A bright blue sky

Twee dofgrijze oren spitste bij het horen van geroffel. Het ritmische getrappel van poten over vochtig gras. Newleaf was al een tijdje terug gekeerd in de vallei maar de nachten konden nog bitterkoud en vochtig zijn. Eén keer sliep Sage zo dicht tegen het uiteinde van open wand van de Apprentices den dat ze in de ochtend onder een laag waternevel wakker werd. Tegen zonhoog werd het echter aangenaam warm. Het getrappel werd luider en een eerste silhouet kwam de open plek opgestoven. Een ogenblik bleef Sagepaw staan om de lucht op te snuiven, daarna stapte ze onhoorbaar uit de zonnige plek. Verse prooi was in aantocht! Sagepaws snorharen trilden geamuseerd. De Warriors voegden hun vangst bij de prooistapel en een enkele spitsmuis viel op tussen de meerderheid van vis. Zoals steeds gaf Sage eerst haar Clangenoten de kans om de verse spitsmuis van de hoop te grissen. Maar toen niemand aanstalten maakte op de spitsmuis, sleepte ze de vangst van de hoop. Ze liet zich op haar buik zakken met de prooi tussen haar poten, wachtend op een vriendelijk gezicht.
{ ZEER OPEN! }

Shrimppaws maagje rommelde, en omdat ze die dag al gejaagd had mocht ze nu iets eten. Ze wachtte af tot de rest van de Clan hun maaltje hadden verzameld, ze was immers niet iemand die door hen heen zou worstelen voor de beste prooi. Toen het weer rustig was pakte ze een visje van de stapel, en keek om zich heen. De laatste voor haar die wat gepakt had was Sagepaw. Misschien was het wel leuk om samen te eten, bedacht Shrimppaw en ze trippelde naar de grijze poes. 'Hallo Sagepaw, is het goed als ik erbij kom?' vroeg ze met een vriendelijk glimlachje.

Een crèmekleurige Apprentice stoof op Sagepaw af. Het was Shrimppaw. 'Hallo Sagepaw, is het goed als ik erbij kom?' Vroeg de poes. Niets zo saai als alleen kauwen op prooi! "Zeker." Glimlachte Sagepaw. Ze knipperde haar ogen tegen het felle zonlicht dat tussen het riet door viel. "Ik hoop dat je niet achter de spitsmuis was." Met haar neus tikte ze even tegen de spitsmuis. Ze besefte dat ze Shrimppaw helemaal niet zo goed kende. Was Littlefish niet haar mentor? Afgaande op hun namen was het alleszins een match. "Al wat spannends gedaan vandaag?" Miauwde ze nieuwsgierig.

'Zeker,' glimlachte Sagepaw. Shrimppaw glimlachte terug en ging naast haar liggen, de vis netjes tussen haar pootjes leggend. 'Ik hoop dat je niet achter de spitsmuis was.' Sagepaw tikte met haar neus even tegen de muis. Shrimppaw had de muis helemaal niet opgemerkt dus schudde ze haar kopje. 'Oh, nee hoor.. Ik hou ook meer van vis,' antwoordde ze met een glimlachje. Nee hoor, laat haar maar de muis hebben, zij genoot lekker van haar hapje vis.
'Al wat spannends gedaan vandaag?' miauwde Sagepaw toen nieuwsgierig. Shrimp richtte haar blauwe ogen op de Apprentice, en was even stil terwijl ze een stuk vis doorslikte. 'Uh.. Vandaag niet, nee... Ik ga zo denk ik trainen,' antwoordde ze. Haar leven was één grote spanning, maar vandaag was niet iets speciaals nee. 'En jij?' vroeg ze dus maar.

Toen Shrimppaw aangaf dat ze de vis verkoos, hield de grijze tabby zich niet langer in. Ze schrokte een hap naar binnen. 'Uh.. Vandaag niet, nee... Ik ga zo denk ik trainen,' Antwoordde Shrimppaw. Sagepaw knikte. Eentonige dagen, dat gebeurde haar ook wel vaker dan ze lief had. 'En jij?' Sage was een echte ochtendfreak. Bij het eerste teken van dageraad was ze aan haar taken als Apprentice begonnen. En vanaf dat de zon tijdens zonhoog door de wolken brak, had ze rondgehangen in het kamp. "Mijn taken zitten erop..” Miauwde ze. “Ik ga straks nog mee de grenzen controleren" Daar keek ze enorm naar uit. Ze at nog van de spitsmuis en toen haar deel op was, likte ze haar lippen af.  

