For you, I would get beat to smithereens

De rode kattin schoot recht overeind toen het verhaal een wending naam die ze niet zag aankomen. Shade, lag te sterven. En dat allemaal dankzij het zelfde kind dat Sinclaw had vermoord. Snel zorgde de commander er voor dat ze dicht bij de zwarte poes was toen die haar laatste woorden sprak. Natuurlijk gingen die over haar dochter, Indigo. Brat trok haar oren naar achter terwijl er een ijs koude gloed in haar oog verscheen. Medelijden voor de gebeden van een hopeloze moeder en haar verloren kind was volledig afwezig in haar lichaam. Brat was er nog altijd van overtuigd, dat het Shade haar eigen schuld was geweest. Zowel de verlies van haar kind als haar dood nu. Ze had het allemaal op haar zelf gebracht.

Brat snoof toen ze de woorden van een oudere poes hoorde. Ze durfde bevelen te geven alsof zij hier de baas was. Woest plaatste de Elite poes haar lichaam tussen de twee katten in. Haar ogen vooral gericht op de lelijke oma.'Hou je bek graftak jij deelt hier de bevelen niet uit.' Blafte ze luid terwijl ze met een ruk haar hoofd draaide naar de gewonde bruine poes. Wolfblood. 'Deze moordenaar hier heeft Cobra's vrouw gedood, daar zal ze hard op gestraft moeten worden.' Maar ze zal zelf niet gedood worden, nee niet als het aan Brat lag. Want dat zou te makkelijk zijn. Marteling dat verdiende ze, als een vieze slaaf die het durfde om in opstand te komen de bevelhebbers.

Ze stopte niet. Haar mama luisterde niet. Haar smekende woorden kwamen niet binnen. Ze zag enkel haar vijand staan, vond haar vijand's bloed belangrijker dan haar kind. Haar zonnebloem gele oogjes waren wijd opengesperd en angstig wou ze naar voren springen om er tussen in te komen. Om haar mama met die woeste monster uit elkaar te krijgen.. maar ze werd geblokkeerd. Als een zware schaduw trok een zwarte lichaam over haar heen en keek de kleine witte she-catje naar boven. Zijn vieze grijns bracht haar al naar de grond toe en met trillend staartje hoorde zijn woorden aan. Een les? Sterk worden? Nee, nee, nee, ze wou gewoon dat het stopte! Ze wou niet dat mama telkens weer moorden pleegde terwijl ze toekeek. Hoe ze iedereen in gevaar bracht. Ze had niks op haar familie, bleef liever uit hen buurt, maar ze wenste ze niet dood en wou ze ook echt niet zien sterven. Toen ze een krak hoorde kneep ze even haar ogen dicht en kreeg een misselijke gevoel in haar lijf. Ze opende haar oogjes weer voorzichtig maar het was geen goeie timing geweest. Precies wanneer ze weer beeld zag zag ze haar moeder in een klappen. ''MAMA'' Schreeuwde ze en rende weg van Jim. Ze kroop onder de lichaam van Wolfblood door en pakte haar moeders kop tussen haar eigen pootjes. ''mama, mama, mama luister naar mij. Mama, ga niet dood, mama! mama ik zei dat je moest stoppen, alsjeblieft, doe het niet mama.'' Paniekerig probeerde ze contact te krijgen met haar moeder maar het enige waar Shade aan dacht was Indigo. De enige woorden ze altijd sprak waren over haar zusje. Op haar sterfbed, met haar naast haar, sprak ze enkel over Indigo, over dat Indigo gelukkig moest worden, hoe ze moest leren vechten van de gene die haar organen zowat uit haar maag getrokken had. Haar hartje brak als een vaas die keihard op de grond gegooid werd. ''Mam?'' Haar oogjes waren zeiknat, net als haar wangen, en haar spierwitte vacht rood van haar moeders bloed toen ze voelde hoe haar laatste adem in haar gezichtje blies. Haar tanden klapte keihard op elkaar waardoor ze haar hoektand voelde afbreken. Haar klauwen groeven in de vel van Shade terwijl ze in haar gitzwarte vacht schreeuwde. Hoewel ze heel lang afstandelijk was naar haar moeder was geweest deed het haar zoveel pijn om te zien dat haar moeder enkel gaf om haar zusje. Indigo.. mama houdt zoveel van jou dat ze mij niet ziet staan.. ik maak je d-dood, want dan zal moeder mij ook zien staan.. als ik net zo word als haar.

