Wind, wind, go away! (Gereserveerd)

Met langzame passen beende de zwarte kater door het territorium van de RiverClan. De wind rukte aan zijn lange zwarte vacht. Hij rilde. Het was een van de normale dagen van bladval. Koud, vochtig en het waaide. Hij bleef even staan. Voor hem lag een grote modderplas. Hij keek er even naar en liep er omheen. Er kwam een plotselinge rukwind en hij zette zich schrap. Hij hoorde het fluitende geluid van de wind. Hij kneep zijn ogen stijf dicht. De rukwind was weg. Hij kwam weer in beweging. Poot voor poot liep hij verder. Weer een rukwind. Hij begon te rennen. Hij zag een boom en zette zijn nagels in de schors. Hij klom omhoog. Niet dat hier beschutting was. Alle bladeren waren al uit de boom gevallen. Hij draaide zich om toen hij inzag dat dit verspilling van zijn energie was en sprong uit de boom. Hij besloot maar gewoon verder te lopen. De lucht was grijs door de wolken die ervoor schoven. En er kwamen dikke druppels naar beneden vallen. Er viel een regendruppel op zijn snuit. Hij kwam na een tijdje door de regen te zijn gelopen bij een meertje aan. Hij ging er voor staan. Er zaten allemaal kringen in het water van de druppels die er in vielen. Hij keek in het heldere water. Hij zag een zwarte, langharige kater met blauwe ogen die naar hem keek. Het beeld werd verstoord door een paar druppels die in het water vielen en de kater werd een zwarte vlek. Hij zag nog wat anders in het water, iets verder. Nog een spiegelbeeld van een kat. Maar wie?

-gereserveerd-

Zacht trippelde de jonge Ragdoll poes rond in het territorium van de riverclan. De poes had een grijze snuit en voor de rest was ze mooi wit. Ze spitste haar oortjes naar voren terwijl ze met haar staart heen en weer zwiepte. Ze was nog niet zo heel lang in de riverclan, maar ze kende nu al bijna elke kat. Ze wist nog waarom ze de clan ingekomen was. Ze had een paar clankatten bevrijdt van een andere gevaarlijke kat en nu hadden ze haar in dienst gekomen. Zo noemde zij het. Ze glimlachte zacht bij die gedachte terwijl ze nieuwsgierig om haar heen. De blauwe ogen bespeurden het gebied op iets speciaal. Het voelde alsof ze iets zocht. Dat de wind haar meevoerde naar iets of iemand. Iets waar ze heel graag bij zou willen zijn. Meer nieuwsgierigheid kwam op bij de jonge poes. Ze trippelde in een drafje naar buiten het kamp terwijl ze de wind begon te volgen die haar vooruit leek te duwen. Het dwong haar duidelijk in de richting van een kater. De kater stond aan een klein meertje dat duidelijk ontstonden was door de regen. Bij bladval had het inderdaad heel hard geregend. De jonge poes snoof zacht zijn geur op, maar ze was niet zo slim in namen onthouden. Ze trippelde naar de kater die haar in zijn eigen spiegelbeeld zag. Ze knikte glimlachend en begroetend naar de zwarte kater. Ze zwiepte met haar staart en ging aan de overkant van hem zitten. Haar blauwe ogen duidelijk op hem gericht en stiekem nog steeds nieuwsgierig. "Hallo." Ze spitste haar oortjes en wachtte meteen ongeduldig af op een antwoord. Zijn naam was ze duidelijk vergeten.

Toen hij opkeek zag hij dat er witte poes met alleen op haar snuit wat grijs tegenover hem stond. Ze knikte glimlachend en begroetend naar hem. Ze zwiepte met haar staart en ging aan de overkant van hem zitten. Haar blauwe ogen duidelijk op hem gericht en stiekem nog steeds nieuwsgierig. "Hallo." Zei ze. Hij voelde zich een beetje ongemakkelijk. Hij had maar een vriend en verder kende hij niet zo veel andere katten. Hij wiebelde zenuwwachtig met zijn oren. "Eh... Hoi." Zei hij. Hij ging zitten en zwiepte wat met zijn staart. Verpest het nou niet enzorg er niet voor dat iedereen je stom gaat vinden Sky! Dacht hij in zigzelf. Mar hij kon er iks aan doen, zo was hij gewoon... hij slikte. "Hoe heet jij eigenlijk?" Vroeg hij aan de poes die nog tegenover hem zat. Hij legde zijn staart rond zijn poten. Hij probeerde zo min mogelijk zenuwwachtig en zo te klinken en dat lukte aardig.

Sorry voor de flutheid maar ik moest weg...

