shimmering lights

Oh! Ze vond het stiekem wel heel erg spannend en leuk, hoor. Iedereen leek erg gespannen en bang omdat er opeens vanalles gebeurde, maar Faintlight - die nog nooit een gevecht zelf had meegemaakt of waargenomen - vond het moeilijk om dat serieuze, naarslachtige te delen. Natuurlijk had ze verhalen gehoord over oorlogen, maar meestal waren die vol helden daden en dapperheid, dus waarom was iedereen zo bezorgd? Hoe dan ook was vooral Acorndust het punt van haar aandacht. Zover ze wist had niemand hem nog eten gebracht en hij was gewond, dus had Faintlight een vis van de stapel gepakt en liep nu in de richting van zijn geur. Toen haar snorharen over zijn vacht streken wist ze dat ze hem gevonden had en legde ze de vis voor zijn poten. "Dag Acorndust, ik dacht dat je misschien wel iets te eten kon gebruiken," te begroeting probeerde ze wat onhandig haar neusje tegen de zijne te drukken, waarna ze naast hem ging zitten. Het was iets wat de andere katten van haar gewend waren, maar wat misschien niet helemaal gebruikelijk was tegenover een buitenstaander. Maar dit was dan ook de eerste buitenstaander die de poes ontmoet had, en wat spannend was dat zeg! Hopelijk vond hij haar wel aardig. Aandachtig besnuffelde ze hem. "Oh! Sorry, ik ben trouwens Faintlight. Je ruikt zo bijzonder, is dat hoe alle Shadowclanners ruiken?" haar glazige oogjes waren groot en haar oortjes stonden vol interesse overeind.


&Acorndust

Hij had een rustig plekje in het kamp gekozen en zich daar neegelegd. Althans voor zover dat mogelijk was, want iedereen leek hem in de gaten te houden of iets van hem te moeten. Hij had dan ook niks van de prooistapel gepakt, zich ergens bezwaard voelende dat hij er niks aan bijgedragen had en als hij eerlijk was had hij geen idee of hij vis te eten zou vinden. Hij merkte op dat een wat jongere kat naar hem toe kwam lopen met een vis en merkte al gauw op aan haar doen en laten dat ze waarschijnlijk niet kon zien. Kort keek hij naar de vis die ze hem gebracht had en duwde zijn snuit er tegenaan. Het voelde raar aan, maar echt klagen kon hij er niet over en zou hij ook niet doen. Hij nam voorzichtig een hap en kauwde op de vis. Hij kon niet zeggen dat het lekker was, maar het zou moeten doen. "Acorndust," Sprak hij zijn naam alsof dat nog niet duidelijk was voor de ander. "En ik denk dat de meesten zo zullen ruiken." Tenzij hij nog steeds naar de dirtplace rook, want dan was dat zeker niet het geval, maar dat kon hij zelf lastig zeggen.

Aan de geluiden te horen was Acorndust op haar vis aan het knabbelen. Tevreden glimlachte ze zijn richting op, zoals haar geleerd was dat beleefd was. Of hij het lekker vond kon ze niet bepaald ruiken, maar voor haar was het zo duidelijk als klaar lichte dag dat vis lekker was, dus dacht ze er niet eens over na dat hij het ooit vies zou kunnen vinden. Haar wereld was altijd een beetje klein gehouden, eerst door haar overbeschermende moeder en later door alle andere katten die haar nog wel eens met zijde zachte handschoentjes wilde behandelen. Voor haar idee was de rivier oneindig en aten alle clans daarvan. Acondust, zijn naam was Acorndust, en kennelijk roken alle shadowclanners zo. Faintlight giechelde zachtjes. "Jullie ruiken zo bijzonder! Naar de bomen hier ver vandaan en aarde en..." ze merkte dat ze aan het wegdromen was en schudde even haar kop om weer bij te zijn. "Sorry, Acorndust. Zou je mij iets meer willen vertellen over hoe jullie territorium is? Ik ben zo benieuwd!" ze zuchtte dromerig, niet helemaal bewust van hoe ze aan het babbelen was. "Oh! Ik zou er alles aan doen om eens er te mogen komen,"

Hij nam nog een hap van de vis en deed zijn best het te kauwen en door te slikken. Ergens miste hij de prooi van zijn eigen territorium nu al, maar hij kon moeilijk de vis weigeren die een elder van Riverclan hem had gebracht. Het kon tenslotte niet anders. De poes was nog jong, maar duidelijk blind. Hij merkte het in de manier hoe ze zich gedroeg. Hij vond niet echt dat hij bijzonder rook, riverclan daarentegen rook heel erg naar vis en of hij dat nou prettig moest vinden was niet de juiste beschrijving. De vraag of hij wat meer over zijn territorium kon vertellen verbaasde hem lichtjes, maar een algemene beschrijving zou geen kwaad kunnen, ook al was hij er vrij zeker van dat ze nooit op zijn territorium zou komen. "Het is beter als je er niet komt." Sprak hij dan ook. Te veel moerassen om in te verdrinken en ze was een riverclanner. "Een groot deel van het territorium bestaat namelijk uit moeras en als je niet oppast kun je erin verdrinken." Het was ook totaal anders dan de rivier en een stuk verraderlijker als je het hem vroeg. "Verder hebben we veel dennenbomen, waardoor de grond bedenkt is met dennennaalden." Hij ging niet in op specifieke plekken, want dat was alleen voor zijn eigen clan om te weten.