We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Hij had een warrior nodig. Nu, hij moest dingen bespreken. Een oudere stem in het kamp. Om de veiligheid van zijn moeder. Om de veiligheid van iedereen die hem lief was. Ze moesten een plan bedenken, maar dan zonder dat die Fox-hearted hem hoorde. Toen hij een kat spotte die hij kon aanspreken slinkte de witte apprentice richting de warrior en keek strak op naar hem. "Inkspots.. kunnen we praten? Alleen." Miauwde hij zacht, snel om zich heen kijkend voor hij richting de dirtplace knikte.
Onderwerp: Re: the temptation za 9 mei 2020 - 1:15
Hij kon niet constant bij katten zijn. Tenminste, Shadowclanners. Sommige shadowclanners waren hem zo snel zat dat die echt dachten van ‘what the hell ga iemand anders zoeken ofzo’. Hij kon er niets aan doen, hij was eenmaal een aanhankelijke kat die er van hield als iemand even zijn ego streelde of gewoon.. even iets deed. Even een praatje maken, even een beetje flirten. Het waren de enige lichtpuntjes in zijn dag, vooral in een tijd als deze. Maar veel katten wilden het spelletje niet mee spelen, die vonden het onzin dat hij met dat soort dingen bezig was in plaats van bedenken hoe ze uit deze shithole konden komen. Toen zijn ogen die van Hoarsepaw ontmoette slikte hij even. Hij voelde zich er nog steeds niet comfortabel bij, bij Slatefurs kittens. Ze hadden gezien hoe hij hun moeder het kamp in hadden gedragen, half dood. Voor dagen na die dag voelde hij het bloed nog steeds op zijn vacht zitten, zelfs terwijl het allang er vanaf gewassen was. Hij had ze eerder gewoon niet echt kunnen aankijken, had zelfs aan iemand gevraagd of ze de kittens weg had kunnen halen. Aan wie hij dat had gevraagd wist hij niet eens meer. Het was grotendeels uit zijn geheugen weg geduwd. Hij wist dat hij Slatefur op zijn rug had, dat Caramel in paniek was en dat er een warme vloeistof op zijn rug was. Meer dan dat? Wist hij niet. ”Inkspots.. kunnen we praten? Alleen.” klonk er zachtjes van de witte apprentice af, waarop Ink even met zijn oren draaide. Hij knikte wel even kort, waarna hij de witte apprentice volgde naar de dirtplace. Oh StarClan. De kater wilde hem vast vragen wat hij die avond had gezien, hoe hij zijn moeder tegen was gekomen. En hoe moest hij daar op gaan antwoorden? Jeetje. Hij wilde dit gesprek niet voeren. Eenmaal bij de plek aangekomen schraapte hij zijn keel even zachtjes, waarna hij naar de witte kater keek. ”Wat is er?” vroeg hij even zachtjes aan de jonge kater. Hij kon zich vrijwel geen ander onderwerp bedenken waarover de kater anders wilde praten. Het moest wel gaan over Slatefur. Of over poezen. Of katers. Als dat het was dan kon hij zeker wel helpen.
Onderwerp: Re: the temptation wo 13 mei 2020 - 15:53
If this is the last decision I can ever make
Zenuwen gierde door zijn lichaam. Elk moment kon er van alles gebeuren. Hij wist het, de grote kater die hij had aangesproken wist het. En toch moesten ze spreken, moesten ze een plan bedenken. Moesten ze iets bedenken.. Nog een dag langer zo, zonder plan, zonder hoop en hij zou compleet gek worden. Hij zou dit niet aankunnen. Niemand zou dit aankunnen. Dus moesten ze.. toch? Hij keek op naar de kater toen die hem zachtjes vroeg wat er was en Hoarse hielt het niet langer. Alle dingen die hij had ingeslikt, had weggestopt om maar netjes te lijken voor die monsters. ”We moeten die beesten wegkrijgen.” Snauwde hij, net even iets te bot terwijl hij opkeek naar de kater. ”Jij en ik, we moeten een plan bedenken. Ik weet dat jij niet stil hebt gezeten, dat jij ook.. nadenkt.” Hij staarde op naar de kater, zijn blauwe ogen groot terwijl hij hem aankeek. Alsjeblieft.. Zeg dat je een plan hebt? Want hier moet iets veranderen. Maar hoarse was maar een apprentice. En wat kon hij zonder hulp van een warrior? Hoe graag hij ook zoveel meer zou willen doen. Hij kon het niet. Dat frustreerde hem nog het meest.
