek de enige die van niks af wist. Het volgende moment deed haar hart even stil staan. Lostvoice sprong op de hoge steen. 'Katten van de RiverClan,' Sprak ze luid en duidelijk.Met toestemming van onze deputy, Stormtail, kom ik jullie dit nieuws brengen. Tot mijn grote spijt moet ik mededelen, dat onze leider, groot leider van RiverClan, Crookedstar is overleden." Een pijnlijke stilte verdreef de stem. Een zacht bijna gejammer steeg uit de kelen van vele op. Mousefur kon alleen maar zwijgen, en staarde ongelovig naar de wit zilvere poes. 'It can't be true...,' Fluisterde ze zachtjes naar de grond. 'Elk moment zal Stormtail met het lichaam van onze leider naar het camp komen,' Wat? Stormtail? De poes lette niet eens meer op de rest, en stond op. Haar geel-groene ogen bleven naar de ingang staren. Daar kwam hij. De grote grijs kleurige kater liep zachtjes het kamp binnen. Bloed zat aan zijn vacht, en Crookedstar's nekvel hing levenloos aan zijn bek. 'Laten alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen voor een clan vergadering!' Die oproep was nogal zinloos, iedereen was er al. De lege ogen van hun vorige leider zaten nog steeds vol verdriet. Haar geliefde partner legde het lichaam van de pluizige kater op de grote rots. Dreamheart, de partner van Crookedstar stond langzaam op. 'Crookedstar... Waak over mijn kleine Deathkit, en waak samen met Seastream en Leopardfur, samen met iedere heilige Riverclankat over ons.. Over mij.. en over onze kittens..' De droefenis van deze woorden drongen tot de poes door. Haar ogen begonnen te prikken, en een kleine traan viel naar beneden. Zonder dat ze het echt merkte liep de poes naar voren, en drukte haar vacht tegen die van Stormtail. 'Storm, maak je geen zorgen, Crookedstar jaagt nu in de StarClan. Ik zal je volgen, en voor altijd loyaal aan deze Clan blijven,' De woorden klonken misschien een beetje raar op dit moment. Maar het was het enige wat de poes kon uitbrengen. Ze drukte haar neus in zijn vacht. Een vertrouwde geur drong to haar door. Alles zou goed komen... Dat moest.

[Meep sorry, beetje flut ;-;]

Twee heldere geel/groene ogen keken naar de muis, het bruine diertje waste zijn snoetje en had de poes niet zo in de gaten. Avalanchepaw sloop dichterbij, haar lange vacht bewoog in de wind, die door het kleine bos waaide. Ze hield zich stil, haar ademhaling was rustig, maar ook gespannen. Dit was haar eerste prooi, van deze dag dan, ze was een prima jager en daar was ze trots op. Op sloeg ze toe, ze sprong op de muis en doodde hem. Avalanchepaw pakte hem op en ging terug naar het kamp, alle dieren waren nu geschrokken en weg.

In het kamp aangekomen, voelde ze spanning, er was iets. Meteen liet ze de muis vallen, toen ze een sterke geur rook, bloed en...Dood? Niet de dood van een prooidier, van een kat. Avalanchepaw liep gehaast door het kamp, iedereen was verdrietig en er was een kille stilte. Opeens zag ze het, het kon niet anders... Stormtail en Mousefur en daarbij...Ze voelde de tranen in haar ogen springen, hij was dood. Crookedstar was dood. Avalanchepaw ging naar ze toe, twijfelend, maar toch ging ze. Ze raakte Crookedstar aan, om een laatste keer met hem te zoenen, haar ogen stonden verdrietig en ze voelde zich licht, maar op een onprettige manier. ''Veel geluk in de Starclan'' bracht ze er uit en keek toen naar Stormtail, ''Hoe is hij gestorven?'' vroeg ze.

