Ik weet het even niet meer.

The brightest

Lightbearer was op zoek naar zijn zus Burninglove. Hij was al zijn hele leven aan haar zijde geplakt geweest maar sinds Bloodclan in hen midden stond was hij afwezig geweest. Hopelijk snapte Burning hem, al twijfelde hij niet dat ze het niet zou doen. Immers waren ze altijd al onafscheidelijk geweest sinds hun geboorte dus zou Burning wel begrijpen dat hij druk was om de clan draaien te houden. Zijn vacht stond lichtelijk gepiekt door de stress. Hij begon een beetje op te raken maar hij gaf het niet toe. Elke dag stond hij weer klaar om te werken, om zijn clan te beschermen en te voeden. Ook al moest hij hier opoffering voor maken zoals zijn eigen prooien weg te geven. Hij had een klap gekregen zonet van een Bloodclanner toen hij voorgesteld had om het kamp uit te gaan om te jagen. Elke dag vroeg die het weer opnieuw tot er iemand van Bloodclan hem dan uit eindelijk zat was en weer wat prooi toeschoof voor zijn clangenoten. Nu had hij echter een klap gekregen in plaats van eten en had hij een hongerige kitten moeten teleurstellen. Nu stond zijn gezicht dan ook spijtig en slofte hij naar zijn zus toe. Hij had even nood aan wat steun en liefde.

- Burninglove

“It was June, and the world smelled of roses. The sunshine was like powdered gold over the grassy hillside.”

Gele ogen glinsterden in het donker van de den. Het was een plek waar Burninglove niet vaak meer kwam, de reden was dat zijzelf meestal in de Elders den of de Nursery te vinden was. Acorndust had haar benoemd tot Elder een poosje nadat haar vier kittens Apprentice waren geworden. Ze was trots op haar kleine kanjers, ergens had haar leven toch nu gehad ook al waren haar kitten halfclan. De vader was van Windclan, en hoewel ze hem na die ene nacht niet meer had gezien, betekende het niet dat het bestaan van haar kittens altijd geheim zou blijven. Ze was blij dat ze haar jongen af en toe nog zag. Niet lang geleden had ze een kitten gebaard, Ivorykit alleen in haar gedachten was deze kitten dood. Het was beter om zo te denken, ze had haar niet kunnen beschermen en het feit dat ze zou leven was voldoende geweest om haar op te geven. Ze zou haar moeder niet kennen, maar ze leefde en ademde nog. Ooit zou ze wellicht tegenover haar dochtertje komen te staan maar voor vele Moons was het nog niet zover. Lightbearer haar broer was ze al een poosje uit het oog verloren, maar het was niet gek. Immers hadden ze beide hun poten vol gehad. Een bekende kater kwam naar haar toe gesloft waardoor ze zacht snorrend naar voren stapte en haar sterke broer een kopje gaf. 'Hey,' Ze snapte dat hij de tijd niet had gehad om er voor haar te zijn. Net zoals zijzelf het ook druk had. Kittens hadden haar nog steeds nodig, zover ze iets kon betekenen.