isle of flightless birds

Ze had gezocht. Echt gezocht, tussen hen allemaal maar het gezicht van haar zusje zat er niet meer tussen. Noch die van Ripa. Misschien was het beter zo, het idee om toe te kijken terwijl haar eigen zus de rest van haar clan aanviel zou haar verscheurd hebben. Toch stak het ergens nog veel meer haar niet te zien, wetend dat de kans groot was dat ze niet meer leefde. Ripa had het haar zelf verteld, wanneer je de bloodclan verliet, zou je sterven. Bovendien kon Airwisp zich niet voorstellen dat je tussen de bloodclanners een lang leven kon leiden.

De poes richtte haar blik op de hemel, de stilte in zich opnemen. Ze had gehoopt de sterrenhemel te zien, maar vandaag hing de lucht vol met wolken. In deze stressvolle periode kwam haar insomnia weer naar boven, waardoor ze midden in de nacht stilletjes haar nest was uitgelopen. Ze zou niet proberen te ontsnappen, ondanks haar scherpe tong was ze bovenalles nog een bang meisje, wetend dat ze klein en zwak was tegenover hun onderdrukkers. En toch, bovenalles bgeon ze zich af te vragen of dit misschien niet beter was. Tallstar had nooit met een harde hand de clan kunnen leiden, het was een zooitje geweest en waar iedereen dacht dat Acorn het beter zou kunnen doen.. Nou, hij was nu ook weg. Misschien, heel misschien was dit hun toekomst. Ze was haar hele leven al bezig geweest met die moordlustige clan, misschien was dit het lot. Nogmaals keek ze naar boven, hopend raadt te krijgen van haar voorouderen. Maar de hemel was nog altijd bewolkt, en de sterren zouden niet met haar spreken.

&Cobra

Zijn gifgroene oog stond gericht op de grijze kattin die uit een van de dens was gekropen. Voor de verandering was Cobra buiten de leadersden gebleven om te slapen. De den was hem al snel te klein en te krap geworden. Hij mistte de barn, daar waar hij de ruimte had om rondjes te lopen als hij, zoals nu, niet kon slapen. Maar nu was ook zijn constante stroom aan gedachten onderbroken door de kattin die naar buiten was geslopen. De zwarte kater kwam overeind en wandelde naar haar toe, als een schaduw uit de schaduwen verschijnend. "Goedenavond," miauwde hij op een zachte toon. Niet iedereen hoefde wakker te worden van hem. Zijn warriors moeste kunnen genieten van een goede nachtrust, zodat hij ze kon gebruiken voor als er iets ging gebeuren. "Vind je 't erg als ik erbij kom zitten?"