304.10

Onderwerp: 304.10 wo 6 mei 2020 - 21:26

Satui liep door het gebied wat hij niet kende, waar hij niet eens de naam van wist. Hij was enkel gevolgd en hij stelde geen vragen, informatie bleef dan ook maar zelden hangen, vooral als ze geen directe invloed hadden op zijn overleving. Hij bewoog gewoon mee met de groep en deed wat ze hem vertelde. Wat moest hij anders? Maar de vreemdheid van de omgeving was hem teveel geworden en hij had de rust en onrust van buiten opgezocht. Niet zo zeer minder stressvol maar anders genoeg dat het een afwisseling gaf aan bepaalde zenuwen en weer andere onder spanning zette. Zijn oren bewogen constant heen en weer, opzoek naar ieder geluid en hij sprong op als een angstig dier bij schimmen die te dicht bij hem kwamen. Al die vreemden katten, vreemde jagers die het ook op zijn vlees gemunt hadden. Hij stokte in zijn adem en schudde met zijn kop toen de stemmen met die gedachte louder werden. Sommige spraken in tongen die hij niet begreep, sommige schreeuwde en sommige spraken enkel lief. Het maakte niet uit, het geluid maakte hem gek. Het werd zwart. En toen het weer licht was lag hij in het kamp, zijn poten een donker rood van bloed. Satsui was het gewend dat zijn hoofd zo werkte, dat zijn herinning enkel bestond uit momenten van bewustzijn en zwarte gaten van leegte. Hij klauwde kort naar zijn kop, die bonkte van de pijn en inspanning, van een gebeurtenis die hierin in stukjes werd gescheurd en hierna werden weggegooid. Maar meer dan het rood uitsmeren deed hij niet. Na nog een korte wantrouwige blik om zich heen, boog hij zich voorover en begon met het weglikken van de vreemde kleur die hem niet toebehoorde.

+ Brat

Onderwerp: Re: 304.10 wo 6 mei 2020 - 22:16

Een zacht en toch koud briesje waaide door haar vacht heen, en liet haar lange haren even dansen. Dansen op de wind, naar de vrijheid. Niet nadenkend over het koude dat de wind met zich meer droeg, als iets je goed deed voelen. Als iets je in een werkelijk droom bracht, hoe kon het dan fout gaan? Het zal niet veranderen in een nachtmerrie...niet deze keer dat beloof ik. Brat draaide haar hoofd toen wat vreemde geluiden haar oren bereikte, en wat ze aantrof zag er niet goed uit. Ze had wel vaker geruchten gehoord over de licht bruine kater, en hij zogenaamd bepaalde 'episodes' had. De commander zuchtte, zachtjes alsof andere het niet mochten horen. Langzaam maakte ze haar weg naar de jonge kater en nam naast hem plaats. 'Vertel me wat je ziet.'