Sagepaw begon gelijk aan haar muisje. Ze leek het erg lekker te vinden en Shrimppaw glimlachte lichtjes voordat zij ook weer een hapje van haar vis nam. De smaak maakte haar gelijk al een stukje vrolijker, vis was altijd lekker, vond ze. 'Mijn taken zitten erop..' miauwde Sagepaw als antwoord op haar vraag. 'Ik ga straks nog mee de grenzen controleren.' Shrimp keek op en glimlachte weer. 'Ohh, leuk,' miauwde ze. 'Ik hoop wel dat je geen overtreder tegenkomt ofzo,' miauwde ze met een zachte grinnik. 'Maar gelukkig zijn er ook Warriors bij,' knikte ze. Als Apprentice was het toch een stuk spannender om iemand tegen te komen die de grens over was gestoken. Niet dat Shrimp het had meegemaakt, maar het idee alleen al gaf haar zenuwen.

'Ik hoop wel dat je geen overtreder tegenkomt ofzo,' Grinnikte Shrimppaw. 'Maar gelukkig zijn er ook Warriors bij.' Vervolgde de mede-apprentice. Sagepaw trok instemmend met haar oren. Ze schraapte haar keel even kort voor ze terug sprak, de laatste stukjes prooi wegslikkend. "Inderdaad ja" Beaamde ze. "Gelukkig weten de Warriors hun hoofd altijd koel te houden. Mijn poten beginnen al te jeuken als ik een geur ruik die ik niet ken." Gaf ze toe met een brede glimlach. Patrols wekte haar nieuwsgierigheid iedere keer. Er was veel, te veel, om Sage's aandacht over te verdelen. Het zou niet de eerste keer zijn dat een clangenoot haar op een afgeleid moment vatte en eraan moest herinneren dat het geen speeltijd was. "Maar ons territorium leek dan ook nooit zo ontzettend groot als nu." Voegde de gestreepte poes toe. Haar paar moons jongere zij had dit niet voor ogen gehad. 

De poes trok instemmend met haar oortjes en beaamde toen haar woorden. 'Gelukkig weten de Warriors hun hoofd altijd koel te houden. Mijn poten beginnen al te jeuken als ik een geur ruik die ik niet ken,' gaf Sagepaw toe. Shrimp knikte. Dat gevoel kende ze wel hoor. Ze vond het maar wat spannend. 'Maar ons territorium leek dan ook nooit zo ontzettend groot als nu,' voegde Sagepaw er toen aan toe. De crèmekleurige poes knikte. 'Ja, het enige wat ik kende was het kamp eigenlijk,' miauwde ze met een licht grinnik. En zelfs dat was al eng toen ze een kitten was geweest. Het had zeker een tijd geduurd totdat ze het aandurfde de Nursery uit te gaan. Het kamp uit was een grote stap geweest, maar gelukkig had haar mentor haar goed geleid. Ze dacht terug aan haar zus, die als kitten wel een keer het kamp uitgeglipt is. Dat had haar zowat het leven gekost, ze was nu ontvoerd door BloodClan. Shrimp draaide haar kop naar de ander. 'Ben jij als kitten het kamp een keer uit geweest?' vroeg ze.

De andere poes knikte begrijpend. 'Ja, het enige wat ik kende was het kamp eigenlijk,' Grinnikte deze licht. Dat was voor Sagepaw evenzeer het geval geweest. Elke bos wilgenstengels of riet kende ze zo op haar klauw. Het kamp was één groot speelveld geweest. En toch had het soms te klein geleken! Ook Shrimppaw was in gedachten verzonken en toen ze haar kop weer draaide vroeg ze: 'Ben jij als kitten het kamp een keer uit geweest?' Sagepaw krulde haar lippen in een halve glimlach. Stilzitten was haar niet gegeven maar ontsnappen aan een paar behoedzame moederogen ook niet. "Nee dat niet...ondanks al mijn pogingen," Ze schudde haar kop zacht. Haar blauwe ogen lichtte speels op. "Jij wel?"

