Hey Sister {Argentkit}

De rode kitten lag lekker te slapen in haar nestje tot ze plotseling een trilling voelde. De trilling zorgde ervoor dat Emberkit plotseling wakker schrok en angstig overeind sprong. Niet doorhebbend dat de trilling waarschijnlijk was ontstaan door haar moeder, die even wat eten was gaan halen, keek ze met een mix van angst en nieuwsgierigheid het nest door. Toen ze niets kon zien besloot ze Argentkit maar wakker te maken, misschien dat zij het wel wist en anders konden ze altijd een spelletje spelen om de tijd te verdoen. Heftig schudde ze haar zus door elkaar, "Wakker worden." mauwde ze zachtjes in haar oor. Ze wou immers niet haar broers wakker maken.

De blauwe kit schrok wakker, dankzij Embers gepot, en keek verward rond. De rode kitten moest haar lach inhouden, ze vond het altijd grappig om de reactie van andere katten te zien. Toen Argent eenmaal overeind was gekomen keek ze Ember met grote ogen aan, ze vroeg haar wat er aan de hand was en zei dat ze net zo lekker aan het slapen was. "Nou alles begon opeens te trillen en toen schrok ik wakker" piepte ze enthousiast. "Ik dacht dat jij wel mee op speurtocht wou gaan." bleef ze door ratelen. Stiekem vond ze het ook best spannend om alleen op pad te gaan, maar dit zou ze natuurlijk nooit toegeven. "Dus wil je meedoen?"

Argentkit piepte enthousiast dat ze mee wou doen met de speurtocht. Blij dat haar zusje ook mee wou op avontuur reageerde Emberkit enthousiast: "Joepie". De rode kit zag hoe haar zusje zich langs haar wurmde en zo het nest uitgleed. Terwijl Ember zich ook klaar maakte om het nest uit te gaan, hoorde ze Argentkit roepen dat ze op moest schieten. De rode poes maakte haast en probeerde zo snel mogelijk het nest uit te klimmen. In haar haast had ze geen goede landingsplek uitgekozen en toen ze eenmaal over de rand klauterde voelde ze zichzelf naar beneden glijden. Ember genoot van het glijden tot het plotseling stopte toen ze op iets zachts en blauw was geland. Ze keek omlaag en zag dat ze op haar zusje geland was. "Sorry" piepte ze zachtjes. Snel rolde ze van Argent af en vroeg: "Gaat het?".

Gelukkig leek het dat Argentkit niet te veel last had gehad van een levend springkussen zijn. Dit bleek ook toen ze Ember vertelde dat het niet erg was zolang het niet nog eens gebeurde. Ember haalde opgelucht adem en piepte binnensmonds: "Gelukkig". Ze zag dat Argent het initiatief had genomen en huppelend het nest doorging. Vrolijk rende Ember achter haar aan, benieuwd wat ze nu weer gingen vinden. Snel probeerde ze de blauwe poes in te halen, zij was deze expeditie immers toch gestart? Lachend rende ze Argent voorbij, maar plotseling viel haar iets op, de rode poes had iets zwarts op de grond zien zitten. Ze kwam glijdend tot stilstand en fluisterde naar haar zusje: "Kijk, ik heb iets gevonden.". Aandachtig keek ze naar het zwarte puntje, het leek wel te bewegen. Plotseling zag het beestje inderdaad bewegen en het leek wel alsof het zes poten had. "Wat denk jij dat het is?" mauwde ze vol bewondering naar Argent.

Haar zusje was al net zo verrast als zijzelf was. Argent mompelde eerst in bewondering en keek daarna naar Ember toe en schudde haar hoofd. De blauwe kit vertelde Ember nog nooit zoiets gezien te hebben. Net toen de rode poes besloten had het beestje proberen aan te raken zag ze dat haar zusje hetzelfde idee had. De poot van het blauwe jong schoot naar het insect toe en miste het op een haar na. Emberkit keek in bewondering toe. Plotseling vloog het insect omhoog en het leek recht op haar hoofd af te gaan. "Help" piepte ze in verbazing toen ze het tegen haar hoofd aan voelde komen. Proberend kalm te blijven keek ze haar zusje aan.

