De anders zo kalme kater ervoer op het moment niets anders dan onrust, onrust in zijn poten, in zijn hart en in zijn hoofd. Stagstorm verzweeg dingen en hij vertrouwde het niet. Alles wat ze hadden gehad voordat ze het Camp waren ingelopen leek in rook te zijn opgegaan. Na een nacht waarin hij geen oog had dichtgedaan had hij Stagstorm zien vertrekken. Zwijgend en op een afstand was hij hem gevolgd naar de Wastelands. "Wat doe je hier Stag" mompelde hij geluidloos en stopte toen hij Stag vaart zag minderen. Wat was er hier dat hem trok? Lang hoefde hij niet op een antwoord te wachtten, er verscheen een rood-witte poes met een halsband. Zijn oren draaiden opzij. BloodClan. Misselijk keek hij naar de omgeving, wat? Was dit het geheim van Stagstorm? Hij ging laag in het gras liggen en deed zijn best niet te kokhalzen. Het scherpe gevoel van verraad stak hem recht in zijn hart. De woorden die de BloodClanner tegen Stag zei waren vriendelijk van intonatie, wat ze echter werkelijk allemaal zei ging langs hem heen. Hoe zijn mate grinnikte en opgewekt was.. zo was hij niet bij hem. De gevlekte kater schudde zijn kop en kwam toen langzaam overeind, was het het waard om Stag ermee te confronteren? "..Bratje" hoorde hij de stem van zijn mate zeggen en hij draaide nog even zijn kop om voor hij zich omdraaide en met veel kabaal door het stuikgewas wegschoot. Nee, nee, nee. Dit kon niet waar zijn schoot het door zijn kop. Een scherp stekend gevoel dat door zijn lichaam ging maakte dat hij in het blinde weg door het bos schoot, wat boven was was onder en andersom. Toen hij dacht dat hij een goede afstand had ingebouwd kwam hij trillend tot stilstand. Zijn blik ging naar de lucht waar hij woordeloos naar schreeuwde met tranen die van zijn wangen rolden. Dit verraad stak dieper dan de angel van een bij, het maakte zijn altijd warme hart ijskoud.

De klap was recht in zijn gezicht gekomen, hij had wel gehoord dat Stag een “vriendin” had in BloodClan maar dit was nog net iets meer. Trillend van woede en verdriet sloeg hij zijn nagels in de grond, er was iets in hem gebroken. Iets wat waarschijnlijk nooit meer zou helen. “Stallion” hoorde hij en hij keek met een verwilderde blik op naar Stagstorm. “Fijn om te weten dat ik je tweede keuze ben Stagstorm” miauwde hij ijskoud. De tranen die van over zijn wangen hadden gelopen waren opgehouden en droogden nu langzaam op. “Blijkbaar was mijn liefde niet genoeg” siste hij. “Ik dacht dat we mate’s waren maar blijkbaar moet je perse de stuiken in met een ander” miauwde hij luider zodat elke kat die binnen gehoorsafstand was het kon horen. Hij vernauwde zijn ogen en keek vol walging naar Stagstorm. “Waarom?” wist hij nog te vragen voor hij stil viel en Stag’s blik vast hield.

Voor een kort moment, voordat hij Stag en Brat zo had gezien had hij geloofd dat hun laatste gesprek de vouwen had gladgestreken. Ironisch genoeg bleek het niet zo te zijn want hij stond hier nu te wachten op antwoord met een BloodClanner een stukje verderop. Zijn groene ogen vernauwden zich toen hij pootstappen meende te horen en hij draaide onrustig met zijn oren. “Fijn om te weten dat je er meteen vanuit gaat dat ik vreemd ga, Stallionstar” miauwde Stagstorm. Nog voor hij een antwoord kon geven verscheen de rood-witte poes en hij gromde op een lage toon toen hij haar zag. Hij had de BloodClan katten nooit voor slim aangezien maar dit toonde toch wel dat ze minder verstand hadden dan hij had kunnen bedenken. Ze ging naast Stagstorm zitten en voegde aan Stagstorm’s woorden toe dat ze enkel vrienden waren. “En dat moet ik geloven na wat ik net gezien heb? Wat denk je dat ik ben, blind?” siste hij ijskoud naar Stagstorm. “Hoe jij op haar lag verteld mij een heel ander verhaal” snoof hij en wierp een blik op de BloodClan poes. Hij had nog liever gehad dat hij Stagstorm op een RiverClanner had aangetroffen. Langzaam voelde hij hoe zich muren begonnen op te bouwen rondom hem en licht begonnen buiten te sluiten, een gevoel wat hij nooit had verwacht te voelen. Stag kon maar beter een heel goed argument hebben wilde hij zich hieruit redden.

