[Training] Like Panthers In The Night

Littlefish deed haar best om er opgewonden uit te zien, maar ze kon de angst in haar blik niet verbergen. De kattin was altijd een open boek geweest, daar kon ze nu eenmaal niets aan doen - maar ze wou deze eerste training van de jonge kattin niet verpesten met haar complexen. Toch kon ze er niets aan doen dat ze bang was dat ze de apprentice een slechte training zou geven, dat ze haar geen goede Riverclan warrior kon maken. Want daarvoor had je een goed voorbeeld nodig toch? De laatste tijd voelde ze zich geen goede Riverclanner meer en dat maakte haar bang zoals niets anders dat kon. Toch lag er een glimlach om haar snuitje toen Shrimppaw op haar afliep. "Goeiemorgen.", mauwde ze, haar toon warm maar ook lichtjes beverig. "Vandaag zal ik je het territorium laten zien."

Training Shrimppaw : )

Shrimppaw kneedde de grond onder haar pootjes zowat fijn. Ze trok zenuwachtig met haar snorharen. Ze zou vandaag haar eerste training krijgen, en Shrimppaw was erg, heel erg zenuwachtig. Ze kende Littlefish ook niet zo goed, dus wat ze van haar moest verwachten was ook een raadsel. Maar ze had vertrouwen in Pantherstar en in haar papa. Ze zouden toch wel de goede keuze gemaakt hebben?
Ze werd uit haar gedachte getrokken door niemand minder dan haar mentor. 'Goeiemorgen,' mauwde de jonge Warrior. Shrimppaw keek even verschrikt op, maar glimlachte toen toch naar haar, al waren de zenuwen goed bij haar af te lezen. 'Vandaag zal ik je het territorium laten zien.'
De Apprentice knikte. 'O-oké..' Daar was Crabkit ontvoerd... Maar ze had haar mentor bij zich, een Warrior. En hoe klein was de kans dat ze deze keer ook Lethal tegen zouden komen? Heel klein, hoopte ze.

Met een soepele beweging stond Littlefish op en ging ze haar apprentice voor naar de uitgang van het camp. Niemand zou de lichte trilling in haar poten merken - het was immers heel subtiel, en het zou zo kunnen gezien worden als enthousiasme om te beginnen, zoals anders waarschijnlijk het geval geweest was. Desondanks kon de jonge kattin de neiging om haar vak dik op te zetten niet weerstaan; ze had kou en ze wist dat die kou kwam door de zenuwen, niet door de temperatuur. "Heb je al iets gehoord over het territorium?", besloot ze haar apprentice te vragen met een korte zijwaartse blik. Littlefish kon de stilte niet aan, dan begon ze te veel na te denken; ze vond het veel fijner om het op te vullen met zo veel mogelijk woorden, zo veel mogelijk afleiding.

Ze volgde haar mentor op de poot. Ze moest even haar pas versnellen om naast haar te kunnen lopen. 'Heb je al iets gehoord over het territorium?' vroeg Littlefish toen. Uh. Tja. 'Uhm.. Een beetje, ja,' antwoordde Shrimp. 'Maar niet heel erg veel... Mijn papa heeft leuke dingetjes voor mij meegebracht van buiten, hij en Honorpaw hebben m'n nest er mee versiert..' Was dit de soort informatie waar haar mentor op zat te wachten? Ze wist het niet precies. Erg veel had ze er niet over gehoord, behalve dat het kamp omringd was door water en dat Crabkit ontvoerd was...
'Het uh, het kamp is omringd door water, dat weet ik wel..' Ze besloot Crabkit maar niet te noemen. Ze wilde liever die angst helemaal vergeten.

Shrimppaw was in ieder geval het soort kattin dat kon babbelen, dat hielp al. Sommige katten antwoordden immers in één of twee woorden en waren dan al uitgesproken, en dat liet veel ruimte voor haar om te vullen. Natuurlijk was Littlefish ook wel het babbeltype, maar het was toch altijd veel aangenamer met een ander niet te stil type. Bij de rand van het water dat het camp omringde bleef ze staan. "Inderdaad. En dat betekend dus dat we eerst zullen moeten zwemmen!", antwoordde ze, proberend om net zo enthousiast te klinken als ze bij Barnpaw had gedaan. Dit was een leuk moment, dit was een goed moment, ze moest niet zielig zijn; Starclan wist dat ze dat soort zielenpoten vreselijk vervelend kon vinden. Ze werd niet graag geconfronteerd met negatieve emoties, wist nooit goed hoe ze ermee om moest gaan. "Hoe goed kan je al zwemmen?" Want niet elke kat was even goed in zwemmen, ondanks dat kittens al zo snel mogelijk zwemtraining kregen - nog zoiets dat ze gemist had bij haar onorthodoxe kittentijd, met het hele geboren worden in Shadowclan en switchen tijdens de journey ding.

'Inderdaad. En dat betekend dus dat we eerst zullen moeten zwemmen!' Ze bleven stil staan bij de uitgang, waar het grote water was. Tenminste, groter dan dat er was in de Nursery. Shrimppaw vond het wel spannend, maar gek genoeg was dit veel minder spannend dan het idee verder het territorium in te trekken. Zwemmen vond ze leuk en ze kon het ook al redelijk goed. Ze wist in ieder geval dat ze niet zou verdrinken. Hoopte ze. Heel erg. Want ook al was het territorium eng, ze wilde niet dood.
'Hoe goed kan je al zwemmen?' vroeg haar mentor. Shrimppaw richtte haar blauwe ogen naar haar. 'Uh.. Redelijk? Denk ik.. Ik heb al geoefend toen ik kitten was. Ik vond het ook wel leuk,' miauwde ze met een paar knikjes. Ze stak vervolgens voorzichtig haar pootje in het water. Het was een prima temperatuur en een glimlachje verscheen op haar gezicht.