De wit met grijze poes draaide met haar oren naar de zwarte kater die voor haar zat. Deze leek wat geschrokken dat ze opeens bij hem was komen zitten. Hij wiebelde zenuwachtig met zijn oren en begroette haar, maar een beetje stotterend. Alsof hij verlegen leek. Vaak was zijzelf ook wel verlegen, vooral bij katers. Nu ging het redelijk goed. De poes knikte naar hem en hoorde zijn vraag. De kater sloeg zijn staart rond zijn poten. Lotusleaf grinnikte zacht en keek hem aan. "Ik ben Lotusleaf." Haar stem was zacht en voorzichtig. Ze viel stil. Typisch iets voor haar. Ze wist al helemaal niets meer om te zeggen. Ze draaide haar oren naar voren en haar blauwe ogen werden op de kater zijn blauwe ogen gericht. Een glimlach sierde haar snuit terwijl ze wachtte. "Wie ben jij ook alweer? Ik wist het, maar nu kan ik er niet meteen opkomen.." De poes werd stil en dacht diep na. Ze zocht naar zijn naam. Meteen dacht ze aan vroeger en ze grinnikte zacht. "Skywalker was het, toch?" Ze keek de kater nieuwsgierig aan met haar twinkelende blauwe ogen.

De poes grinnikte zacht en keek hem aan. "Ik ben Lotusleaf." Haar stem was zacht en voorzichtig. Ze viel stil. Lotusleaf, dat was het dus. Hij had niet het gevoel dat hij deze poes eerder had gezien. "Wie ben jij ook alweer? Ik wist het, maar nu kan ik er niet meteen opkomen.." de poes was even stil. Waarschijnlijk dacht ze na. Toen grinnikte ze zacht. "Skywalker was het, toch?" Ze keek hem nieuwsgierig aan met haar twinkelende blauwe ogen. "Ja, zo heet ik inderdaad. Maar hoe weet jij dat? Volgens mij hebben we elkaa nog nooit gezien." Hij was even stil. hij wist niet meer wat hij moest zeggen. Zo ging dat altijd met hem. Dan wist hij niks meer te zeggen. dat vond hij eigenlijk best wel stom van hem. Maar nu zou hij gewoon op antwoord van de poes wachten en even niks meer zeggen. Er krulde een glimlachje om zijn lippen en hij keek in de helderblauwe ogen van de poes terwijl hij op antwoord wachtte.

De poes zwiepte met haar staart terwijl ze op antwoord wachtte. Ze was niet zeker van de naam, maar langs de andere kant weer wel. Ze snoof zacht en sloot kort haar ogen. Ze draaide met haar oren en haar blauwe ogen, nog steeds twinkelend, werden weer geopend. Ze keek naar de zwarte kater die zei dat het klopte. Hij vroeg daarna ook hoe ze zijn naam wist. Hij zei dat ze elkaar nog niet echt waren tegengekomen. De poes glimlachte even. "Ik ben een poes die goed kan onthouden. Ik weet nog.. We waren samen in de naamceremonie om warrior te worden. Daarom herkende ik je naam nog. Er zijn niet zoveel katten met blauwe ogen, die nog eens zwart zijn. Zo onthou ik de meesten. Elke kat heeft wel iets bijzonder, maar veel hebben we vroeger niet gedaan. Eigenlijk niets buiten de ceremonie." Ze grinnikte even en keek hem aan. De wind kwam opnieuw tevoorschijn en haar vacht werd veel kouder. Ze stond op en liep even een rondje om het wat warmer te krijgen. Gelukkig had ze een dikke vacht want dat hielp al heel goed. De poes ging weer zitten en keek rustig naar de kater.

De poes glimlachte even. "Ik ben een poes die goed kan onthouden. Ik weet nog.. We waren samen in de naamceremonie om warrior te worden. Daarom herkende ik je naam nog. Er zijn niet zoveel katten met blauwe ogen, die nog eens zwart zijn. Zo onthou ik de meesten. Elke kat heeft wel iets bijzonder, maar veel hebben we vroeger niet gedaan. Eigenlijk niets buiten de ceremonie." Ze grinnikte even en keek hem aan. De wind kwam weer en er kroop een rilling langs zijn rug. Lotusleaf stond op en liep even een rondje om het wat warmer te krijgen. Hij was blij dat hij een lange vacht had, zodat hij het al wat minder koud had. De poes ging weer zitten en keek rustig naar de kater. Hij was nu niet meer zo verlegen en zenuwwachtig als aan het begin van dit "gesprek".

Flutjeeeeeee... Sorry, moest weg...

Onderwerp: Re: Wind, wind, go away! (Gereserveerd)