Little Queens of the Big Forest

Chillypaw vond het vreselijk vervelend om zich steeds bezig te houden in het camp. Haar maag gromde en haar poten jeukten om te kunnen gaan jagen, ook al was ze met haar jonge leeftijd geen geweldig goeie jaagster. Het was in ieder geval beter dan steeds te moeten teren op het weinige dat de Bloodclanners hen gunden. Ze liep met geïrriteerde pootstappen op één van haar zusjes af toen ze die zag en ging naast haar zitten. Haar maag gromde luidruchtig, maar daar maakte ze geen opmerking van. Dat ze zelf honger had, vond ze niet eens zo erg; maar de gewonden, de queens en de kittens, die moesten ook afzien nu. En waarom? Omdat ze niet sterk genoeg waren om die monsters uit hun camp te verdrijven. Starclanverdomme, wat was het vervelend. En ze mocht er niet eens iets over zeggen, of ze zou waarschijnlijk nog één van de Bloodclanners op haar kap krijgen ook. Hmpf.

+Enkel Littlepaw