De mondhoeken van de Apprentice krulde speels op toen ze haar vraag gesteld had. 'Nee dat niet...ondanks al mijn pogingen,' vertelde Sagepaw met een licht hoofdschudden en speelse ogen. 'Jij wel?' Shrimp knikte licht tijdens haar antwoord, bij schudde snel haar kop bij haar vraag. Pogingen om het kamp uit te gaan, nee daar deed zij niet aan. 'Oh, nee ik niet hoor,' antwoordde ze snel met een kleine grinnik. 'Nee, ik vond het al.. Best wel spannend om de Nursery uit te gaan...' Ze richtte haar ogen op haar voorpootjes. Haar zus zou daar wel een opmerking op weten te vinden, eentje die niet leuk geweest zou zijn. Ze hoopte maar dat Sagepaw niet zo was... 'Mijn zus, Crabkit, die is het kamp een keer uitgegaan. Samen met Ravenkit en Rosepaw...' Ze wilde dit verhaal toch wel ergens kwijt. 'Crab en Raven zijn beiden ontvoerd en.. En Rosepaw is ook verdwenen,' zuchtte ze.

Shrimppaw bleek ook het kamp niet uit gegaan te zijn als kitten. 'Oh, nee ik niet hoor,' antwoordde ze met een klein gegrinnik. 'Nee, ik vond het al.. Best wel spannend om de Nursery uit te gaan...' Sagepaw was niet verbaasd. Het was niet ieders karakter om een grote ontdekker te zijn. Goede Starclan, het kamp zou anders een bende worden! Alsof ze zichzelf wilde bijstaven, begon Shrimmpaw over haar zus Crabkit. En later over Ravenkit en Rosepaw. Daar was Sagepaw niet op voorbereid. Haar oren bewogen heen en weer. Het verhaal was als een pijnlijke wonde in Riverclan's geschiedenis. Ze was zelf een kleine kitten geweest toen Larktail het haar had verteld, weliswaar verdraaid met mildheid die enkel kittenoren toebehoorde. "Uhu.." Murmelde Sage. "Ik weet niet wat te zeggen.." Nou, dat gebeurde haar niet vaak. "Het zou kunnen dat het goed met ze gaat, dat weet je nooit."

Ze merkte dat Sagepaw niet opgewekter werd van haar verhaal, maar wat verwachtte je ook. 'Ik weet niet wat te zeggen..' Shrimp zuchtte en liet haar oortjes wat hangen. Ze had het er niet zo uit moeten gooien. 'Het zou kunnen dat het goed met ze gaat, dat weet je nooit.' Ze haalde haar schouders op. 'Ik weet niet.. Sorry, dat ik het zomaar vertelde. Dat had ik niet moeten doen...' mauwde ze een beetje beschamend. Sagepaw had helemaal niet gevraagd om gebombardeerd te worden met haar zorgen. 'Laten we het over een uh, ander onderwerp hebben,' mauwde ze knikkend. Maar wat.. Tja.. 'Heb jij al uhm.. Iets weten te vangen?'

Normaal was ze een echte oppepper. Maar nu wist ze niet hoe ze Shrimppaw beter kon laten voelen. Want een vermist zusje had iets onzekers en altijddurend. Van een overleden kat, ja daarvan wist je dat die met Starclan joeg. Maar dit was een ander soort poten. 'Ik weet niet.. Sorry, dat ik het zomaar vertelde. Dat had ik niet moeten doen...' Mauwde Shrimppaw. Oh heilige Starclan! Sagepaw opende haar mond om de poes te onderbreken. 'Laten we het over een uh, ander onderwerp hebben,' Vervolgde die toen. 'Heb jij al uhm.. Iets weten te vangen?' Sagepaw liet het nieuwe onderwerp links liggen. Ze ging niet negeren dat deze poes iets op haar hart had. Even zocht ze naar de juiste woorden en dan barstte ze los: "Goh, zo bedoelde ik het niet Shrimp." Ze knipperde even haar ogen. "Starclan verlicht vast hun pad. Heb goede moed. Het is misschien een moeilijk pad maar het is mogelijk dat ze op een dag terug keren met de grootste verhalen." Met haar poot raakte ze even licht Shrimppaw's poot aan.

_{Shrimp hoopte maar dat Sagepaw het haar zou vergeven. Niet iedereen zat immers te wachten op een jank verhaal over haar zusje. De Clan wist hier onderhand toch al genoeg van. Ze had dan ook gehoopt dat de verandering van het onderwerp goed genoeg zou zijn, maar Sage bleef stil. Shrimp keek op op het punt dat de woorden uit haar bekje vloeide. 'Goh, zo bedoelde ik het niet Shrimp.' Ze keek op, haar oren hingen nog steeds opzij. 'Starclan verlicht vast hun pad. Heb goede moed. Het is misschien een moeilijk pad maar het is mogelijk dat ze op een dag terug keren met de grootste verhalen.' Sagepaw raakte haar poot licht aan en een kleine glimlach verscheen rond haar lippen. 'Misschien.. Maar als ze eenmaal de kant van BloodClan kiezen... Ik weet niet of StarClan er dan nog wat aan kan doen..' verzuchtte ze.}

