Returning the favor

Hij was wakker geworden in het Riverclankamp, voor een moment niet wetende waar hij was. Tenslotte was hij het ene moment nog in een gevecht geweest met de bloodclanleader en het volgende moment werd hij wakker in een vreemd kamp. Hij was er al snel achter dat Demonslayer en Settleddust hem hier naartoe hadden gebracht. Riverclan had Shadowclan tenslotte nog wat te goed gehad, dus dit was de logische van de drie andere clans geweest. Hij was het liefst direct weer teruggegaan naar het Shadowclankamp, maar zijn buikwond vertelde hem dat het beter was om een paar dagen te wachten. Tenslotte zou hij niet kunnen vechten als die weer open zou gaan en hij kon het ook niet alleen hoe lastig dat ook was om toe te geven. Hij was dan nu ook onderweg naar de den van Pantherstar, het was ergens nog steeds wennen dat de kater nu de leider van Riverclan was. Hij zou de kater en ook Stallionstar en Thornstar ieder om een paar warriors vragen. Hij hoefde niet hun hele clan, dan zouden ze zelf risico lopen mocht Bloodclan besluiten van kamp te veranderen zoals hij de vorige keer zelf ondervonden had. Dat zou hij ze niet aan kunnen doen. Drie of vier warriors per clan zouden genoeg moeten zijn. Hij sprak een begroeting bij de ingang van de den, wachtende op antwoord voor hij naar binnen stapte.


[Pantherstar]

Het liep allemaal opeens heel gek. Pantherstar was net, tja, Pantherstar en binnen nauwelijks een paar weken tijd had hij al Shadowclanners voor zijn deur die Bloodclanners onder zijn neus duwden. Maar hij zou hen niet de rug toe keren in een tijd van nood, hoe nationalistisch hij ook was. Bloodclan was een dreiging voor hen allemaal, ze konden hen niet vrijuit laten gaan. Dat was vorige keer ook misgegaan, toen Bloodclan Thunderclan aangevallen had. Hij was nog jong geweest toen. En in een totaal andere positie. Nu stond hij aan het hoofd, en moest hij alles regelen erover. Dat hij aan het hoofd stond, betekende niet dat hij het alleen hoefde te doen, dat scheelde. Hij had zijn deputy, maar ook Shadowclans deputy aan zijn zijde. De laatste had hij naar zijn den geroepen, zodat ze alles goed konden bespreken. Strategieën en plannen. Acorndust kon hem een plattegrond van het Shadowclan kamp schetsen. De begroeting van deze deputy deed hem uit zijn gedachtes doen opkijken. "Kom binnen," bromde hij met zijn zware stem, waarna hij oogcontact maakte met Acorndust en hem gebaarde te komen zitten. Wat een gekke situatie. Gelukkig was het Shadowclan die hen om hulp vroeg, en niet Windclan.

Hij stapte de den binnen en ging voorzichtig zitten tegenover Pantherstar. De wond in zijn buik trok, terwijl hij dit deed, maar hij was niet van plan om dit te laten zien. Ze hadden dingen te bespreken en niemand zou hem ervan weerhouden dat hij Shadowclan terug zou nemen van Bloodclan, ook wilde zijn eigen clan dat misschien niet eens. Het was lastig als je geen idee meer had wie er te vertrouwen waren, maar hij kon ze ook moeilijk met Bloodclan achterlaten. Ze hadden hem gefaald, maar hij hoefde hen niet te falen. Hij boog zijn kop dan ook eerst naar de Riverclanleader. "Ik ben Riverclan dankbaar voor het verlenen van onderdak aan mij en mijn warriors." Het was een simpel bedankje, maar wel een die hij nodig vond. Zonder dit gedaan te hebben kon hij niet op het volgende overgaan. "Als het goed is heb je de situatie van mijn warriors gehoord, dus ik zal daar zelf niet over beginnen." Dat was al bekende informatie tenslotte. "Ik wil je er alleen wel op attenderen dat het niet verstandig is om een grote patrouille mee te laten gaan naar Shadowclan. Er moet genoeg blijven om je kamp te verdedigen voor het geval Bloodclan besluit hier aan te vallen." Dat was hem tenslotte overkomen en hij zou dat niet bij een andere clan laten gebeuren. "Ik ben dan ook van plan om bij Thunderclan en Windclan om een paar warriors te vragen, zodat er minder Riverclanners mee hoeven. Ik verwacht tenslotte dat Shadowclan aan mijn zijde zal vechten wanneer we daar zijn." Dat hoopte hij tenminste, het was iets waar hij niet zeker van kon zijn meer, maar dat hoefde hij niet te laten zien aan de Riverclan leider. "Verder zitten we met het geval dat we geen medicine cat meer zullen hebben en Bloodpaw gewond is." Of dood, maar dat hoopte hij niet. "Maar daar kan ik pas meer over zeggen wanneer ik de situatie weet in het kamp. Het belangrijkste zal zijn om Bloodclan te verjagen en Tallstar af te zetten." Dat laatste zou het lastigste worden, anders had Starclan hem allang zijn levens gegeven, maar dat hadden ze niet gedaan.