Spotpaw trippelde het apprentices den uit. Hij strekte zich uit en keek om zich heen nieuwsgierig of er nog iets leuks ging gebeuren. Hij wist niet waarom maar hij had een vreemd gevoel in zijn buik, Alsof er iets ergs gebeurd was. Opeens kwam Lostvoice het kamp binnen stormen, Ze keek bang maar meer geschrokken. Nieuwsgierig kwam Spotpaw dichterbij haar. "Katten van Riverclan," sprak Lostvoice duidelijk tegen de katten die om haar heen stonden. "Met toestemming van onze deputy, Stormtail, kom ik jullie dit nieuws brengen. Tot mijn grote spijt moet ik mededelen, dat onze leider, groot leider van RiverClan, Crookedstar is overleden." Haar blauwe ogen keken naar hem en de warriors om hem heen. "Elk moment zal Stormtail met het lichaam van onze leider naar het camp komen," Spotpaw schrok van binnen heftig maar liet niets merken. Crookedstar was partner van Dreamheart geweest en Dreamheart was zijn pleegmoeder. Spotpaw had tegen Crookedstar op gekeken maar had bij hem altijd iets van een vader gezien. Niet als een echtte, maar hij maakte soms dingen beter die je mist als je je vader niet kent. Hij was zo druk in gedachten dat hij het geschreeuw en gejammer om zich heen niet hoorde. Opeens zag hij de stoet binnen komen, Maar hij wou niet kijken. Hij sloot zijn ogen en reageerde pas toen Stormtail de ceremonie begon met ''Laten alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen voor een clan vergadering!" Hij stond op de rots klaar voor een toespraak. Spotpaw liep naar hem toe en luisterde naar zijn woorden net zoals alle andere katten. Zijn stem klonk rechtvaardig en mooi door de clan '' *zucht*... Riverclan katten, Wij zijn vandaag Cookedstar verloren. Ik dacht dat we klaar waren met het pijn en verlies. Maar nu leert het leven mij weer, dat dat nooit op houd. Zoals Leopardfur, Tigerkit, Willowkit, Seastreem. Meerdere katten die wij in ons leven zijn verloren. '' Stormtail stopte even terwijl hij naar hen keek "Stormtail.. Het verlies van Crookedstar is een grote tragedie.. Maar ik spreek waarschijnlijk voor elke Riverclankat als ik dit zeg. Wij vertrouwen in jou en je keuzes om Riverclan uit deze tragedie te halen en een grootse toekomst te geven. In iedergeval zal ik je altijd volgen.. Stormtail.. Voor altijd staat mijn poot bij jou welke beslissing je ook neemt." Hij keek naar Dreamheart '' Dreamheart, dankje. Dat waardeer ik. Crookedstar was jou partner, je kunt altijd bij me terecht om te praten. Jullie allemaal trouwens natuurlijk.’’ Nu praatte hij weer naar de hele clan en Spotpaw luisterde weer beter ’ Als er iets is, als jullie een vraag hebben of dat er iets dwars zit. Mijn hol staat altijd open voor jullie. Ik zal mijn best doen, om een goede leader voor jullie te zijn. Ik zal nooit Crookedstar worden, maar daarom zijn we allemaal anders. '' Ik zeg alleen nog. Crookedstar zal over ons waken. De hele Starclan zal dat doen. In zware tijden zal ik jullie leiden, met mijn leven.'' Spotpaw besefte dat hij nu de nieuwe leider zal zijn. Stormstar.... Klinkt best goed... Stormtail ging verder '' Crookedstar zal morgen ochtend begraven worden. Voor mijn plicht zal ik dan, naar the Moonstone reizen. Ik zal na die begrafenis met Nightstream vertrekken. Mousefur, als ik weg ben, heb jij de leiding over het kamp. als ik terug kom wil ik er rapport van. Smoketear help haar er bij, en organiseer patrouilles. '' Stormtail sloot met deze tekst de vergadering af en sprong van de rots. De andere katten gingen verder maar spotpaw bleef staan. Hij was diep in gedachtten en wist even niet wat hij moest doen. Opeens wist hij het, hij wou nog 1 keer alleen afscheid nemen. Hij liep naar de plek waar Crookedstar lag. Maar al voordat hij er was hoorde hij Avelachnepaw zeggen ''Veel geluk in de Starclan'' bracht ze er uit en keek toen naar Stormtail, ''Hoe is hij gestorven?'' Hij had geen zin om de katten daar te storen. Hij stond er nu vlakbij en keek even naar de dode leider. Heel zacht fluisterde hij " Veel geluk in de starclan Crookedstar. Blijf alstublieft bij de clan en help ons in moeilijke tijden zoals nu"