Ohkay dit had hij niet zien aankomen! Wolfblood doden Shade, die poes leek onverslaanbaar wanneer het om haar zoektocht naar haar verloren jong ging. Half om half was Darkmind blij dat een van de bloodclanners dood was, maar wat zou er nu met haar gebeuren? Eigenlijk had hij het gevecht oom proberen op te breken, maar dat was iets dat hij er niet tussen gesprongen was. Waspsting stuurde Wolfblood naar Acefray, de verrader! Maar hij was momenteel de enigste die als medicijnkat kon fungeren! Dark schudden zijn kop en stond op om weer terug naar zijn plekje te gaan waar hij eerder gelegen had. Zucht! Wat was het toch weer een war boel! Het maakte hem enkel nog bozer, maar de donker bruine kater hield zich nog in, maar dat kon niet lang meer duren voor de bom zou barsten!

(Topic uit)

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

De klauwen van de ander bleven over haar heen slaan, trokken groeven in haar vel waar ze toeslagen. Wolfblood grauwde en wachtte op een volgende aanval, totdat deze niet kwam. Onbegrip stond in haar ogen toen ze de ander slechts haar poot op zag trekken, alleen om in elkaar te klappen. Het was toen dat ze op de grond lag dat ze met een misselijk gevoel begreep wat er gebeurde. Zwarte vacht was goed in bloed verbergen, maar niet zoveel bloed. Haar nagels waren te scherp, meer bloed dan ze ooit had gezien bleef herhaaldelijk uit haar tegenstanders buik pulseren. Ze wilde overgeven, dit terug draaien, het goed maken. Maar een slagader was niet te dichten, door haar niet of welke medicine cat dan ook.

En op dat moment ramde het besef op haar in als een auto; haar naam was Wolfblood, omdat ze zo makkelijk bloed had laten vloeien - en ze deed deze eer aan. Het was niet Tallstar die haar gedoemd had om voor altijd aan haar zondes herinnerd te worden, zij was het zelf. Want zag Shade, de psychotische moordenaar dood bloeden aan haar poten, smekend om haar dochter nog één keer te kunnen zien. Versteend bleef ze daar staan terwijl ze wist dat haar tegenstander gelijk had gehad. Ze waren niet anders, ze had geen morele hooggrond boven de ander. Deden ze immers niet exact hetzelfde? Shade zou Pepperpaw vermoorden voor haar dochter. Zij had op haar beurt Shade vermoord, voor Pepperpaw. En waarom? Wat had ze bereikt? Nu had ze niet enkel haar eigen moeder ontnomen, maar een ander kind hetzelfde leed aan gedaan. Wolfblood klemde haar kaken op elkaar en voelde haar poten trillen van het bloedverlies dat ze zelf ook had opgelopen, maar vandaag zou ze niet sterven. Ze stapte dichterbij en zakte bijna door haar pijnlijke poot, hopend dat Shade de tranen in haar ogen niet zou zien. Spijt ging niemand redden. Schuldgevoel zou Indigo niet opvoeden. " Ik beloof - Ik beloof het je. Indigo zal gelukkig worden, ik-" haar woorden waren voor dove oren, het licht in haar ogen was al uit. Enkel bloed, overal bloed dat haar helemaal bedekt had. Paniekerig sloeg ze tegen de kop van Shade. "NEE, verdomme, hoor mij!" grauwde ze, het besef dat Shade nooit haar belofte zou horen allicht nog wel het ergste dat ze de ander had aangedaan. Het kon niet echt zijn, het kon niet, ze zou nooit nog een tweede kat doden, de eerste was alleen omdat ze geen keus had. Ze kon niet....

