Ring the bells

Settleddust haatte het hier. Steeds meer, met iedere minuut die verstreek. Hij zat stil, en er leek nog geen vooruitgang in te komen. Acorndust was een bezige bij, maar hij voelde zich als een blootliggende zenuw. Hij sliep weinig, hij at zo nu en dat wat als hij het van Seamist kreeg, maar verder kon hij maar niet ophouden met piekeren. Hij wist dat hij even snel terug kon gaan naar kamp, gewoon om te kijken hoe het er was, maar dat was onmogelijk. Hij moest er nú zijn voor Acorndust. Hij moest er zijn als ze hun kamp weer aan zouden vallen, het terug zouden veroveren en al het gespuis opruimen. Alle BloodClanners, alle verraders. Settleddust was op dit moment aan het ijsberen voor de medicine cat den. Zijn poten jeukten om iets te doen, maar hij kon net zo goed een gevangene zijn. Hij kon nergens heen, en het maakte hem vreselijk onrustig.

[+ Shrimppaw eerst]

Shrimppaw was er nog steeds niet helemaal aan gewend aan dat er ShadowClanners in het kamp waren. Maar het wende met elke dag ietsje meer. Ze zag één van de Warriors voor de Medicine Cat Den ijsberen. Een vreemd gevoel kwam op in haar maag. Ze zou meegaan naar het ShadowClan kamp, om Coyotespirit te helpen, maar vechten zou ze niet. Dat kon ze nog niet eens zo goed. Maar... Misschien zou ze haar zusje wel zien... Shrimppaw haalde even diep adem en kwam overeind. Ze liep naar de kater toe, die ze onthouden had als Settleddust.
'Uhm.. Hallo.. Sorry dat ik stoor,' miauwde ze zachtjes. 'Gaat alles goed met Acorndust..?' vroeg ze als eerste. Was wel zo beleefd vond ze.

Settleddust had niet verwacht dat hij benadert zou worden door een apprentice. Zijn groene ogen schoten naar de crèmekleurige apprentice. Hij fronste even, maar de kleine poes bedoelde het waarschijnlijk alleen maar goed. Settleddust kwam tot stilstand en keek de kleine enkele seconden aan. ‘Hij wordt beter,’ miauwde hij kort. Acorndust was niet degene die lang stil zou blijven willen zitten. Nee, hij wilde zo snel mogelijk weer te been zijn en zijn clan bevrijden. Misschien wel iets te snel, maar Settleddust zou hetzelfde hebben gedaan. Acorndust had nog kittens en kleinkittens in de clan. Hij wilde niet meer dan één kit verliezen door BloodClan. Zijn blik ging weer naar de apprentice. Hij keek haar even vragend aan. Had ze hem verder nog ergens voor nodig?

De kater voor haar keek haar een paar seconden stil aan. Tot hij kort mauwde dat Acorndust beter wordt. Shrimppaw knikte. 'Dat is fijn om te horen,' miauwde ze met een kleine glimlach. Verder zei de kater niets meer, dus Shrimp ook niet. Ze dacht aan haar zus, Crabkit, die ze nu liever Crabpaw noemde. Zo hoorde ze tenminste te heten nu. Niet Crabkit, niet Skadi. De ShadowClanner keek haar toen vragend aan, en ze realiseerde zich dat ze al te lang in haar eigen gedachte zat. 'Ik uh.. Heb je misschien.. Een calico poes gezien? Mijn leeftijd..' Ze besloot dit keer maar gelijk maar gelijk over het uiterlijk te vragen, de kans dat de kater haar zusje bij naam wist was natuurlijk erg klein.

Settleddust glimlachte naar de lichtkleurige apprentice. Ze was aardig genoeg. Toch had hij altijd vooroordelen over RiverClan, dat zou hij nooit kwijtraken. Toch, ze was slechts een jonge apprentice, maar ze zou geschapen worden door haar omgeving. Ze vroeg vervolgens of hij iemand had gezien. Een frons kwam op zijn gezicht. Een calico van haar leeftijd? Nee, hij had vrij weinig gezien. Het was een chaos geweest en hij was alleen bezig geweest met zijn dierbaren beschermen. ‘Nee, sorry,’ antwoordde hij dan ook op haar vraag. Maar zijn interesse was gewekt. Een jonge calico in BloodClan? Hij vernauwde zijn ogen even, waarna hij haar oortjes ongemakkelijk naar achteren draaide. ‘Waarom vraag je dat?’

De kater glimlachte toen wel naar haar, en dat stelde haar wat meer op haar gerust. Hij was toch niet helemaal geïrriteerd dat ze hem kwam storen. Maar zijn antwoord deden haar oortjes wel lichtelijk opzij hangen. Aw, hij ook al niet. Wat verwachtte ze ook, dat iemand in al die chaos van vechtende katten iemand op zou merken die voor hun niet belangrijk is? 'Waarom vraag je dat?' Shrimp zuchtte. 'Ze is mijn zusje. Uh, Skadi heet ze nu, geloof ik... Ze was ontvoerd, drie manen geleden,' miauwde ze verdrietig.