Jayshade wentelde zich.Terwijl zijn adem langs zijn longen schuurde loerde ongerust naar buiten, Lotusleaf was in alle staten het kamp binnen gehold en had met Stormtail gepraat. Jayshade had de ongerustheid uit hun ogen lezen, het zelfde gif dat hem had gevat. Nu was het kalm, een golf van geroezemoes trok over het kamp. Jayshade duwde zichzelf kreunend recht, om zich in het gesprek te kunnen mengen. Een kloppende pijn schoot door zijn lichaam toen teveel druk zette op zijn poten. Jayshade voelde zijn ogen vochtig worden van de vlam die door zijn ledematen woedde. De pijn verbijtend klemde hij zijn tanden op elkaar. Zijn hoofd tolde van de vermoeidheid die zijn ziekte elke dag opnieuw veroorzaakte. Terwijl hij de zieke lucht uitademde voelde hij de beschermende wanden van de elders den achter zich verdwijnen. Het gefluister sloeg in een klap stil, Jayshade draaide verward zijn kop. Daar stond Lostvoice, de partner van zijn broer: Cinderfall, ze waren een mooi stel. Onzeker zette ze de toon in:"Katten van Riverclan,met toestemming van onze deputy, Stormtail, kom ik jullie dit nieuws brengen. Tot mijn grote spijt moet ik mededelen, dat onze leider, groot leider van RiverClan, Crookedstar is overleden."Neen. Het kon niet, het mocht niet. Crookedstar was sterk, vroeger dacht hij zelfs dat zijn leader onsterfelijk was, het tegendeel was waar. "Elk moment zal Stormtail met het lichaam van onze leider naar het camp komen" Beëindigde Lostvoice haar mededeling. Verstomd zag Jayshade hoe ze van de heuvel sprong, hoe ze Stormtail, weldra Stormstar, zat op te wachten. Jayshade voelde zijn hart bloeden, alsof het was weggescheurd en er een gapend gat was opengelaten. Het deed pijn, meer pijn dan zijn ziekte hem ooit zou kunnen bieden. De leider kon niet dood zijn. Hijgend gleden zijn ogen naar de kamp ingang waar het lichaam van de machtige warrior naar binnen werd gedragen. De gespierde warrior, de warme vader, de wijze leader een kleine opsomming van de vele dingen die Crookedstar omvatte. Jayshades zieke adem stokte, met trillerige zuchten probeerde hij zijn adem te neutraliseren, dit was erg slecht voor zijn ziekte. De Deputy sprong op de heuvel, de oproep schalde door het kamp, maar het was niet meer nodig. Iedereen, van kit tot elder stond was in het kamp, fluisterend en roddelend over hoe het gebeurt kon zijn. Stormtail begon met zijn pijnlijk speech, zijn stem was vertrouwelijk en warm, als een ware leider: "Riverclan katten, Wij zijn vandaag Cookedstar verloren. Ik dacht dat we klaar waren met het pijn en verlies. Maar nu leert het leven mij weer, dat dat nooit op houd. Zoals Leopardfur, Tigerkit, Willowkit, Seastreem. Meerdere katten die wij in ons leven zijn verloren. Crookedstar was een machtig leider, nobel en wijs. Ik en jullie, we zullen hem nooit meer vergeten. Stil staan we hier samen, Nog een storm van het weer. We zullen toch er doorheen moeten, het is niet anders. Dus we zijn hier bijeen. Vasthouden aan elkaar. Onthoud goed, dat Crookedstar veel van zijn clan hield. Hij zal ons ook nooit vergeten en hij zal altijd vanaf de starclan op ons neer kijken" Jayshade wou bij iemand troost zoeken, hij kende Crookedstar niet zoals oudere warriors, of zoals Dreamheart maar Jayshade was ondanks zijn ziekte met zijn weinige mogelijkheden zo loyaal mogelijk met Jayshades middelen. Maar het kon bijna niet, hij was ziek, een overdraagbare ziekte dus het was niet slim om zijn snuit in iemands pels te steken en uit te huilen. Zacht trippelde hij heen en weer op zijn plaats, met verstokte gevoelens, wachtend tot iemand de ceremonie verder zou zetten. "Als er iets is, als jullie een vraag hebben of dat er iets dwars zit. Mijn hol staat altijd open voor jullie. Ik zal mijn best doen, om een goede leader voor jullie te zijn. Ik zal nooit Crookedstar worden, maar daarom zijn we allemaal anders. Ik zeg alleen nog. Crookedstar zal over ons waken. De hele Starclan zal dat doen. In zware tijden zal ik jullie leiden, met mijn leven. Crookedstar zal morgen ochtend begraven worden. Voor mijn plicht zal ik dan, naar the Moonstone reizen. Ik zal na die begrafenis met Nightstream vertrekken. Mousefur, als ik weg ben, heb jij de leiding over het kamp. als ik terug kom wil ik er rapport van. Smoketear help haar er bij, en organiseer patrouilles. ''Sloot Stormtail de het af. Jayshade voelde zich getroost, de wijze woorden van zijn Deputy hadden hem opgeklaart, een vlam van beschering in zijn borst laten opflakkeren. In voorzichtige passen ging hij naar het lichaam van zijn leider toe, hij zag dat katten hun kop wegdraaiden van de stank van ziekte, van hem. Jayshade zag dat Stormtail en Mousefur met hem samentongden. Met zachte streken waste hij de oren van zijn leider en fluisterde hem een kort zinnetje toe, vervult van loyaliteit:" Je was een goede leader en je zult altijd rivierclans leader zijn" Trillende draaide hij zich om, lichte koorts stroomde in zijn bloed en met zware pootstappen sloop hij terug naar de elders den.