Knarsentandend keek hij naar Stag die alleen maar ergernissen opwekte op dit moment. De manier waarop hij doodleuk verkondigde dat hij blind was en dat hij het op z’n minst zou moeten snappen schoten hem helemaal verkeerd. Met moeite bedwong hij het woeste paard dat binnenin hem tegen alles aan het trappen was en streek hij zijn kwade blik glad om hem alleen weer terug te krijgen nadat Stag probeerde uit te leggen hoe er kittens gemaakt werden. De humorloze lach klonk hol in zijn oren net als de woorden die daarop volgden. "Maar hey, als jij dat wilt geloven, be my guest. Het lijkt er niet op dat iets op dit moment je gedachten kan veranderen." Het liefs wilde hij Stagstorm hier en nu een flinke klap op zijn kop geven om het verstand er terug in te slaan. Blijkbaar was dat nodig hier totdat de BloodClanner haar mond open deed met een voorstel. Hij zette zijn boosheid aan de kant en richtte zijn aandacht op haar ware het niet dat onder de oppervlakte nog altijd veel kwaad bloed borrelde. 'Jij neemt Stagstorm hier nu mee terug naar jullie kamp, eenmaal daar besluit je hem een lichte straf te geven.' miauwde ze en hij fronste. Alsof hij de kater hier naast hem uberhaubt in beweging kon krijgen. 'In ruil daarvoor, zal ik al het contact met hem verbreken.' miauwde ze en hij ademde scherp in. Dat was een apart voorstel wat de BloodClan poes deed, dat was zeker. Maar hij vroeg zich af in hoeverre hij zo’n deal moest vertrouwen. Naast hem klonk de protesterende stem van Stagstorm en hij rimpelde met zijn vacht en woog de feiten tegen elkaar af voordat hij gecontroleerd zijn woorden koos. “Ik geloof niet dat Stagstorm deze deal accepteert.” miauwde hij en keek opzij met pijn in zijn ogen. “Wat doe je als hij terugkomt Brat?” miauwde hij met een klein scherfje vertrouwen in haar woorden. “Wat dan?” miauwde hij terug zijn kalme zelf. Hij kon zelf ook heus wel zien dat Stag zodra hij terug zou zijn in het Camp niet anders zou willen dan hier terugkeren en met de poes praten. Hij keek opzij naar Stagstorm en opende zijn bek opnieuw. “Daarbij is het niet mijn keuze, Stagstorm heeft zelf ook een keuze in wat hij wil. Daarvan sluit ik hem niet uit” miauwde hij iets zachter. Het liefst had hij die woorden helemaal niet uitgesproken maar het dwingen van een ander was iets wat hij niet kon, hoe moeilijk dat ook was het was niet dat ze hier over een kitten aan het onderhandelen waren. Ze waren hier bezig met het leven van een andere kat.

Hij deed zijn best het gesputter van Stagstorm uit te sluiten en zich te focussen op de rode poes. Ze keek hem wat verward aan wat hij vreemd vond, wat was er om verward over te zijn? “Als je lang genoeg toezicht op hem houdt, zou hij in tijd mij wel vergeten” miauwde ze en hij hield haar blauwe oog vast totdat het oogcontact verbroken werd en ze naar Stagstorm keek die hem met een woeste blik terug aankeek en sissend voor hem bleef staan, al was het maar netaan. “Ga naar huis, Brat” miauwde Stag en hij zag hoe zijn blik naar het rare bandje ging dat om zijn poot zat en om dat van Brat. Dus daar was het rare ding vandaan gekomen, hij had er toen niet naar gevraagd maar inmiddels begreep hij wel dat Stagstorm meer geheimen had die hij niet deelde, iets wat hij ondertussen wel had kunnen verwachten. “En jij, wij moeten verdomme praten” siste Stag naar hem en hij gromde terug. “Wat denk je dat ik hier al een hele tijd probeer te doen?” miauwde hij en snoof. Zijn groene ogen keken direct terug in de gele die verdriet in zich droegen en ook een woede. "Want je mag dan mijn mate zijn en mijn clanleader, maar ik beslis nog steeds met wie ik bevriend ben, of dat nou een windclanner is of een bloodclanner. Het boeit me geen ene reet waar ze vandaan komen. Jij beheerst mijn leven niet en het feit dat je alleen al durft te denken dat ik vreemd zou gaan? Je moet je schamen." miauwde Stag die zijn vacht opzette. Waarschuwend trok hij zijn lip op. “Prima dat je vrienden hebt maar kan ik dan op zijn minst delen in de kénnis van hen? Je stort nu een hele hoop muizenstront hier over mij uit en ik moet het maar slikken? Nee, Stag. Jij moet je schamen. Jij en ik zouden geen geheimen hebben voor elkaar. Je blijft weglopen van problemen die opgelost kunnen worden” miauwde hij en wiebelde met zijn oren en keek even baar Brat die ongetwijfeld op z’n minst erg ongemakkelijk moest zijn. “Misschien zit er iets van goed in haar en misschien ook niet zoals je me eerder al zei maar mag ik op z’n minst delen in de kennis dat je met haar afspreekt? Want tot nu toe heb je het steeds verzwegen” miauwde hij en snoof. “Ik wil weten hoe het met je gaat, ik ben bezorgd om je en ik geef om je. Snap je dat nou nog steeds niet?” miauwde hij en voelde en brok in zijn keel komen.