For harvest-time and mowing,

Met een opgetrokken neus en een vies gezicht liep de kater de den in, en bekeek de overhoop gegooide nesten van de leerlingen die hier normaal sliepen. Het was zoals te verwachten viel van de meeste pubers: een rotzooi. Zo erg zelfs, dat de kater haast zelf de neiging kreeg het op te willen ruimen, tot hij besloot dat de eerste de beste apprentice die hij tegenkwam dit mocht doen. Nadat die hem eerst grondig uitgelegd had hoe deze rotzooi hier gekomen was, en waarom het van zulk groot belang was dat de kikkers niet naast de muizen op de prooistapel lagen. Dat laatste was namelijk iets wat Tall nog steeds niet goed begreep, en waar hij de afgelopen dagen weer tijd voor had gehad om over na te denken. Inmiddels was hij in het stadium mede-meningen te verzamelen. Arme apprentice.

- Twisted

Twistedpaw vond dit hele gedoe niks en hij had dus een hekel aan stilzitten. Hij wilde iets doen, hij wilde er uit, hij wilde zijn vader zoeken. Want geloven dat hij echt dood was wilde hij niet. De jonge kater had net de Nursery bezocht, daar lag immers nog een nestje familie. Hij moest er zeker van zijn dat zij allemaal gezond en wel waren natuurlijk. Al was dat niet zijn taak, veel beters kon hij toch niet doen op het moment.
Maar op de momenten waar hij dan toch niks te doen had, glipte hij het liefst de Apprentice Den in. Weg van BloodClanners - als die tenminste niet ook de Den in glippen om stenen naar hem toe te gooien. Dit was best een veilige plek vond hij zo. Maar wie hij in de Den tegenkwam deed zijn haren overeind staan. 'Tallstar.' mauwde hij scherp naar de kater. De verrader. Hoe kon hij.