De kater knikte op de dankbare woorden van de ander. "Geen dank Acorndust, ik zal niet vergeten dat Shadowclan ons ook geholpen heeft in tijd van nood. Bovendien is dit een situatie die de clans overstijgt." Acorndust vervolgde toen dat het niet verstandig was om een te grote patrouille mee te nemen, en hij knikte hier bedenkelijk op. Er zouden ook warriors gevraagd worden aan Thunderclan en Windclan. Kort trok Panther met zijn oren, hij geloofde dat Riverclan dit kon zonder de hulp van de andere clans maar hij wist ook dat iedere hulp die ze konden krijgen alleen maar voordeel gaf. Dus knikte hij. "Ik zorg ervoor dat de helft van mijn warriors, sterke warriors, in het kamp blijft. Zo zullen we ook hier verdedigd zijn. Ik zet ook twee warriors op wacht in het territorium zodat die ons kunnen waarschuwen mocht dit gebeuren." Dat Acorndust twijfelachtig over zijn eigen clan sprak ontging hem niet. Pantherstar vroeg zich af wat er daar precies gebeurt was; hoeveel katten hadden de deputy verraden dat hij plots zijn hele clan wantrouwde? "Ik neem Coyotespirit sowieso mee, ook kan ik eventueel Chivysniff meenemen maar die is officieel afgestapt. Dus die laat ik liever hier," Het bleef zijn dochter; hij had haar liever veilig hier, dan in gevaar daarbuiten.

Alleen Riverclan zou genoeg zijn geweest als ze er zeker van konden zijn dat Bloodclan het Riverclan kamp niet aan zou vallen, maar daar konden ze gewoon niet zeker over zijn. Hij had dan ook geen andere keus dan om de andere twee clans ook te vragen, vooral omdat het juist Bloodclan was waarmee ze te maken hadden. Coyotespirit zou genoeg moeten zijn als medicine cat. "Coyotespirit zou voldoende moeten zijn. Je wilt ook niet je clan achterlaten zonder medicine cat." Sprak hij rustig. "Het liefst zou ik direct gaan, maar dat is niet verstandig, dus leek het me het beste om de nacht van de nieuwe maan te nemen en af te spreken rond zonsondergang bij fourtrees met de andere clans. Ik en mijn warriors kennen ons gebied beter dan Bloodclan, dus we kunnen dan door het donker naar het kamp toe zonder hopelijk gesnapt te worden. Eenmaal daar kan Shadowclan ook meevechten anders wordt het misschien lastig." Het waren tactieken die shadowclan normaal zou gebruiken, maar hopelijk zouden de andere clans er ook mee om kunnen gaan.

Acorndust vertelde dat één medicine cat genoeg was, waarop de kater knikte. Gelukkig. Hij vond het plan van Chivysniff meenemen toch niet aangenaam, het was beter zo. Kort wist Panther te grinniken om de opmerking dat Acorndust vandaag nog wilde gaan. Misschien was een lach hier wat ongepast, en voor de leider was het eigenlijk ook heel gek dat hij 'vriendschappelijk?' omging met een kat uit een andere clan. Maar het ware rare tijden en Panther voelde zich de laatste tijd ook minder vijandig tegenover katten buiten zijn clan. Het was in ieder geval zeker dat Starclan hun mark bij hem achtergelaten hadden. Kort gleed zijn blik naar het steentje dat hij om zijn nek droeg, gekregen van Ravenfall. Het was zijn bewijs van zijn geloof. "Acorndust, ik denk dat je niet ver komt als je nu wil gaan vechten. Reis je vandaag nog naar Thunderclan en Windclan, of wil je liever eerst behandeld worden door Coyotespirit?" Eerlijk gezegd was eerst naar de andere clans reizen een betere optie zodat ze tijd hadden om te reageren en ze up to date waren over de situatie, maar de gezondheid van de Shadowclan deputy was ook belangrijker. Het was de vraag waar Acorndust zich wel of niet fijn bij voelde.