Onderwerp: Re: the temptation do 28 mei 2020 - 1:08
Hij wist niet waarom de kater met hem moest spreken. Liefdesproblemen? Daar kon hij wel mee helpen. Behalve als het ging over liefde met een bloodclanner, dan moest hij toch echt wel vertellen aan de jonge kater dat het een no-go was om met een bloodclanner te gaan. Hij geloofde in de liefde hoor, dat was zeker het probleem niet, maar dit was gewoon niet goed om te gaan testen nu. Er zou vast wel een andere poes op zijn pad komen ooit. Hoopte hij dan. Of kater! Maar goed, hij besloot maar te vragen aan de witte apprentice wat er was. ”we moeten die beesten wegkrijgen.” klonk er snauwend, waardoor Ink zijn vacht meteen overeind kwam staan en hij even snel om zich heen keek of iemand hen had gehoord. ”Jij en ik, we moeten een plan bedenken. Ik weet dat jij niet stil hebt gezeten, dat jij ook.. nadenkt.” klonk er met grote blauwe ogen van de kater af. Huh?? Hij?? Nee, hij probeerde zich gewoon gedeisd te houden. Er was niets wat hij kon doen, niet alleen en hij ging ook niet smoezen met de rest van de clan. Wie weet wie er wel bij BloodClan hoorden en wie niet. Een zucht gleed over zijn lippen terwijl hij zijn oren wat naar achteren vouwde. ”Ten eerste, als je dit soort gesprekken gaat houden, zou ik een stukje zachter erover zijn.” sprak hij zachtjes tegen de witte apprentice, waarna hij even zijn ogen sloot en zijn kopje even langzaam schudde. ”Er is geen plan. Een deel van ShadowClan staat aan de kant van BloodClan. We kunnen niks plannen, er is niemand om op te vertrouwen. De enige hoop die we hebben zijn Demonslayer en Settleddust, die met Acorndust zijn vertrokken.” mompelde hij zachtjes tegen de witte kater. Er was niks anders om te doen. Hij had het eerste rangs gezien, hoeveel warriors er van ShadowClan overgestapt waren naar BloodClan toen ze aankwamen in het kamp. Wie konden ze nog wel vertrouwen?
Onderwerp: Re: the temptation vr 5 jun 2020 - 18:50
If this is the last decision I can ever make
Woede straalde uit zijn ogen terwijl hij luiterde naar Inkspots. Wat was die kater ook een enorme simpele ziel. Waarom was hij begonnen met hem aanspreken. Hij had iemand anders moeten kiezen. Dat was nu direct al duidelijk. Woedend sloeg zijn staart heen en weer terwijl hij arrogant opkeek naar de kater. ”Oh laat me raden. Jij bent een van degene die aan hun kant staat. Anders was je wel wat gretiger met een plan maken.” Snauwde hij de kater toe. Niet willen luisteren naar de waarheid die hij toch eigenlijk wel een beetje sprak. Nee. Het was niet de waarheid. Dit beest was gewoon te laf. Te angstig om werkelijk wat te doen. ”Je bent echt.. niets anders dan praatjes he. Had het moeten weten.” Gromde hij terwijl hij zichzelf boos omdraaide en weg begon te lopen van de kater. Stom plan ook. Ouderen proberen te betrekken. Zwak en verradelijk. Dat was wat ze waren.
Onderwerp: Re: the temptation zo 7 jun 2020 - 0:41
Woede was zichtbaar in de blauwe ogen van de jongere kater. Woedend sloeg de staart van de witte kater heen en weer. Wat moest de kater nou van hem?! Had hij iets anders verwacht van hem? Een hele revolutie startende in een periode zoals deze? Wat dacht hij wel niet! Hij was sociaal wel goed ja en hij zou makkelijk met katten kunnen praten maar een revolutie starten?? Tegen BloodClan?! Dat kon toch niet verwacht worden van iemand zoals hem? ”Oh laat me raden. Jij bent een van degene die aan hun kant staat. Anders was je wel wat gretiger met een plan maken.” Boos flitste zijn ogen naar de jongere kater. Wát zei hij? Dit ondankbare kreng voor het feit dat hij zijn moeder gewond terug het kamp in had gebracht? ”Je bent echt.. niets anders dan praatjes he. Had het moeten weten.” klok er boos van de kater af, waarna de kater zich omdraaide en Ink boos naar de witte kater keek. Meende hij deze? Oprecht? Potver. ”Stop.” gromde hij terwijl hij voor de witte kater sprong met woede in zijn geel-groene ogen, maar toch ook bezorgdheid. Hij kon deze jonge kater niet alles laten verpesten door zijn gedachtegang. ”Je intenties zijn goed, maar je intenties gaan de clan alleen maar meer pijn doen.” sprak hij zachtjes maar duidelijk boos tegen Hoarse. Dit kon het alleen maar moeilijker maken voor iedereen. ”Dit is niet Riverclan, WindClan of ThunderClan. Dit is BloodClan. Ze zijn niet bang om te moorden, kijk maar je moeder.” Sprak hij zachtjes, maar toch ook wel ietwat de les lerend, waarna Ink zichzelf wat rechtte en naar de medicine cat den keek. Hij had de kittens van Slate niet echt meer gesproken sinds die avond dat ze allemaal op hem afgerend kwamen. Het was niet zijn taak. ”En waag het om nog een keer te zeggen dat ik aan de kant van BloodClan sta.” sprak hij zacht grommend terwijl hij een keer met zijn staart sloeg. Een duidelijke waarschuwing. Hoe kon er ooit gedacht worden dat hij met die smerige mormels zou samenwerken? Wat was dat nou weer voor een bullshit?