only fake flowers are flawless

❀ Er waren een paar momenten waarop de jonge kattin had gehoopt zich tussen de sterren te voegen, maar toen haar laatste adem haar longen verliet en over haar lippen rolde wist ze dat ze dat nooit had mogen wensen. Haar kinderen zouden opgroeien zonder moeder, zonder iemand die er voor ze was wanneer de trainingen lastig werden of wanneer hun hart voor het eerst gebroken was. Ze wilde een betere ouder zijn voor haar kittens als haar ouders voor haar waren geweest vroeger, maar ze had gefaald. Met de blik van de rode kattin en haar laatste woorden die in haar kop bleven galmen sloot ze haar ogen en de sterren verlichtte haar wit met grijze pels. Met tranen in haar ogen ging Dewberry zitten, haar ogen nog steeds gesloten terwijl ze zachtjes aan het huilen was om hoe ze gefaald had. Ze was boos op iedereen, maar vooral op haarzelf. Na de ruzie met Ardentheart, Coalnose en Stallionstar had ze haar leader niet meer één op één willen spreken en Ardent had ze zo veel mogelijk geprobeerd te ontwijken, maar nu had ze spijt. Ze wilde dat ze het nog goedgemaakt had met ze voordat ze hier zou zijn, tussen de sterren. Haar vacht zou nu voor altijd een helder wit blijven en niemand kon haar nog pijn doen, maar ze kon niet maar hier zitten en zien hoe andere zouden reageren op haar dood, hoe haar kinderen zonder haar zouden opgroeien en zij niks kon doen behalve toekijken. Nog meer tranen glinsterden toen ze over haar wangen rolde en boos probeerde ze deze met haar poot weg te vegen. ”Het spijt me,” snikte ze maar de pijn en verdriet in haar stem maakte het niet luider als een fluistering. Alle emoties hadden haar bij haar keel gegrepen en zouden haar niet loslaten.

+ ocean eerst

-- I'M NOT MAD AT MYSELF FOR GIVING MY LOVE TO THE WRONG PEOPLE; THEY PROBABLY NEEDED IT THE MOST.

lemming--

WindClan

Leader

Zeven Moons al weer, dat was de tijd dat de Leader zich al in Starclan bevond. Haar kittens werden al groot, ze had hen achtergelaten zonder de liefde die ze had willen geven maar met een Clan waarvan ze hoopte dat ze hen ooit geheel zouden omarmen en niet zouden zien als een fout. Een fout die enkel op haar schouders lag. De knappe kattin had moeite gehad nooit de andere katten toe te kunnen spreken, te kunnen verklaren dat ze van hen hield. Het was beter zo, ze was gelukkig tussen de sterren en haar glinsterende vacht zag er gezond uit. Ze loog echter niet als ze vertelde dat ze haar geliefden iedere dag nog miste, echter was er veel meer dan gemis in deze rust en warmte. Haar passen waren voorzichtig terwijl ze de gevlekte kattin benaderde, een die ze de dochter van Windclan had genoemd. Een waarin ze een behoorlijke potentie had gezien, Dewberry. De laatste keer dat ze haar had gezien was het nog Dewpaw geweest. Tranen glinsterden in de ogen van de knappe en jongere kattin terwijl Oceanstar zich voorzichtig naast haar neer zetten en haar vacht tegen die van de ander aan drukte. 'Het spijt me,' snikte de ander, bijna verstikt alsof haar keel dicht geknepen werd door de emotie. Oceanstar drukte haar neus in diens vacht voordat ze voorzichtig sprak. 'Dewberry,' ze wist hoe het was om in haar poten te staan. Ashpaw en Abysshowl zouden haar waarschijnlijk nooit begrijpen, ze hoopte dat beide haar ooit zouden kunnen vergeven van haar fout.

missy