Littlefish knikte. Ok, dat was al iets waar ze niet meteen aandacht aan zou moeten geven, waarschijnlijk, afhankelijk van hoe vlotjes Shrimppaw deze plas zou oversteken. Het was immers wel wat groter en wat dieper dan de plas bij de nursery, maar niet echt zo groot als de echte rivier. Daar zou ze sowieso nog eens zwemtraining geven, want de stroming was hard op bepaalde plaatsen en dat was nog een hele aparte techniek. De jonge warrior plonste zonder veel boe of ba in het water en zwom snel naar de overkant, waar ze op de rand klom en zich omdraaide. "Kom op dan!", moedigde ze Shrimppaw aan. "Er is nog veel meer te zien hoor!" En in haar hoofd bleef ze zichzelf aanmanen: "vrolijk zijn, vrolijk zijn, vrolijk zijn."

Nog voordat ze zelf het water in kon gaan sprong haar mentor er al in. Shrimppaw keek haar na terwijl ze naar de overkant zwom. Het zag er zo makkelijk uit.. Zelf had Shrimp er geen moeite mee, maar dat was in het kleine beetje water in de Nursery. Dit was veel groter en dieper water. Maar nog steeds niet erg bijzonder, mocht ze de verhalen over de rivier horen.
'Kom op dan!' moedigde Littlefish haar aan, die intussen al aan de overkant stond. 'Er is nog veel meer te zien hoor!' Oh ja, dat geloofde ze wel. Shrimppaw keek naar het water, dat er rustig uit zag. Ze knikte en gleed er vervolgens voorzichtig in. Het voelde veel lekkerder dan ze gedacht had. Ze glimlachte terwijl ze met haar poten zichzelf vooruit bewoog. Dit ging best goed! Zeker had ze nog wat training nodig maar voor de eerste keer ging het prima. Blij met deze overwinning klom Shrimppaw weer de oever op bij haar mentor. Ze glimlachte breed naar haar.

Shrimppaw ploegde door het water als een echte Riverclanner en Littlefish glimlachte een trotse glimlach naar haar jonge apprentice. "Ja, goed zo!", mauwde ze toen de kattin aankwam aan de oever en terug het droge op klom. Littlefish gaf haar een bemoedigend kopje en draaide zich toen om, de apprentice meewenkend met haar staart terwijl ze richting de eerste grens begon te lopen - die van Windclan. Onderweg zouden ze nog verschillende andere interessante delen van het territorium tegenkomen. "Voor je het weet noemen ze je Shrimpfish!", grapte de jonge warrior. De training begon haar af te leiden van al haar twijfels, waardoor ze weer de kans kreeg om haar normale, vrolijke zelf te zijn - en dat deed ze dan ook met volle teugen.

Shrimppaw glom duidelijk van trots toen haar mentor haar een compliment gaf. Yay, ze deed het goed! Ze snorde zachtjes toen Little haar een kopje gaf, en schudde zich daarna uit. Ze volgde de poes toen weer verder het territorium in. Ze keek stiekem nu wel haar ogen uit, want wow dit is wel een grote wereld! In haar binnenste was ze nog steeds een beetje zenuwachtig, maar met Littlefish erbij moest het allemaal wel goed komen. 'Voor je het weet noemen ze je Shrimpfish!' grapte haar mentor toen. Shrimp keek haar van opzij aan en giechelde. 'Ja, dat zou leuk zijn,' miauwde ze lachend voordat ze weer om haar heen keek. 'Waar gaan we nu naar toe?' vroeg ze nieuwsgierig.

Shrimppaw vroeg waar ze nu naartoe zouden gaan. Littlefish richtte haar blik opzij, zodat ze de jongere kattin aan kon kijken, en antwoordde met een glimlach op haar snuitje. "We lopen nu richting Windclan.", mauwde ze, en toen ze haar blik weer naar voren richtte kon ze nog nét vermijden dat ze vol tegen een boom aan liep. "En daarvoor moeten we door de Small Forest. Door, niet tegen liefst.", vervolgde ze, even grappend om haar eigen lompheid. "Hier zal ik je leren jagen op alles dat géén vis is. Maar, neem maar van mij aan, vissen is veel leuker hoor.", vertelde ze verder, zigzaggend door de bomen. Dat was het leukste van dit deel van het territorium - het maakte een uitstekend obstakelparcours.

_{Littlefish richtte haar blik naar haar toen ze haar vraag stelde. 'We lopen nu richting Windclan,' mauwde ze. Shrimppaw knikte en zag hoe haar mentor bijna tegen een boom aanliep. Shrimppaw hapte even geschrokken naar adem. Had ze de boom geraakt? Was ze gewond? 'En daarvoor moeten we door de Small Forest. Door, niet tegen liefst,' grapte de Warrior. Shrimp grinnikte zachtjes nu duidelijk was dat haar mentor geen pijn had. 'Hier zal ik je leren jagen op alles dat géén vis is. Maar, neem maar van mij aan, vissen is veel leuker hoor,' vertelde haar mentor verder. Shrimp glimlachte. Vissen vond ze in ieder geval lekkerder, dus misschien waren ze ook wel leuker om op te jagen. 'Gaan we daar gelijk op jagen dan?' vroeg ze nieuwsgierig. Ergens was ze wel benieuwd hoe dat zou gaan, maar ze wist niet of dat bij de training hoorde die Littlefish had bedacht.}