Een zacht briesje streek over het gezicht van Icecrystal, die boven aan de waterval en over het landschap onder haar uit keek. Het was bladval en alle blaadjes waren al oranje rood of sommigen nog net een beetje groen. Bij de waterval voelde ze zich fijn, het geluid van het klokende water..... Wat weerklonk over het landschap. Icecrystal stond op en liep dichter naar de plek waar het water zich naar beneden stortte. Ze had geen vrienden, had bijna geen contact met haar broertjes en zusje. Vandaar dat ze elke dag wel bij de waterval zat. "Genoeg gezeten voor vandaag, ik ga maar weer eens terug." Ze keerde zich om en was nog niet twee stappen veder of ze stopte en keek om. "Ik kan ook gewoon via de waterval gaan! Dan heb ik teminste wat te doen. Jagen heb ik toch al genoeg gedaan vandaag." Icecrystal zocht een goed begin plekje op en had er al snel een gevinden. Ze sprong erop en keek om zich heen. Zoekend naar anderen stenen. Langzaam baande ze zich een weg naar beneden. Ongeveer op de helft kwam ze niet meer veder. Ze stond vlak naast de waterval. Meschine kan ik er achter langs? Icecrystal stak voor zichtig een pootje in de waterval. Ze oelde hoe de kracht aan haar poot trok en trok hem dus snel terug. Icecrystal moest gokken. Springen en in het watervallen. Of springen en op een rost landen! Springen dan maar.... Icecrystal zette zich schrap en sprong zo de waterval door. Ze voeldde een moment koud water over har lichaam glijden. Daarna voedde ze steen onder haar voeten. Ze had haar ogen dicht gedaan, wat ze eigelijk niet eens had hoeven doen. Ze dee har ogen open en keek op naar het stromende water voor haar neus. Hier moet ik vaker heen! Okey, nu naar de steen daar. Dat lukt wel. Icecrystal ging iets meer op de rand staan en wou springe. Maar glee uit. Ze viel naar benden, de stroom trok haar me. Het leek euwig te duren maar uiteindelijk viel ze in het water. Een moment was het stil, zelfs het water hoorde ze niet. Maar al snel kwamalles weer teurg en werd ze mee gesleurd door het kolkende water. Icecrystal vocht tegen het water, probeerde naar de zijkanten te zwemmen, maar het water was te sterk. Als ze zou praten en schreeuwen om hulp zou het water haar in de mond lopen. Dus dat kon niet. Ze moest gewoon hopen dat iemand haar zou zien. Zelf vocht ze natuurlijk wel terug, maar ze zou het niet lang vol houden.
(Sorry voor mijn slechte engels als titel,!!!!!!!!!!)