A good place to sleep[Open]

Weer een hele dag achter de rug, van grenzen checken tot jagen. Er leek niks te zijn, maar hij vroeg zich af of dat een nog niks was. Wie weet hoe lang het duurde voordat Bloodclan ook hier waagde hun poten neer te zetten. Natuurlijk, ze hadden een van de veiligste kampen, maar die verdomde moordenaars leken nergens voor terug te dingen. Het was maar de vraag tot hoe ver water hun tegen zou houden. De jacht was goed gegaan, hij had een jong konijn te grazen kunnen nemen op de Highlands en had nog een lange tijd bij de River gezeten, wat hem drie vissen opleverde. De prooien had hij al eerder gebracht naar het kamp, waarschijnlijk waren die tijdens de Sharing Tongues opgegeten. Het was een hoop gedoe om dat allemaal mee te krijgen, hij wist nog steeds niet zeker hoe dat gelukt was. Vlak nadat hij zelf wat gegeten had, was de Warrior alweer vertrokken. Nogmaals de grenzen langsgaand, nogmaals niks bijzonders ontdekken. Tegen de tijd dat hij weer terug was, was het al donker en was hij doodop.

Zijn poten voelde zwaar aan en hij kon zijn ogen nauwelijks openhouden. Een gaap onderdrukkend liep hij het kamp in, zijn vacht doorweekt van de korte zwemtocht tussen de kader en het kamp. Het was rustig, zijn clangenoten moesten al in hun nesten liggen. Dat leek hem ook eerlijk, maar de Warrior Den leek nu behoorlijk ver te zijn. Ook al lag het vlak bij de ingang. Hij besefte dat de anderen al sliepen en dat als hij naar binnen zou gaan nu er grote kans was dat hij iemand wakker maakte. Zijn nest lag best wel achterin, als een van de oudere Warriors. Zo stil mogelijk dan? Vermoeid schudde hij zijn kop, te moe om nog na te denken. Lynxfang deed een dappere poging om de den te bereiken en zijn slaapplek. Iets meer dan halverwege de afstand besloot zijn lichaam dat het wel ver genoeg was. Zittend keek Lynxfang nog naar den. Nee, met zijn ogen die dicht wouden gaan kon hij niet eens zijn slaapplek vinden. Heel erg slaapdronken had hij zijn keuze gemaakt en ging hij liggen op de harde grond. Die niet eens zo hard was momenteel. Het duurde niet lang voordat zijn ogen dicht bleven en hij de strijd tegen de slaap verloor. Ongeveer een vossensprong van de Warrior Den vandaan.

-open)

_{Toen hij terugkeerde van de gebruikelijke, late patrol met zijn mentor was het al donker. Dit was de tweede keer dat hij was gevraagd om mee te gaan met zo’n late patrol, want hoewel hij het altijd super spannend vond putte het hem ook onverbiddelijk uit. Terwijl hij dus ook zichzelf buiten het kamp op de oever trok ontsnapte een brede geeuw hem. Hij wenste zijn mentor en de andere warriors welterusten en kroop door de ingang naar binnen. Stormpaw wierp een blik op de prooistapel, of nou ja, waar de prooistapel normaal lag. Hij was helemaal opgegeten. De patrouille van vannacht zou nog wat mee nemen had hij gehoord. Tja, dan maar een keer overslaan. Net toen Stormpaw een tweede gaap voelde opkomen bonkte zijn poten tegen iets massiefs op en kukkelde hij onhandig naar voren, op het obstakel waar hij pardoes tegenaan was gelopen. In een wirwar van poten krabbelde hij van de ander af en keek hij geschrokken in de ogen van Lynxfang.}

Lynxfang was al lang en breed vertrokken naar dromenland toen hij ruw gewekt werd door iets zwaars wat tegen hem kwam en daarna bovenop hem viel. Wat nou weer? Slaperig opende hij zijn ogen en keek in de geschrokken blik van Stormpaw. Stormpaw? Wat deed die in de Warrior Den? Was er iets aan de hand? Toen hij de koude buitenlucht voelde besefte hij weer dat hij juist niet de Warrior Den was. De jonge kat moest over hem gestruikeld zijn. Pas net ontwaakt en niet op de rustigste manier, Lynxfang's gedachtegang was wat sloom momenteel. Hij ging overeind zitten en knipperde met zijn ogen. ''Sorry Stormpaw''verontschuldige hij zich toch maar, zijn stem droeg de vermoeidheid mee. Als Stormpaw niet tegen hem opgebotst was had hij waarschijnlijk de hele nacht liggen slapen daar of in elk geval tot iemand anders over hem gestruikeld zou zijn. Hij probeerde zijn kop helder te krijgen, terwijl hij nog steeds naar Stormpaw keek. ''Gaat het?''kwam de logische vraag, want die arme jongen had zich waarschijnlijk doodgeschrokken.

Onderwerp: Re: A good place to sleep[Open]