Otherside [Shrimppaw]

Hij keek over het water naar de andere oever, daar woonde Riverclan. Olivebranch was altijd al nieuwsgierig geweest naar de andere clans en hun territoria. Nooit genoeg om ook echt op verkenning uit te gaan, maar genoeg om er af en toe even naar te moeten kijken. Op zijn eerste gatherings had een jonge Olivepaw zijn ogen uitgekeken, iedereen was interessant geweest en hij had geprobeerd zoveel mogelijk met andere clans te praten. Nu zat de zwarte kater vlak voor de stenen die hem naar de andere kant zouden kunnen brengen en keek hij uit over wat hij kon zien van het Riverclanterritorium. Plotseling zag hij aan de overkant een beweging, en toen een crèmekleurige pels. Zijn hart sprong op, zou die kat willen kletsen of hem vertellen dat hij op moest rotten?

_{Shrimppaw trippelde met haar neusje laag over de grond langs de oever. Ze was hier niet om te jagen, maar om plantjes te verzamelen. Hier zou een bepaald plantje groeien en die moest gaan halen, dus hier was ze dan. Het was dicht bij de grens van ThunderClan en ergens hoopte ze niemand tegen te komen, want dat was eng. Maar alsnog kwam ze iemand tegen. Haar ogen schoten omhoog naar een vriendelijk uitziende kater. Het was nog steeds eng. Ze knipperde kort met haar oogjes en kwam wat meer overeind. 'Uh.. Hoi?' miauwde ze iet wat verlegen. Wat wilde hij?}

Hij herkende de poes die verscheen niet, maar zag dat niet meer dan een apprentice kon zijn. Ze leek ongeveer de leeftijd van zijn eigen kinderen. Ze leek een beetje geschrokken te zijn door zijn aanblik, en Olivebranch besefte dat niet iedereen zoveel zin had om vreemden, zeker uit een andere clan, tegen te komen als hij. Toch zei de Riverclan apprentice wel iets,, ze begroette hem en de zwarte kater glimlachte vriendelijk. "Geen zorgen, ik ben geen bedreiging. Ik zit hier gewoon te rusten. Zeg, ken ik jou toevallig? Je komt me ietwat bekend voor" Waarschijnlijk had hij haar een keer op een Gathering gezien, maar wie was ze ook alweer?

_{Gelukkig glimlachte de kater vriendelijk naar haar. 'Geen zorgen, ik ben geen bedreiging. Ik zit hier gewoon te rusten. Zeg, ken ik jou toevallig? Je komt me ietwat bekend voor.' Zijn eerste woorden hadden haar wat op haar gemak gebracht, hij leek in ieder geval aardig en inderdaad niet uit voor ruzie of iets dergelijks. Maar de vraag of hij haar kende deed haar weer wat spanning geven. Uh, moest ze hem kennen? 'Uh, ik ben Shrimppaw,' miauwde ze stilletjes en ze keek kort even naar haar pootjes. 'W-Wie ben jij?' miauwde ze toen en ze keek weer naar hem op. Het was alleen maar beleefd om het terug te vragen, toch?}

Hij merkte wel dat ze redelijk ongemakkelijk was, en misschien zelfs nog wel een beetje bang voor hem. Maar Olivebranch was er van overtuigd dat hij het voor elkaar zou krijgen die gedachte te doorbreken. Op het moment dat de kattin haar naam gaf riep hij triomfantelijk "Ja! Shrimppaw, de nieuwe medicine cat apprentice, toch?" Vroeg hij snel, zichzelf een schouderklopje gevend voor het onthouden van deze triviale informatie. Uiteraard vroeg ze ook meteen wie hij was. "Ik ben Olivebranch, vereerde warrior van Thunderclan." Grijnsde de zwarte kater met pretlichtjes in zijn groene ogen.

_{Ze schrok een beetje van zijn reactie. 'Ja! Shrimppaw, de nieuwe medicine cat apprentice, toch?' vroeg hij snel. Shrimp knipperde naar hem maar knikte toen toch. Was ze zo opgevallen dat ze ook daadwerkelijk herkend werd? Het was waarschijnlijk gewoon de rang, maar alsnog vond ze het knap dat hij het kon onthouden. Het deed haar fijn maar ook een beetje verlegen voelen. Ze wist niet zo goed wat ze met deze aandacht aan moest. 'Uh, ja, dat ben ik,' antwoordde ze met een verlegen glimlachje. 'Ik ben Olivebranch, vereerde warrior van Thunderclan,' grijnsde de kater vervolgens. Het poesje glimlachte en knikte beleefd. 'Aangenaam kennis te maken, Olivebranch.'}