When you were sinking

Met een trots hoofd in de lucht en haar neusje nog iets hoger, liep de grijze kattin door het kamp heen. Ze had haar trainingen met Bearclaw weer met vlag en wimpel overleeft en zou later nog wel eventjes verslag uitbrengen bij haar moeder. Nu had ze eventjes tijd voor zichzelf en deze tijd zou ze goed gaan besteden. In haar bek had ze een klein konijn. Ze was eigenlijk niet van plan om deze naar de elders te brengen, maar een kwade blik van een van de warriors had haar ertoe gedwongen. Ashpaw had dan ook haar weg maar gemaakt naar de elders den, met de hoop dat als de warrior wegkeek dat ze weg had kunnen komen. Maar dat bleek niet het geval te zijn en daarnaast had ze iets interessants gezien. Een kleine glimlach verscheen dan ook op haar gezicht toen ze een bekende kattin in de den zag. Ze trippelde hooghartig in de richting van de kattin en legde het konijn neer, om deze daarna in diens richting te duwen. "Dus, wat is nou eigenlijk de reden waarom jij hier zit, Wisteriawisp?" vroeg ze op een arrogante toon.

[@Wisteriawisp]

De kattin leek niet blij te zijn met haar aanwezigheid. Pech, ze wilde niet nog meer zeik met de warriors hebben, dus ze zou hier wel eventjes blijven. Er zeker van zijn dat Wisteriawisp zou eten of zo. Ze snoof eventjes toen ze een snauw als antwoord terug kreeg. De kattin lag erbij alsof ze elk moment dood kon neervallen. Ok? Dit beantwoorden haar vraag nog niet echt, maar dat had ze waarschijnlijk ook kunnen verwachten. "Dus eigenlijk ben je hier gewoon voor niets?" Nog wat meer olie op het vuur gooien? Altijd. Ashpaw was een schat van een kattin, maar zo arrogant als maar zijn kon. Dus dit was iets wat precies in haar straatje viel. "Stallionstar heeft je hier gewoon gepropt zodat je andere niet in de weg zou staan." Ze grinnikte zachtjes, terwijl ze het konijn rustig onder haar poot heen en weer rolde. Ze deed haar bek open om nog wat te zeggen, maar sloot 'm langzaam weer. Eerst eens zien wat voor een reactie ze hier op zou gaan krijgen.

Er werd een blik op haar gefocust en Ashpaw kon het niet laten om eventjes haar tong uit te steken. Het was niet alsof Wisteria haar iets kon gaan doen. Ze keek rustig toe hoe de kattin met haar nagels in de groen sloeg en haar toe siste. Rustig flikte ze met haar oren en haar staart zwaaide rustig heen en weer. Ze voelde zich nou niet echt bepaald onder de indruk van de elder die alleen maar leefde in pijn. Ashpaw onderdrukte een geeuw en keek met een geniepige blik in haar ogen in haar richting. "En hoe wilde je dat gaan doen?" gniffelde de grijze kattin, waarna ze opstond en langzaam naar voren stapte. "Het is niet alsof je ook maar iets kan doen hier, je bent alleen maar een elder die een beetje nutteloos ligt rond te liggen." Ok, nee, Ashpaw. Nu moet je stoppen, dit is niet normaal meer. Maar ze had hier te veel plezier in, kijkend hoever ze Wisteria kon uitlokken.

Tijden waren zeker niet makkelijk. Met de lijken die binnen bleven druppelen, Stallionstar die volledig uit zijn doen was en haar eigen apprentice die al even ontdaan was door de dood van zijn beste vriend. Routnose vond het moeilijk om iedereen waar ze zo erg om gaf in pijn te zien, maar afgezien van support bieden kon ze weinig. Kruiden genazrb geen verdriet.
Gelukkig scheen de zon. Dat was het enige dat echt mee zat. De zon scheen en er waren genoeg kruiden en prooidieren. Zelfs de elders die in de winter eindeloos haar oren eraf klaagden, konden nu soms zelfs bijna tevreden in het zonnetje zitten. Ze was net even langs gekomen om een van hen te controleren op teken, toen ze plots luidste stemmen uit de normaal zo rustige den hoorde komen. Iets wat verward en nieuwsgierig luisterde ze mee, totdat ze flarden van Ashpaw en Wisteriawisp haar stem mee kreeg. Een golf van woede kwam over haar heen toen ze het onderwerp daarvan begreep. "En nu is het precies genoeg geweest, jullie beiden!" sprak ze een stuk feller dan haar clangenoten normaliter van haar gewend waren. Maar niet alleen was dit haar meisje, pesten was iets dat ze kleine medicine cat niet tolereerde. "Ashpaw je moet je diep schamen. Niemand is hier nutteloos, jouw moeder is ook elder en zij is evengoed een respectabele kat als ieder ander hier, net als Wisteriawisp. We zijn één clan en als je niet je clangenoten kan respecteren, dan zal ik eens heel nodig met jouw moeder en Stallionstar gaan spreken," ze richtte gaar blik naar dr grijze elder. "En jij moet je niet zo mee laten slepen. Als je je eigenwaarde niet kent, moeten wij ook heel nodig weer spreken,"