Anonymous
214
Actief
| |
|  Onderwerp: I'm not afraid.  vr 19 jun 2020 - 18:23 | |
| Het was nog maar recent geleden dat BloodClan verdreven was, maar toch rook het woud al een stuk aangenamer. De BloodClangeur begon zich namelijk langzaamaan te verwijderen en Loudpaw genoot van het feit dat ShadowClan hun vat op het leven weer terug begon te krijgen. De ceremonies werden weer gehouden, iedereen kon gewoon vrij naar buiten gaan zonder een escort van BloodClan mee te krijgen en er bestond geen gevaar meer om aangevallen te worden. De BloodClanners waren beesten geweest en velen van hun hadden mentale en fysieke trauma’s overgehouden. Loudpaw had enkel een heel lang, lelijk litteken op zijn rechterflank overgehouden aan heel de BloodClanovername, maar voor de rest was hij er tamelijk ongeschonden uitgekomen. Dat kon hij niet van iedereen zeggen, met name één van zijn siblings. Hij wist dat hij binnenkort eens met Roughpaw moest praten over wat er was gebeurd, maar op de één of andere manier leken ze elkaar steeds te missen. Ze hadden het beiden vrij druk nu dat de Clantaken weer opgepakt werden, maar toch wilde Loudpaw binnenkort eens tijd maken voor zijn zusje. Hij had beloofd om haar te beschermen en hij had het idee dat hij gefaald had. Hij gromde geïrriteerd door die gedachte en probeerde zich op de jacht te concentreren. Hij boog door zijn poten en sloop door the Pinewoods, waar hij zich focuste op een eekhoorn dat op het punt stond om naar beneden te klimmen. Loudpaw was echter minder bezig met zijn omgeving en toen de eekhoorn naar beneden sprong en bliksemsnel naar een andere boom probeerde te rennen, knalde Loudpaw vol tegen die ene boom aan en zag de eekhoorn in een rode flits verdwijnen. “Verdomme!” riep hij boos uit terwijl hij voelde dat zijn neus begon te druppelen. Verrekte idioot dat hij dan ook was!
@Hazelnut |
|