[Jay is emotioneel] [volgens mij mijn langste post ooit ^^]

Toen de jonge kater klaar was met het begraven van het vossen val keerde hij zijn weg terug naar RiverClan territorium. Dat ding was het niet waard geweest om begraven te worden in het territorium van een Clan. Met snelle passen keerde de jonge krijger terug naar het Territorium van de RiverClan. Daar zou hij melden dat hij zijn plicht had gedaan.
De weg terug leek zwaarder te zijn van de heen weg, al was dat ook zwaar geweest door het verdriet dat in zijn buik hing. Het verdriet dat hem zwakker maakte, maar hij wist dat Crookedstar dat niet wou, de leider had gewild dat ze door zouden gaan, en dat zou Smoketear doen.
Toen hij bij het plekje aan kwam waar Crookedstar was gestorven kwamen er tranen uit zijn ogen. Hij bleef tien seconden staren naar de plek en ging toen veder terug naar het kamp. Hij rende snel terwijl zijn grote poten de grond raakte. Zijn spieren werkte mee en dat was te zien, hij zag er sterk uit, sterker dan de meesten uit de clan. Hij had een grote spier massa onder zijn vacht, en hij had massieve grote klauwen. En dat liet zien dat hij een sterke krijger was. Een krijger van de RiverClan, en daar was hij trots op.
Toen hij het kamp binnen kwam hoorde hij net nog zijn vader spreken. ''Crookedstar zal morgen ochtend begraven worden. Voor mijn plicht zal ik dan, naar the Moonstone reizen. Ik zal na die begrafenis met Nightstream vertrekken. Mousefur, als ik weg ben, heb jij de leiding over het kamp. als ik terug kom wil ik er rapport van. Smoketear help haar er bij, en organiseer patrouilles.'' Smoketear knikte toen hij het kamp binnen kwam. Zijn ogen stonden moedig en sterk, maar toch was er verdriet in te lezen. 'Dat zou ik doen, pap' zei hij. Hij liep naar zijn moeder en keek kort naar het lijk van Crookedstar, hij kon het maar niet geloven dat hij dood was. 'Hé, mam,' zei hij terwijl hij zijn moeder een lik gaf. Hij kon het even niet meer aan zien en zou later wel met zijn leider tongen.
Na dat hij even bij zijn moeder was geweest keek hij naar zijn vader en de andere katten. Smoketear liep naar het lijk van zijn leider. Zijn ogen stonden glazig, en bij elke stap dat hij dichter bij kwam werden zijn ogen glaziger. Toen hij naast zijn leider stond ging hij zitten en boog hij zijn kop. 'Je hebt je clan goed gediend, Crookedstar, een betere leider had ik niet kunnen wensen. En het spijt me voor mijn domme dingen die ik heb gedaan, een poosje geleden, toen ik nog apprentice was. Dat spijt me echt. En het is een beetje laat dat ik dat zeg. Rust in vrede Crookedstar, leider van de RiverClan,' zei hij waarna hij nog een laatste lik over de oor van Crookedstar gaf. Daarna draaide hij zich om en ging hij aan de rand van het kamp zitten om even uit te huilen, hij huilde nooit, maar als hij het deed, was het écht. En hij deelde het niet graag met anderen. Ook al deden anderen dat ook.

