You'll do it for her

Onderwerp: You'll do it for her di 26 mei 2020 - 1:04

Amberstorm negeerde de pijn in haar borstkas terwijl ze door het territorium liep, al deed ze haar best om voorzichtig te zijn om de wonde niet opnieuw open te rukken. Het zou immers niet de eerste keer zijn dat ze dat deed, en dat hielp niet om haar sneller te laten genezen zodat ze weer 100% was. Maar de deputy weigerde om zich op te sluiten in het camp alsof ze een kitten was, of een elder. Nee. Vandaag had ze Falconpaw bij zich; want het rampzalig misgelopen gevecht had haar ook iets anders doen realiseren. Medicine Cats waren zo goed als weerloos als het aankwam op een gevecht, zeker één met Bloodclan - want hoewel de meeste clankatten nog wel het respect konden opbrengen om de Medicine Cats met rust te laten, gaf Bloodclan daar geen ene vossenstront om. Maar zij zou haar Medicine Cats, en zeker haar zoon, niet weerloos laten. Daarom was ze er vandaag op uit met hem - om hem een vechttraining te geven. Oké, het zou grotendeels theorie moeten zijn, sinds ze niet echt iets voor kon doen.. Maar ze zou er geen gras over laten groeien. Bij een platte steen bleef de slanke kattin staan. Ze stapte de steen op en ging daar zitten, zodat ze een stukje hoger zat en Falconpaw van bovenaf kon bekijken. Zo zou ze zien wat hij deed, zo zou ze kunnen corrigeren zonder fysiek mee te moeten doen. Hopelijk was dit goed genoeg om zijn overbezorgde Medicine Cat-kant tevreden te stellen.

+Falconpaw

Onderwerp: Re: You'll do it for her di 26 mei 2020 - 12:31

Na de oorlog was zijn moeder hevig gewond geraakt. En toch had ze er op gestaan dat hij mee ging voor een vechttraining. Hij wist dat hij weerloos zou zijn. Hij had nog steeds vechttraining, Rout had het benadrukt dat ook dat nog steeds belangrijk was. Hij had nog regelmatig jacht en vechttrainingen. Maar goed, Amberstorm wilde persé dat hij mee ging. En nu kon hij haar ook nog in de gaten gaan houden. Ze mocht niet te druk doen, anders konden haar wonden weer open gaan. Dus Falcon zou het harde werk doen terwijl Amberstorm zou blijven zitten op de plek die hij haar zou gaan aanwijzen en ze zou er blijven ook. En als ze wel dingen zou gaan doen zou hij meteen gaan protesteren, want dat was zijn taak ook. Het was zijn taak om haar gezond en wel te houden, dat zou niet helpen als ze zich zo ver pushte dat haar wonden weer open zouden gaan. Amberstorm liep een steen op waar ze bovenop ging liggen, zodat ze hem constant nog kon zien. Mooi, als ze van die steen af ging zou hij meteen protesteren hoor. En met de steen er af komen zou hij ook meteen weer gaan helpen. "Wat wil je dat ik eerst ga doen?" Oké, misschien was hij toch wel lichtjes enthousiast over de vechttraining. Hij vond het altijd wel leuk om zijn frustratie kwijt te raken.

Onderwerp: Re: You'll do it for her zo 7 jun 2020 - 16:41

Amberstorm rechtte haar rug op de steen en dacht even na bij zijn vraag over wat hij eerst moest doen. Haar groene blik gleed even over de omgeving hier in de buurt. "Toon me hoe je iemand aan zou vallen.", commandeerde ze uiteindelijk, vloeiend in mentor-modus glijdend. Geen greintje zwakheid meer te vinden in haar stem; enkel pure zakelijkheid. Geen wonder dat Gorsepaw zo bang van haar was, misschien, maar het kwam natuurlijk. Het was makkelijker om te functioneren als emoties niet van tel waren.

Onderwerp: Re: You'll do it for her di 9 jun 2020 - 20:48

Goed, nu was het alleen nog maar afwachten wat zijn moeder van hem verwachtte om te gaan doen. Hij wist ook wel dat ze niet zachter ging doen alleen omdat ze zijn moeder was. Zo’n type was ze niet en goed zijn moeder was ook goed in vechten. Dus hij zou het nu alleen maar van één van de beste gaan leren, niet waar? ”Toon me hoe je iemand aan zou vallen.” Het was een bevel, een duidelijk bevel. Hij moest het maar een beetje interpreteren hoe het zou zijn. Hij ging er dan maar vanuit dat ze in een kamp waren, waar BloodClan binnen zou treden om hun clan af te pakken. Ook al zou hij daar niet in eerste opzicht moeten vechten, het was wel belangrijk dat hij het kon mocht het nodig zijn. Hij zette zijn poten net een beetje meer uit elkaar terwijl hij er iets door heen zakte zodat hij zijn spieren goed kon aanspannen en hij licht op zijn poten stond. Zijn staart hield hij laag om balans te houden, maar niet helemaal relaxed hangend. Zijn rug was recht, omdat hij niet bang was. Hij zette af met zijn achterpoten, zijn nagels uit zijn hulzen terwijl hij naar voren lanceerde richting de onzichtbare vijand. Het was lastig om met een onzichtbare vijand te vechten, maar goed, hij moest toch iets. Hij sprong niet, bovenop springen was gevaarlijk omdat de buik dan open lag, maar zijn nagels zouden richting de kop gaan van de ‘vijand’. Maar hoe Amberstorm het zou interpreteren was natuurlijk een tweede ding.

Onderwerp: Re: You'll do it for her