In the Dangerzone

Misschien was hij wat naïef ingesteld hoor, maar als zij hem vertelde dat het van Routnose mocht... wie zou dan zeggen dat Routnose het niet had verteld aan hem? Anders zou Routnose misschien boos op hem worden omdat hij ze niet had gegeven! Omdat hij haar woorden in twijfel had gebracht! Nee, hij wist ook wel hoe ze er uit zagen... ongeveer. En qua zaadjes waren er niet veel dingen waarmee hij de fout in kon gaan. Besjes waren een ander probleem geweest, dan had hij ze niet gegeven natuurlijk. Want hij wist dat er doodsbessen bij lagen en hij wilde niet degene zijn die die per ongeluk gaf aan een andere kat. Wisteria likte de zaden op en Falcon wilde bijna terug gaan met zijn taken, maar de poes keek hem met grote ogen aan. Wat? Wat was er mis? Ze opende haar bek net om wat te zeggen, tot ze begon te kokhalzen. Oh StarClan. Oh StarClan dat waren geen zaden geweest voor de pijnstilling, dat waren brandnetel zaden geweest. Die wekte misselijkheid en braken op. "Oh StarClan!" sprak hij geschrokken uit terwijl wat spetters braaksel op zijn poten kwam. De zurige lucht hing meteen in de lucht. Oh nee. Oh bah. Uhm hij had het geleerd. Wat was het ook alweer wat het zou laten stoppen?? Oh! Ja! Hij liep meteen naar achteren terwijl hij hoorde hoe Wisteria weer aan het kokhalzen was. StarClan waarom had hij ooit zaden gepakt? Hij pakte bladeren van de wilg, wilgen bladeren waren tegen braken. Dat wist hij zeker. De bladeren kon hij makkelijk uit elkaar houden, zaden niet zo. Hij liep met een paar bladeren terug naar wisteria en slikte even. "S-Sorry! De zaden lijken er erg op... deze zijn tegen braken! En dat weet ik zeker!" sprak hij meteen met een beschaamde glimlach op zijn gezicht. Tja.. dat kreeg je er van als je naar een nog lerende leerling stapte...

Oh darn hij wist dat dit geen goed idee was geweest. Hij wist wel dat dit een heel slecht idee was, hij had moeten wachten op Routnose voor de zekerheid. Had hij in ieder geval wel kunnen leren dat dit dus niet de zaadjes waren om de pijn te stillen, maar de zaadjes voor het kotsen. En dat was dus een heel groot verschil. Gelukkig waren er geen zaadjes die katten zouden doden, dat was echt een gelukje van zijn kant af. Anders had de poes ook nog eens dood kunnen gaan in plaats van alleen maar kotsen. Het had dus altijd nog erger gekund dan dit. Dat was een beetje het moraal van het verhaal. En nog een keer kokhalste de poes, gele zurige spul die uit haar bekje kwam. Hij probeerde het te fixen, echt waar. Hij wilde het ook fixen. . "Denk je nou echt dat ik je nu nog ga vertrouwen!" Schreeuwde ze naar hem, waarop hij even met zijn oren draaide en iets in elkaar kromp. Hij wilde alleen maar helpen! Hij wist er gewoon nog niet teveel van! "Je hebt me net geprobeerd te vermoorden!" klonk er zachter achteraan, waarna ze hoestend en proestend de den verliet naar buiten, terwijl Falcon meteen achter haar aan schoot. Vermoorden?? "Nee! Nee, nee, nee! Ik heb dat niet geprobeerd! Het was een foutje!" sprak hij bijna smekend tegen haar, waarom geloofde ze hem nou niet?? Hij meende het niet! Het was een foutje! Gewoon een humaan foutje die soms gemaakt kon worden als je nog aan het leren was!

Één foutje en hij stond meteen in het verkeerde daglicht bij haar. Het enige wat hij probeerde was haar op te vrolijken de vorige keer in de elders den. En nu was het meteen oorlog voor haar tegen hem. Haar lichaam trilde intens, alsof ze ieder moment op de grond zou gaan vallen. Oh StarClan dit was niet het plan geweest, waarom moest dit toch zo erg in de soep gaan vallen? "Leugens!" klonk er van haar af terwijl ze hem met grote ogen aan staarde. Oh StarClan, damn it. Haar poten konden de druk niet meer aan, ze zakte naar de grond. Dung. Dung, dung, dung. Dit was niet de bedoeling geweest. Routnose zou zoooo boos op hem gaan worden. Echt niet normaal. Hij zou echt heel erg op zijn kop gaan krijgen van Routnose. "Dit is gewoon wraak van... van vroeger!" Waarom zou hij in StarClan's naam wraak nemen op haar? En toen zakte ze compleet in elkaar. Dung. Hij snelde meteen naar haar toe, waarna hij zijn lichaam onder die van haar wurmde. Bah. Overal kots. Bah bah bah. En bracht haar terug naar de medicine cat den, waar hij haar meteen op haar zij legde, haar kopje net over de rand van het nest. Hierdoor zou ze niet kunnen stikken in haar kots mocht er nog iets komen. En ze zou ook niet kunnen stikken op haar tong. Oef. Hij pakte wat nat mos, waarmee hij voorzichtig de vacht van de poes mee schoon begon te maken, hij moest toch iets doen terwijl hij afwachtte tot de poes wakker zou worden... toch?

Oh starclan waarom was hij zo idioot geweest. Het was gewoon iets wat hij niet had moeten doen en van zijn acties zou hij dan gaan leren ook. Het hele kamp zou gaan weten wat voor verschrikkelijke medicine cat apprentice hij was. Hij zou vast van zijn rang afgegooid worden door deze fout. Want niemand zou hem meer gaan vertrouwen. "Routnose? Falconpaw? Alles oké?" klonk er door de den heen door een al te bekende stem. Hij bevroor meteen toen hij de stem hoorde. Meende ze deze? Zijn moeder moest natuurlijk nu binnen gaan komen. Hij slikte even, wetende dat zijn doem snel zou gaan komen. Hij kon zich maar beter klaar gaan maken om de den uit te gaan. "Is Wisteriawisp ziek?" klonk er vervolgens van de poes af, duidelijk bezorgd. Oh StarClan hoe moest hij dit gaan uitleggen. "Uhm, soortvan, ja, uhm..." begon hij beschaamd tegen zijn moeder te stamelen. Hij kon niet geloven dat hij dit aan het doen was. Dat hij dit moest bekennen aan de deputy van de clan. Aan zijn moeder. Die er al om bekend stond dat ze redelijk streng was. "Ze.. ze kwam hier voor zaadjes voor de pijnstilling.. en... uh.. ja.. ik heb misschien... heel misschien, de verkeerde zaadjes gegeven?" sprak hij even beschaamd terwijl hij naar Wisteriawisp keek. Oh hij kon alleen maar wachten tot wanneer Amberstorm ging schreeuwen. "E-En ik wilde het fixen! Maar ze wilde het niet nemen.. Dus... ja..." sprak hij ongemakkelijk terwijl hij zijn oren in zijn nek vouwde.