Stormtail voelde de tranen, ze stroomde. De bebloede vacht van Crookedstar, alle gedachten waren op hem gericht. Mousefur,s geur was een mengeling met die van Crookedstar. Opeens hoorde hij gefluister van Avalanchepaw. Hij keek op, de leerling was nog jong. Hij schudde zijn kop even en ging rechtop zitten. Ze keek naar hem, en ze vroeg: ''Hoe is hij gestorven?'' oh, nee. Dacht Stormtail. Hij had de clan niet eens verteld hoe hun leider was gestorven. Wat slecht van hem, moest hij nou leider worden. Maar hij hield zich sterk, bleef voor Stormtail,s lichaam zitten. Stormtail verhief zijn stem zodat iedereen hem zou kunnen horen. '' Riverclan. Mijn excuus. Ik heb jullie niet eens verteld hoe onze leider aan zijn eind is gekomen. Hij is in een val gelopen. Een moordlustige vossenval. Toen wij Crookedstar vonden, lag hij met zijn nek in die vossenval. Maken jullie je geen zorgen om dat ding trouwens. Smoketear heeft hem ver weg hier vandaan begraven'' Daarna keek hij weer naar zijn vroegere leider. Hij zag Spotpaw staan, hij was net leerling geworden. Zo jong en dan moest hij dit al meemaken. Stormtail kuchte even. Opeens rook hij de geur van ziekte, hij dacht dat hij ziek zou worden. Maar al snel kwam Jayshade in beeld. Een oude zieke Elder. Katten draaide hun kop weg voor hem. Ze zouden respect moeten hebben voor de oude kater. Hij was vroeger een groot krijger geweest. Als kleine leerling had hij tegen hem opgekeken. Toen Jayshade bij Crookedstar aankwam, raspte hij over zijn oor. Stormtail keek hem hartelijk aan door zijn betraande ogen. Hij knikte vriendelijk, en met steun. Daarna liep hij weer zijn hol in. Smoketear was ondertussen zijn toespraak ook binnen gekomen. Hij had het geaccepteerd van zijn vraag, Stormtail had ook niet anders verwacht. Hij zag dat hij naar Crookedstar liep, en zijn excuses aanbood. Van zijn domme gedrag van zijn leerling tijd, gelukkig was Smoketear nu beter op dingen voorbereid en wijzer. Smoketear liep naar de rand van het kamp liep, om te huilen. Hij zou hem later nog wel spreken, dacht Stormtail.