Gestolen? Het deed Settleddust verrast opkijken. Waren er kittens gestolen? Het was dus niet alleen ShadowClan die werd geteisterd door BloodClan. Hij keek de apprentice aan die vooral gewoon verdrietig was dat ze een zusje verloren had. ‘Oh,’ miauwde hij toen, niet goed wetend hoe hij zichzelf moest positioneren. Hij wist hoe ze zich voelde. Hij had zich precies zo gevoeld toen Littlefish naar RiverClan was gegaan. Het voelde alsof ze van hem gestolen was, ook al was zij vrijwillig gegaan. ‘Het spijt me voor je,’ miauwde hij. ‘Maar ik heb niet zo'n jonge poes gezien,’ miauwde hij vervolgens. En wie weet, misschien wilde Pantherstar haar inmiddels wel niet meer terug hebben. Hoe erg zou ze al door de elite gehersenspoeld zijn?

'Oh,' miauwde de kater. Ja. Oh. Shrimp verwachtte ook niet dat hij er zomaar antwoord op had. Ze zuchtte en knikte. 'Het spijt me voor je,' miauwde de kater toen. Shrimp keek even op met een kleine glimlach. 'Maar ik heb niet zo'n jonge poes gezien.' Ze knikte. 'Dat begrijp ik... Dankjewel..' Ze wiebelde een beetje op haar pootjes. Ze vroeg zich ook wel af hoe het met Ravenkit ging. Die was voor haar minder belangrijk dan Crab, maar hij was net zo goed gestolen. En hoewel de twee niet goed met elkaar overweg hadden kunnen gaan, wenste ze hem ook geen leven in de Elite toe. 'En.. Misschien een zwarte kater? Zelfde leeftijd.. Blauwe ogen..?' Misschien had hij hem wel gezien. Dan was er tenminste nog hoop dat haar zus ook leefde.

Wat was er gebeurd? Kittens ontvoerd? Zijn hart brak voor haar. Hij wist hoe het voelde om een zus te verliezen aan een andere clan. Dan was Littlefish nog hier en konden ze met elkaar spreken, maar het zou nooit worden als het had kunnen worden. Hij zuchtte en keek de jonge kat aan, die vervolgens vroeg naar nog een jonge kat, ditmaal zwart en met blauwe ogen. Hij moest haar weer teleurstellen en hij schudde zijn kop. ‘Sorry, volgens mij waren er geen jonge katten. BloodClan zal ze wel achtergelaten hebben,’ miauwde hij rustig. Hij probeerde een glimlach te forceren. Misschien was dat nog een soort goed nieuws, hadden de jonkies niet hoeven vechten. ‘Maar ik was ook te druk om echt op te letten, ik had andere problemen,’ miauwde hij stilletjes. Met Pepperpaw beschermen, met zijn clangenoten beschermen, met Acorndust in veiligheid brengen. Zijn blik ging weer op de medicine cat den. Zou hij snel beter genoeg worden?

_{Helaas had de kater weer niets gezien. Ach, dat was ook wel te verwachten. Shrimppaw knikte even toen hij zei dat BloodClan ze wel achtergelaten had. Ze was benieuwd of ze hen zou zien als ze mee zou komen. Ze hoopte in ieder geval wel op haar zus. 'Maar ik was ook te druk om echt op te letten, ik had andere problemen,' miauwde de Warrior stilletjes. Shrimp keek hem aan en knikte. 'Ja, natuurlijk.' Ze volgde zijn blik naar de Medicine Cat's Den en zuchtte. 'Ik hoop dat hij snel geneest, en dat jullie je kamp terug kunnen krijgen,' miauwde ze met een oprechte glimlach. Ze hoopte ook dat het geen bloedbad zou worden.}

Settleddust glimlachte bij de woorden van de apprentice. Wat een lief gebaar. Zo slecht dachten de andere clans dus helemaal niet over elkaar. Maar zij was nog jong, puur. Dit was misschien het eerste gevecht dat ze van een afstand had meegekregen. Misschien dacht ze de volgende keer wel heel anders. Maar zij had andere doelen, ze zocht een verloren sibling. ‘Dankjewel,’ miauwde hij oprecht. ‘En ik hoop dat je je zusje weer terug kan vinden.’ Beide waren lastige opgaves, maar misschien zou ze ook ooit slagen. Hij hoopte het voor haar.

<sub>De kater glimlachte bij haar woorden. Shrimp glimlachte verlegen terug. Ze hoopte oprecht dat alles goed zou komen. Voor hen, en voor haar. En voor Crab... 'Dankjewel,' miauwde hij oprecht en Shrimp knikte. 'En ik hoop dat je je zusje weer terug kan vinden.' Shrimp zuchtte en kort werd haar glimlach wat breder. 'Dank je.. Ik hoop het ook.' Waar ze nog het meest op hoopte was dat ze terug zou komen. Maar dat zou ze vanzelf wel zien. 'Ik uh.. Ik zal je met rust laten,' miauwde ze toen met een kort knikje, voordat ze zich omdraaide en wegliep. Hij zou het vast niet op prijs stellen als ze rond bleef hangen.

- topic uit</sub>

Settleddust glimlachte nog naar de jonge poes. Natuurlijk hoopte ze het ook. Het werd een beetje ongemakkelijk. Ze had gevraagd wat ze wilde weten. Het speet hem dat hij niet meer antwoorden had, maar het was nou eenmaal zo. Hij knikte toen ze sprak dat ze weer zou gaan. ‘Tot ziens,’ miauwde hij stilletjes. Hij keek de jonge apprentice na. Hij voelde voor haar, een zusje zo verliezen aan Bloodclan. Het maakte hem nerveus wat hem te wachten stond. Wie wist wie allemaal was overgelopen. Wiens gedachten waren besmeurd door hun uitspraken. Welke kittens en apprentices werden gemanipuleerd. Hij voelde voor ze en hij wilde ze zo snel mogelijk bevrijden.

- Topic uit