Every heart has a pain

Onderwerp: Every heart has a pain do 30 apr 2020 - 19:00

every heart has a pain:
only the way of expressing it is different.
Fools hide it in their eyes -
brilliants hide it in their smiles.

Pythongaze was bijna bang toen hij de geur van zijn vader opving. Zijn hele lichaam spande aan; zijn klauwen begroeven zich in de aarden grond. Het leek bijna alsof er met elke dag meer de geur van bloed aan de vacht van de ex-medicine cat begon te kleven, zoals die geur van bloed hun hele camp aantastte. Het werd steeds moeilijker voor de blinde kater om de Bloodclanners te onderscheiden van de Shadowclanners. Was er überhaupt een verschil? Waren ze niet allemaal katten? Pythongaze wist niet wat hij ervan moest denken. Hij voelde zich verloren, tastend in het duister. De grote jonge kater stond op en liep met voorzichtige passen in de richting van de geur tot zijn snuitje zachtjes tegen de pluizige vacht van Acefray tikte. Dan pas bleef hij staan; misschien iets te dichtbij. Maar hij voelde de warmte van de grotere kater en dat gaf hem een houvast in deze grote, koude wereld.

+ enkel Acefray

Onderwerp: Re: Every heart has a pain za 2 mei 2020 - 12:18

De grijze kater keek op vanuit zijn gedachtes en zorgen bij het voelen van een aanraking. Hij knipperde enkele keren, waarna zijn vermoeide blik verzachtte. Zijn jongen, zijn zoon uit zijn jongste nest. Hij hielt meer van zijn kinderen dan dat hij van het leven zelve hielt, maar sinds kort waren ze ook een pijnlijke herinnering aan de afwezigheid van zijn partner. Aan haar dood. Maar hij kon zich nauwelijks bevatten hoe erg het wel niet voor zijn babies moest zijn. Want die zouden twee ouders verliezen. Acefray zuchtte en duwde zijn snuit terug in de vacht van zijn kind, en trok hem dichterbij in een omhelzing. Hij wilde wat zeggen tegen hem maar hij kon geen woorden vinden. Overspoelt door schuldgevoel, door spijt. Hij had alles gedaan uit liefde maar nu zou hij zijn kinderen verliezen. Hij wilde alleen het beste voor ze, dat ze gelukkig waren en zo konden opgroeien. Maar wat was het juiste om te doen in een situatie zoals dit? Nee, de grote kat wist het allemaal niet meer. Teder likte hij over de pels van de ander en begon hem zo schoon te poetsen, zoals hij altijd had gedaan toen ze enkel nog kittens waren. Python droeg al een warrior naam, maar enkel omdat hem het zicht door Starclan was ontnomen. Misschien zou hij hierdoor ook nooit verblind kunnen worden door liefde zoals zijn vader. "Ik hou van je Python, het spijt me dat alles nu zo lastig is" De bruinkleurige elder was een van de weinige van zijn kinderen die ook verstandelijk veel met hem overeen had, alniet wat serieuzer. Ergens gaf dat hem het gevoel dat dit ook het kind was wat hij het meeste kon steunen.

Onderwerp: Re: Every heart has a pain zo 3 mei 2020 - 22:34

Zijn vader verontschuldigde zich, al wist Pythongaze niet echt waarom. Maar hij stelde zich geen vragen, hij accepteerde het met een zachte knik. Zijn kin wreef over de zachte vacht van de grotere kater. Even was hij stil; maar hij had het idee dat de stilte niet genoeg meer was. Hij was altijd stil, altijd op de achtergrond, en zie in wat voor chaos zijn hele familie gegleden was. "Ga dan niet weg. Blijf bij ons.", murmelde hij zachtjes. Zijn stem klonk hem bijna vreemd in de oren; hoewel hij wel degelijk sprak, sprak hij zelden zo veel woorden achter elkaar en nog minder vaak zonder dat hem eerst iets gevraagd werd. Misschien had hij gewoon meer tijd nodig, meer tijd om te leren hoe je dit soort dingen moest doen, hoe de wereld werkte. Maar dit waren ongewone situaties, situaties die hij nog altijd niet volledig snapte. Alles zou zo veel simpeler zijn als alles terug ging naar hoe het was. Toen was hij al vaak niet helemaal mee; maar toen wist hij in ieder geval wie er hem voorbij liep en vanwaar de geuren kwamen. Nu voelde hij zich een vreemde in zijn camp en in zijn familie en het gevoel irriteerde hem mateloos.

Onderwerp: Re: Every heart has a pain