Na haar hulpkreet keek ze enigszins angstig naar haar zusje. Ze hoopte maar dat Argent iets zou weten wat kon helpen. Plots zag ze de hand van haar zusje omhoog schieten. Haar eerste gedachte was positief, misschien dat ze het beestje er wel af kon slaan, maar toen zag ze dat de poot wel heel snel naar haar gezicht bewoog. "Oef" kermde ze toen de poot van Argent in haar gezicht kwam. Met traantjes in haar ogen voelde ze of het beestje weg was. Ze kon het beestje ook niet meer op de grond zien liggen, "Het is gelukt, je hebt hem weggehaald." piepte ze. "Maar mijn neus doet wel pijn."

Wrijvend over haar neus zag ze dat haar zusje in paniek raakte door de klap die ze zelf had uitgedeeld. Ze verontschuldigde zichzelf en begon het gezicht van de rode kit te likken tegen de pijn. De neus van Ember begon al snel minder pijn te doen en toen ze voelde dat het wel weer ging trok ze haar hoofdje weg. "Maakt niet uit, het doet al geen pijn meer." mauwde ze vriendelijk naar haar zusje. "Ik pak je nog wel eens terug." mauwde ze er grappend achteraan. Door de klap die ze had gekregen had ze even geen idee meer wat ze nu eigenlijk wou doen. Dus mauwde ze maar naar haar zusje: "Heb jij nog iets leuks om te doen?".

Emberkit was blij dat Argentkit wat vrolijker was. Ze grapte zelfs terug dat ze Ember erbij zou halen mocht zoiets nog eens gebeuren. "Zal ik doen." grapte ze als antwoord. Argent leek ook niet meer te weten wat ze aan het doen waren, maar uiteindelijk besloot ze dat ze het kamp maar moesten gaan bekijken. Argent maakte er snel een wedstrijdje van en schoot naar buiten en Ember, de fanatieke poes die ze is, wou natuurlijk winnen. Maar ondanks dat ze alles op alles zette was Argent toch eerder buiten. Half glijdend schoot de rode kit door uitgang van de den en kwam slippend tot stilstand. Ze moest heel even wennen aan de felheid van buiten, maar haar oogjes pasten zich snel aan. "Hmmmm, laten we eerst daarheen gaan." piepte ze naar Argent, met haar staartje wijzend naar de Apprenticeden. "Wie het er eerst is." piepte ze opgewonden voor ze ervandoor schoot. Deze keer moest en zou ze sneller zijn.

Toen Emberkit voor de apprentice den stond keek ze even achterom om te zien waar haar zusje bleef. Ze zag dat Argent gevallen was en nu kwam aanwaggelen als een dronken poes. "Gaat het?" vroeg ze bezorgd aan de blauwe kit. Ze hoopte maar dat haar zusje niet te hard was gevallen. De rode kit was van plan om een kijkje binnen de den te nemen en te zien hoe deze verschilde van hun eigen nest. Omdat Ember toch wel medelijden had met Argent besloot ze te zeggen: "Jij mag als eerst naar binnen dan volg ik wel.". Ze zag haar zusje aanstalten maken en Ember maakte zich klaar om te volgen.

Gelukkig vertelde Argentkit tegen Ember dat het goed ging, maar dat ze flink had gerold. Ember keek toe hoe Argent de leiding nam en als eerst naar binnen ging, de rode kit volgde haar snel. Toen ze binnenkwam merkte ze dat er maar een lichte afdaling was, wel wat anders dan bij de Nursery, en ze zag dat het ook gelijk een stuk groter leek. Naast haar hoorde ze haar zusje wauw mompelen, zij moest al net zo indruk zijn al mij dacht Ember. De rode poes kreeg al snel door dat ze hier niet alleen waren en ze zag dat er meerdere apprenticen lagen te slapen. Verwonderd bleef ze even rondkijken, totdat ze opeens Argent naar een apprentice toe zag lopen. Ze vroeg zich af wat de blauwe poes van plan was en schrok toen ze Argent haar pootje zag optillen en de apprentice aanraakte. "Wat doe jij nu, straks wordt ie nog wakker." fluisterde ze bezorgd.