Een kleine glimlach deed Shrimppaw's mondhoeken krullen. 'Misschien.. Maar als ze eenmaal de kant van BloodClan kiezen... Ik weet niet of StarClan er dan nog wat aan kan doen..' Zuchtte de crèmekleurige poes. Sagepaw's snorharen trilden bij die nieuwe instreek. Waarom zouden de drie naar Bloodclan willen gaan? Het is een feit dat Bloodclanners niet geloven in Starclan en ze volgen de Krijgscode al helemaal niet. Als ze beslisten om over te stappen naar de andere kant, zou Starclan waarschijnlijk niet aan hun zijde staan. Sagepaw knikte traag. "Hopelijk stappen ze niet over naar Bloodclan.." Murmelde ze. "Denk je dat ze voor Bloodclan zouden kiezen?" Als dat het geval was, hadden ze veel bloed aan hun poten.

_{Kon StarClan er überhaupt wat aan doen? Zou ze dat ooit te weten komen? Sagepaw knikte traag bij haar woorden. 'Hopelijk stappen ze niet over naar Bloodclan..' murmelde ze. 'Denk je dat ze voor Bloodclan zouden kiezen?' Shrimp zuchtte en haalde haar schouders op. 'Ik ken Ravenkit niet goed genoeg om over hem te oordelen... Maar Crabkit...' Ze schudde licht haar kopje. 'Ik hoop het niet.' Maar in haar hartje wist ze dat de kans best gelegen lag voor BloodClan. Ze wilde het alleen niet uitspreken.}

Een zucht ontsnapte Shrimppaws keel en ze haalde haar schouders op. De poes leek te twijfelen. 'Ik ken Ravenkit niet goed genoeg om over hem te oordelen... Maar Crabkit...' Sagepaw bedacht dat Shrimp en haar zus twee tegenovergestelde karakters moesten hebben. De kat voor haar zou niet makkelijk voor Bloodclan kiezen. 'Ik hoop het niet.' "Tijd zal het uitmaken.." Antwoordde Sage zachtjes. Het was goed bedoeld, tijd bepaalde zoveel. Maar niet alles. Wat ze wel wist was dat tijd nemen haar had geholpen om Larktail's dood te verwerken.

_{Sagepaw zei dat tijd het zal uitmaken. Shrimp richtte haar blauwe ogen op haar en een kleine maar verdrietige glimlach vormde rond haar lippen. Ze knikte lichtjes. 'Ja, klopt,' miauwde ze. Een zucht verliet haar bekje weer. Tijd zou heel veel uitmaken. Ze vroeg zich af of dat als ze nú naar haar op zoek zou gaan het dan anders zou zijn. Maar dat kon ze natuurlijk niet zomaar doen. Ook niet zonder Hermit. 'Bedankt, Sage,' miauwde ze vervolgens met een iets vrolijkere glimlach. 'We moeten is een keer samen iets gaan doen.'}

Na haar woorden wierp ze een blik op de heldere blauwe hemel. Ja, niet heel lang en dan zou het Greenleaf zijn, dat was hoe snel tijd voorbij vloog. En hoe weinig ze in de poot had. Ze kon het gesmolten licht met het verhitte zand van Greenleaf niet tegenhouden om het woud binnen te komen. Haar blik gleed weer naar de bezorgde ogen van Shrimmpaw en ze voelde een steek van medelijden toen de poes zuchtte maar toch dapper knikte. Een bedankje kwam over haar lippen. Sagepaw haalde haar schouders op. Geen punt! 'We moeten is een keer samen iets gaan doen.' Stelde de poes tenslotte met een bredere glimlach voor. "Oh ik ben altijd in voor avontuurtjes!" Antwoordde Sagepaw melodramatisch. "Eens een toertje maken langs de rivier?"

_{Gelukkig was alles weer vergeven en vergeten. Gelukkig zag ze de reactie van Sagepaw. 'Oh ik ben altijd in voor avontuurtjes!' antwoordde ze. 'Eens een toertje maken langs de rivier?' Shrimp knikte, opgelucht en blij. 'Jaa, leuk!' miauwde ze met een glimlach. 'Misschien kunnen we dan ook een visje vangen of zo.' Vis was altijd lekker toch? Zij vond van wel in ieder geval. En vissen was rustig, het liet haar tot rust komen. En de rivier was ook gewoon heel mooi.}