"Wolfblood,"

Die verdomde naam, die verdomde, vervloekte naam. De stem van Waspsting liet haar niet omkijken, haar lichaam was in elkaar aan het storten en het enige wat ze nog kon zien waren de dode ogen van Shade. Wie zou zeggen dat ze nooit meer zou moorden? Dat was wat ze zichzelf ook had verteld, maar zag haar nu. Wolfblood slikte maar kon een brok in haar keel niet kwijt raken, was dit hoe het ook bij Sinclaw was gegaan?.

Weemoedig knikte ze alleen maar, woordeloos door de vermoeidheid en de pijn in haar poot die ze begon te voelen nu de adrenaline uit haar lichaam verdween. Brat sprak, zei dat ze gestraft zou worden. Wolfblood hief haar kop en keek de ander aan, al begonnen vlekken voor haar ogen te dansen. "Is dat niet juist wat jullie ook zo graag doen?" spuugde ze haar kant op met de laatste restjes energie die ze nog had. "Shade Zou... Ze zou... Pepperpaw..." ze klapte door haar poot heen en zakte in elkaar. Haar moeders dochter, maar nog altijd een kind. Ook zij bloedde.

gemaakt door kiki

_{Met een koele blik keek ze naar één van de Bloodclanners die plots blazend en spugend haar kant op kwam. Het was haast lachwekkend hoeveel ze van zichzelf dachten. Een gevaarlijke glans kwam in haar ijsblauwe ogen, maar verder reageerde ze niet op de uitdagende woorden van Brat, die oh zo duidelijk volledig in haar emoties opging. Nee, Wasp stond daar ver boven. De straf die ze aankondigden kon echter zeer zeker niet doorgezet worden. Dat zou Wolfblood nu niet trekken, dat wist ze zeker. Haar blik gleed kort naar de young warrior, die eerst nog op haar geknikt had maar die nu nog als een laatste wanhoopsoffensief tegen Brat in ging. Een trotse blik verscheen op haar gezicht terwijl de ander het argument van de Bloodclanner zo prachtig weerlegde. Weliswaar niet op dezelfde manier als dat Waspsting dat zou doen, maar op haar eigen manier. Meteen kwam de pers overeind toen Wolfblood inzakte. Met een strakke blik keek ze naar Brat. "Als je haar zo graag wilt straffen, zul je toch echt moeten wachten. Doe je het nu, gaat ze dood. En haar die uitweg geven lijkt me een beetje makkelijk." Sprak ze zonder enig emotie te tonen naar de rood met witte kat. Ze zouden Wolfblood niks meer aandoen, over haar lijk niet. Met strakke halen begon ze diens achterpoot schoon te likken, zodat deze niet infecteren zou. Vervolgens zocht ze met haar ogen naar Acefray. Ze had gezien hoe sommigen van haar clangenoten terugdeinsden toen ze het bevel gegeven had. Maar ze zou haar familie kiezen boven welke moraliteit dan ook. Voor nu was het maar een onbelangrijk detail dat Acefray hen verlaten had - hoeveel het haar werkelijk ook stak.}

Brat deed een stap achter uit toen het kind op de grond viel van uitputting, haar achter poot belandde in een plasje bloed. Niets verrassend het slag veld zat er onder mee. De commander drukte haar oren naar achter toen de worden van het oude takken wijf die bereikte. Maar hoe erg Brat het ook anders had willen zien, kon ze niet onder het feit komen dat de oudere kattin gelijk had. Nu kon ze even niks doen, er moest gewacht worden tot Woldblood weer wat op kracht was. Pas dan kon haar straf schema van plan gaan. 'Nou oma waar wacht je dan op, breng haar naar de medicine cat den inplaats van haar hier een beetje te lopen likken. Ik zal Acefray wel van alles op de hoogte brengen.' Siste de commander geïrriteerd terwijl ze wild met haar poot gebaarde. 'Hup hup schiet op rot wijf voordat ik het doe; en ik zal niet zo voorzicht met haar zijn.

Onderwerp: Re: For you, I would get beat to smithereens