Het werd een hele verwarring in het kamp. Sommige katten konden het nog nauwelijks geloven. Hun geliefde sterke leider was dood? Hij had voor zo veel goede tijden in de clan gezorgd. Er werden nu zelfs kittens van hem verwacht. Maar die zou hij nooit kunnen meemaken; enkel vanuit de StarClan. Mousefur's ogen prikten. Oh, wat had ze te doen met Dreamheart. Die zou vast gebroken zijn door het feit dat haar partner eraan was! De poes schudde haar kop. Teveel om over na te denken. Ze hoorde Stormtail vertellen dat hij met Nightstream naar de Moonstone zou vertrekken. Smoketear en Mousefur kregen de leiding over het kamp. Dat hief haar kop op. Niet het gene dat zij even de leiding kreeg, maar de gedachte dat Stormtail straks Clanleider zou worden was nog niet helemaal duidelijk tot haar door gedrongen. Straks... Dan was die naam Stormstar. Het was bijna ongeloofwaardig. Haar partner werd Clanleider! Een blij gevoel borrelde in haar op, maar zodra ze Dreamheart weer zag was al het geluk weer verdwenen. Haar partner was dood. Een Clanleider was dood.. Zou het ook ooit zo bij haar eindigen? In tranen naast het lichaam van haar geliefde partner? Opnieuw schudde Mousefur haar kop. Hier mocht ze echt niet over denken nu. Plotseling verhief Stormtail zijn stem. 'Riverclan. Mijn excuus. Ik heb jullie niet eens verteld hoe onze leider aan zijn eind is gekomen. Hij is in een val gelopen. Een moordlustige vossenval. Toen wij Crookedstar vonden, lag hij met zijn nek in die vossenval. Maken jullie je geen zorgen om dat ding trouwens. Smoketear heeft hem ver weg hier vandaan begraven.' De poes wende haar blik naar Smoketear. Een trots gevoel steeg in haar op. Ze stond op, en liep naar hem toe. 'Hé, mam,' Sprak hij terwijl ze een lik ontving. 'Goed gedaan, Smoketear. Ik ben trots op je,' Spinde ze. Daarna liep ze nog even naar Stormtail. 'Ik ga m'n best doen om samen met onze zoon het kamp op zijn pootjes te houden als je er niet bent.' Ze gaf een lik over zijn schouder. 'Je gaat een groot leider worden. Twijfel daar niet over,' Fluisterde de poes terwijl ze langzaam naar Crookedstar liep om nog voor het laatst met hem samen te tongen.

Inspiratie lied <3:

(srry dat ik dit doe mag t? xD)

Dream:
Stilzwijgend had ze geluisterd naar alles.. Elk afscheid was opnieuw alsof er een monster over haar heen reed.. Elk afscheid maakte haar meer bewust van alles.. Ze sloot haar ogen terwijl Stormtail zijn doods oorzaak nogmaals uitlegde aan de clan. Ze wou het niet horen, ze wou niets meer horen, ze wou verdwijnen in het niets. Verdwijnen voor altijd en nooit meer terugkeren. Was dat zo veel gevraagd? Ze zag iedereen die afscheid kwam nemen.. Avalanchepaw, Smoketear, Jayshade.. En daar tussen door ook nog Spotpaw. Haar geadopteerde zoontje.. Voor hem was Crookedstar als zijn vader geweest.. En nu.. Zo jong was hij er al niet meer.. Pijn vulde opnieuw Dream's hoofd maar ze kon hem niet troosten, ze kon haar staart niet om hem heen slaan.. Daar was haar pijn gewoonweg te groot voor.. Langzaam sloot ze haar ogen en zakte zachtjes weg in een roesje.. Wat overging in een mooie droom.. Terwijl ze daar lag zag ze elk beeld weer voor zich.. Elk moment met Crookedstar.. En even.. voor enkele secondes werd haar pijn verzacht..