Hij wist ergens dat het niet verstandig was om direct alles te willen doen, hij zou daarvoor een paar dagen moeten wachten, maar dat zou genoeg moeten zijn of in ieder geval genoeg om hem lang genoeg overeind te houden. "Eerst langs de andere clans gaan lijkt me het verstandigste. Coyotespirit heeft me voor nu goed genoeg opgelapt." Zolang hij kon lopen kon hij bij de andere clans komen, dat zou niet moeilijk moeten zijn. "En dan over twee dagen bij fourtrees afspreken met zonsondergang lijkt me het beste." Dan zou hij op dat moment ook kunnen zien wat ze tot hun beschikking zouden en het plan er eventueel iets op aanpassen mocht dat nodig zijn.

Dat deze man voor hem meteen naar de anderen toe wilde, ondanks de duidelijke ongemak van zijn wond, bewees dat er werkelijk wat aan de hand was. Panther knikte op het voorstel om over twee dagen bij fourtrees af te spreken. "Ik zorg dat we er zijn, met een grote groep. We zullen Bloodclan verdrijven, Acorndust. Riverclan staat bekend om hoe fel we zijn in de strijd, maak je geen zorgen," Een trotse blik lag in zijn ogen terwijl hij over zijn clan sprak, en even dankte hij Starclan dat hij niet alleen nog maar verraders zag, zoals degene tegenover hem.

Een grote groep was ergens niet wat hem het verstandigste leek, ze moesten sterke katten hebben, maar niet te veel, dan zouden ze te snel opvallen. "De groep moet niet te groot zijn, dan zouden we mogelijk te vroeg opvallen voor we het überhaupt tot het kamp redden." Dat was tenslotte ook de grootste reden dat hij van de andere clans er maar een paar zou vragen. Als ze met drie clans aan kwamen zetten, dan zou dat direct opvallen. Misschien was het ook een schrale hoop dat ze niet opgemerkt zouden worden voor ze het kamp bereikten, maar ze moesten het proberen of in ieder geval dichtbij genoeg komen. "Natuurlijk zal ik mijn kennis van het territorium gebruiken om ons zo ver mogelijk naar het kamp te krijgen, want we hebben de Shadowclanners nodig om mee te vechten." Als ze daartoe in staat zouden zijn nog tenminste. Dat was hetgeen waar hij het meeste bang voor was.

De ander merkte op dat een te grote groep niet handig was, maar Panther zette daar zijn vraagtekens bij. Hoe meer man hoe beter. Met een klein groepje ging je niet Bloodclan verslaan, hoe goed je plan ook was. "Ik denk niet dat meer kracht in ons tegendeel gaat werken," miauwde hij met een lage grinnik. Hij was meer van brute kracht dan van snode plannetjes, dat bleek wel weer. "Stel je voor je plan lukt niet, en we kunnen niet bij de Shadowclanners komen. Dan wil je een groot backup plan hebben om op terug te vallen. Hoe minder warriors je mee laat gaan hoe groter de kans dat je ze richting Starclan zullen gaan die nacht. En ik ben niet van plan om mijn warriors door een verkeerd plan de dood in te jagen."

Natuurlijk wist hij dat, maar om hoe meer hij vroeg, hoe meer hij in het krijt zou staan en dat was ook niet iets dat hij wilde. Kijk waar brute kracht hem gebracht had, precies hier. "Brute kracht heeft me hier gebracht." Sprak hij dan ook uit. Of misschien waren het al die katten die hem verraden hadden, die zijn clan verraden hadden. Wie weet waren er nog wel meer verraders. Ze moesten in ieder geval zo ver mogelijk zien te komen. "Maar goed, het is aan jou om te bepalen hoeveel je mee laat gaan." Dat zou betekenen dat hij meer katten had om in de gaten te houden, maar dat was niet anders. "Het zal sowieso vechten worden. Het liefst met de shadowclanner erbij, maar ik moet realistisch zijn dat dat misschien niet haalbaar is." Hij zou de hoeveelheid warriors aan de kater overlaten.