i so pale

Onderwerp: i so pale za 31 okt 2020 - 20:50

De nursery. Ooit een plaats die hij kostte wat kost vermeed, nu ee plek waar hij met nostalgie naar terug keek. Hoewel blij er eindelijk vandaan te hoeven blijven, kon niks verbergen dat hij er toch een goede tijd had doorbracht met de jonge bluekit, nu zo veel groter. Nog goed wist hij hoe hij de eerste 2 maanden van haar jonge leventje er niet eens zoveel rondhing, alleen er was zodra het hem opgelegd werd. Raar, hoe hij zich er nu totaal niet meer in terug zag,
hoe geweldig groot hijzelf wel niet was geworden, times flies ain't it? Bluepaw had zijn wereld omver gegooid, zijn waarden en normen op stelte gezet en zijn prioriteiten opnieuw aan gestipt. Hij hield van iets meer dan hij van zijn eigen vrijheid hield, het was iets bijzonders, iets wat de twee onafscheidelijk zou maken. Wellicht was dit alles waarom hij even voor de nursery bleef staan, een glimlach op zijn kop

[Palekit]

Onderwerp: Re: i so pale za 31 okt 2020 - 21:18

walk in the light

Palekit had haar blauwe ogen scherp gefocust op de uitgang van de Nursery. Het was een beetje koud, te koud voor een jonge kitten om lang buiten te spelen. Zeker nu het Leaffall was en het immuunsysteem nog niet geheel ontwikkeld was. Zeker aangezien ze niet de sterkste kitten was geweest, hielden de volwassen katten wel een oog op haar. Haar mama en papa waren in ieder geval wel duidelijk. Het was heerlijk warm in de vacht van Beechresin en ook papa was zeer interessant maar hij leek voornamelijk druk met zijn taken als Warrior waardoor ze een tikkeltje somber bleef wachten. De jonge flamepoint had nog niet door dat ze door de twee katten geadopteerd was, immers snapte ze nog niet hoe het zat en was ze te jong geweest om te herinneren dat ze twee nestgenoten had gehad. . Littleghost was niet in staat geweest om voldoende melk te produceren en tijd te nemen om voor een kitten met een achterstand te zorgen. Niet dat het erg duidelijk was, want ondanks het feit dat ze klein en teer was, was ze duidelijk gemotiveerd om te spelen. Dit keer was het een mosbal die ze een net iets te harde tik gaf omdat ze zich verveelde en zo tegen de snuit van een onbekende kater tikte. Haar blauwe ogen glommen met onschuld terwijl ze haar kopje schuin hield. Voordat ze met haar staart naar hem zwaaide, met het puntje hoog in de lucht zodat het duidelijk zichtbaar was. Ze probeerde zich te verontschuldigen door beide oren te laten hangen en te knikken naar zijn snuit. Misschien had ze hem auw gedaan? Want ze was zelf ook wel een keer op haar snuit gevallen.

Elfje