Butter:
Haar ogen waren groot geworden en Butterbell was een paar stappen achteruit gelopen. Dit kon niet! Dit mocht niet waar zijn! En toch was het zo! Daar lag het lichaam een bebloed oud lichaam van een ooit grootse leider.. Niets meer.. Enkel vlees en botten.. Er hing geen leven meer om hem heen.. Ze had met een betraand gezicht het verhaal van Stormtail aangehoord.. En toen Mousefur haar afscheid had gezecht stapte Butterbell langzaam naar voren. Zodra ze bij het lichaam was van de grote Crookedstar merkte ze Dreamheart op.. Butter slikte eventjes. Ze had het te doen met de poes. Anders als elke andere kat wist zij het geheim van Dreamheart en haar zusje. En dit moest veel pijn doen voor haar.. Voorzichtig stapte Butterbell naar voren en likte heel even over Crookedstar's wang. De smaak van bloed was overduidelijk in zijn vacht aanwezig en Butter had de behoefte het uit te kotsen maar hielt zich in. " Vaarwel Crookedstar, ik zal je missen.." Fluisterde ze zachtjes en rekte zich daarna uit over zijn lichaam om Dreamheart aan te raken met haar neus. " Het spijt me voor je Dreamheart... ik wou dat ik iets had kunnen doen.." Haar stem was zacht maar krachtig. Alleen had de poes waarschijnlijk niets gehoord.. Ze sliep.. Of was buiten bewustzijn.. Butter wist het niet.. Maar het zag er zielig uit hoe ze daar lag. Met een brok in haar keel draaide Butterbell zich om en keek Stormtail aan. "Succes.. Leader van de Riverclan.." Fluisterde ze en knikte even respectvol met haar kop naar de kater en liep daarna weg. Ver weg.. Ze had tijd alleen nodig.. De waterval was haar eerste stop, daar waar niemand haar zou zien in haar pure verdriet.

Cinderfall klemde stevig een heftig tegenstribbelende houtduif tussen zijn poten die hij vlug doodbeet. Hij had nu al drie houtduiven gevangen! Een record! Vrolijk snorrend pakte hij het op. Nog steeds in de wolken dat Lostvoice drachtig was van hem gaf hem een soort energieboost die zelfs s’ nachts door ging. Zijn gele ogen stonden vol oprecht geluk. StarClan zij dank. Hij groef zijn andere twee duiven op en nam ze mee richting Camp. Toen hij binnen kwam verstijfde hij. Er stonden allemaal katten rondom iets.. of .. iemand? Hij merkte Lostvoice op bij de ingang. Als gestoken door een wesp liet hij zijn prooi vallen toen hij haar blik zag. Zijn hart veranderde in ijs toen hij dichterbij kwam en het gemurmel opving van de andere. Geschokt kroop hij tussen de andere door tot hij bij het midden kwam. Wat hij daar zag deed hem verstijven. Als aan de grond genageld keek hij naar het levenloze lichaam van Crookedstar. ’Nee … hij had toch nog … meer dan 4 levens over?’ Onzeker liet hij zijn staart hangen en liep op zijn dode lichaam af. Pijn stak door zijn hart als een wespen steek. Bij zijn lichaam liet hij zijn eigen lichaam neerploffen en duwde zijn neus tegen de schouder van Crookedstar. ”Crookedstar, ik kende je al vanaf mijn geboorte. Je was een geweldige leider, en vast ook een geweldige vriend voor vele” Murmelde hij met een zwaar hart. ”Laat StarClan licht op je pad schijnen, zodat je nooit verloren kan lopen” Hij duwde zich overeind, zich goed op de hoogte van Dreamheart. Hij wilde wat tegen haar zeggen, maar kon de juiste woorden niet vinden. Dus knikte hij respectvol met zijn ogen vol van de grief en draaide om naar Stormrail. "Stormtail, je zal vast een groot leider worden" Nadat hij dat gezegd had, neeg hij zijn kop naar hem en draaide om. Hij baande zich een weg tussen de katten door naar Lostvoice. Hij duwde zijn neus tegen de hare en zuchtte. ”Zijn verlies laat een grote leegte achter …” Mompelde hij meer tegen zichzelf dan tegen haar.