304.00

Onderwerp: 304.00 wo 6 mei 2020 - 20:01

Het zonkleurige beest had prooi gepakt en was hier mee aan de haal gegaan. Het was vreemd, een stapel zo groot. Zo gevoed. Hij was het onderste van het onderste en at als laatste, als hij niet eerder iets voor zichzelf had kunnen vangen. Maar jagen was lastig wanneer je kop spellen met je speelde en geluiden liet ervaren die er niet waren. Zelden hoorde hij de stappen van een muis, laat staan dat hij de concentratie kon behouden deze achterna te gaan. Dat hij de angst kon onderdrukken zo lang zijn kop op één doel te laten, terwijl er zo veel gevaar was, zo veel om op te letten. Zo veel dingen die hem kwaad zouden doen als ze maar zijn poten op hem zouden krijgen. Iedere beweging zei genoeg voor hem maar Satsui zou zichzelf niet laten vangen door de jagers van het bos of van de stad. Nee. Bang en submissive als hij was zou hij buigen en knielen voor jagers die hem beschermde. Onbewust van het bloed wat hij al op zijn poten droeg, met zijn kop die hem ervan weerhielt om herinnering zo naar als die te bewaren. Zijn geheugen was vol met zwarte gaten die hij enkel als normaal zou kunnen zien. Het verleden maakte ook niet uit, nee, enkel het heden. Enkel het nu. En nu had hij eten. Hij at het snel zonder het te proeven, om hierna iets te kalmeren en zichzelf voldaan in het dorre gras te leggen. De kater kauwde op de botten en brak ze doormidden, om zo het merg eruit te krijgen. Het was een daad zo simpel dat het hem iets van rust bracht. Maar ook nu waren zijn zintuigen op scherp. Klaar om te vluchten of vechten waar het nodig was.

+ Skadi

Onderwerp: Re: 304.00 wo 6 mei 2020 - 22:08

Okay, ja ze hadden Shadowclan overgenomen, maar wat was nu het plan. Dat leek niemand te willen delen. Vroeg of laat zouden ze waarschijnlijk weer terug gaan vechten en dan zou er weer onnodig bloedvergiet zijn, want die boskatten waren gewoon oliedom. Zelf zag ze zich dan ook helemaal niet meer als deel Riverclan. Nee, ze hadden haar daar toch nooit gemoeten en in de Elite wel. Ze was dus Elite door en door in haar eigen ogen. Waarschijnlijk zouden anderen haar nog steeds als die kitten die meegebracht was door Lethal zien, maar dat zou ze ze snel genoeg afleren als ze een paar krachtige vechttechnieken had geleerd. Of ze zou ze gewoon even net zoveel schrik aanjagen als Hermitpaw en Aegir. Een harde duw naar een gevaarlijk iets toe en dan hadden ze wel door dat ze niet met haar moesten sollen. Haar gedachtengang had dan misschien ook eindelijk een thuis gevonden in de Elite, want dat had het in die clan vol vissenvreters niet gedaan. Daar werd ze om ieder ‘sociaal onacceptabel’ dingetje aangesproken. Dus wat was het probleem als ze haar zielige bloedverwant het water in had geduwd omdat ze geïrriteerd met hem was geweest? Hij was niet verzopen. En hij was daarna ook uit haar haren gebleven totdat ze Aegir naar de rivier had gevolgd en ze waren meegenomen door Lethal. Nu vielen haar ogen op iemand die dezelfde kleur vacht droeg als dat misbaksel wat zich nog steeds haar broer noemde, maar hij was heel anders. Of nouja, misschien ook niet. Hij leek zich maar al te gauw vol te duwen met een stuk prooi dus misschien was hij wel net zo’n vreetzak als Hermitpaw. Maar toen begon hij de botten door te bijten en dat was een tikkeltje vreemd, dus besloot Skadi maar op het af te lopen. Eens kijken hoe gek die kater echt was, want ze had Orchis inmiddels ook al ontmoet en die debiel was gewoon gestoord. “Hallo” Begroette ze de kater die nog steeds bezig was met zijn botjes op neutrale toon.