Watching the leaves fall

Onderwerp: Watching the leaves fall wo 7 dec 2011 - 20:37

Amberpaw opende haar ogen, er was weer een nieuwe dag aangebroken. Ze stond rustig op en schudde even haar vacht uit, zodat al het mos dat nog aan haar vacht zat eraf viel. Ze liep naar buiten toe, maar werd door een redelijk koude wind begroet. Dit was wel iets anders dan het warme Groenblad, maar ze wist dat iedereen het moest accepteren, het zou namelijk alleen nog maar kouder worden voor het weer warmer zou worden. Ze keek even het kamp rond, maar besloot toen om toch maar het kamp uit te gaan, want ze moest toch iets doen, ondanks dat het weer slechter was geworden, ook al was het dan juist belangrijker dat je meer je best deed, want prooi was ook minder snel te vinden. Ze ging door de doorntunnel heen en richtte haar kop even naar boven. Ze zag hoe de bomen al goudbruin gekleurd waren, eigenlijk zag het er wel mooi uit. Ze keek toe hoe er een blaadje naar beneden viel en volgde hem tot hij op de grond was. Ze begin voorzichtig te lopen om niet al te veel geluid te maken, want dan zou ze prooi weg kunnen jagen die ze juist wilde vangen.

Misschien was het verkeerd om alleen op pad te gaan opweg naar de zandkuil. Misschien had hij moeten aanvoelen dat er iets mis was. En toch besefte hij het te laat, ookal wist hij niet hoe dat kwam. Blijkbaar lieten zijn zintuigen hem die ochtend in de steek. Hij had eigenlijk moeten trainen, maar zijn mentor was een verloren warrior die hij al in maanden niet meer gezien had.
Zijn nagels kneedden het zand terwijl een zachte, maar ijskoude noorderbries doorheen zijn vacht blies. Hij was bereid om zijn jacht- en vechtkunsten op eigen houtje uit te testen, want hij wist dat binnen enkele maanden de tijd rijp was om krijger te worden. Met zijn groengouden ogen keek hij behoedzaam naar de rand van het landschap tussen de kruinen van de bomen heen. Welke prooi zat er naar hem te loeren? Welk dier was zo stom om zich het territorium op te wagen?
Ineens viel zijn blik op een kattin in de bosjes. Al zijn nekharen gingen recht overeind staan nog voor hij de geur van de kattin opsnoof, en dat was de fout. Als hij de lucht had opgepikt zou hij weten dat het een kattin was van zijn eigen clan. Maar impulsief als hij was stormde hij op de poes af en stortte zich recht op haar.
"Weg!" blies hij vijandig. "Dit is het terrein van de Thunderclan!"
En op dat moment, net toen hij haar de genadeslag wou geven, besefte hij dat ze allebei enkel omringt waren door zijn eigen geur. Zijn vel onder zijn vacht werd gloeiend heet van schaamte en direct daarna sprong hij een eind bij haar vandaan. "Sorry," verontschuldigde hij zich terwijl hij naar de grond staarde. "Ik dacht dat je een kat van een andere clan was."

Steelheart | Lionpaw | Poisonrose

My Drawings =3
Best song ever.