We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Iedere bloodclanner die ze zag wilde ze aan stukken scheuren. Ze hadden hun deputy gedood, ze hadden hun kamp overgenomen als een invasie van ratten. Ze knaagden aan hun voer, lachten hun uit met die glimmende, zwarte oogjes. Ze zou het ze laten zien. Zien wat ze kon, dat ze hun strotten ook wel aan de honden zou geven. Want waarvoor had ze het uiteindelijk gedaan? Haar eigen moeder was nu dood, hun medicine cat de clan uit, Acorndust dood en Tallstar had zich ontpopt tot een verrader, leek het. Het maakte haar door en door en door misselijk, opgevroten door alle emoties die ze niet kon verwerken. Ze voelde zich dood en verrot van binnen en vooral zo verschrikkelijk bang, en dat was nog wel het ergste. Maar ze zou het niet laten zien, ze zou sterk zijn, ze zou zich houden totdat iedereen waar ze om gaf veilig was. Zoals Slatefur, zoals Whitepaw, zoals Softbelly, zoals Pepperpaw. Het was nu voor het eerst dat ze haar rossige vachtje zag sinds de overname die alles veranderd had. Met grote sprongen stapte ze op de apprentice af. "Huppelkonijn!" bracht ze uit, waarna ze haar meteen gadesloeg. Ze leek niet gewond. Oh Starclan, ze was oke. Slate was oké, Pepperpaw was oké. En zonder dat ze er nog over na kon denken drukte ze de jongere apprentice tegen zich aan, in een smekende, warme omhelzing. Ze was oké.
Pepperpaw had de medicine cat den net verlaten om wat te gaan eten. Ze had de hele tijd verhalen geprutteld tegen een slapende Bloodpaw, in de hoop dat hij het misschien nog wel een beetje gezellig vond. Ze had het gehad over Starclan, over vogels, over de muis die ze gegeten had. Maar ze kon niet de hele dag aan zijn nest liggen, al was de medicine cat den relatief veilig. Vandaar ook dat ze niet klaagde toen ze weggestuurd werd, dat ze netjes vertrok. Ze was op haar hoede in het kamp, voorzichtig met elke pootstap. Maar wat ze niet door had, was dat iemand anders ook naar haar op zoek was geweest die niet Bloodclan was. Verrast keek ze op toen ze huppelkonijn genoemd werd. Dat kon er maar een zijn. Pepperpaw sperde haar ogen echter open en slaakte een geschrokken kreetje toen ze in een knuffel getrokken werd. "Wolfpaw! Je bent oké!" Tenminste, Pepperpaw vermoedde dat Wolfpaw oké was. Dit gedrag was immers behoorlijk atypisch.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Hopelijk zou Pepperpaw niet breken in haar omhelzing, dat zou niet helemaal ideaal zijn gezien de omstandigheden. Op het moment zelf hield Wolfpaw zich daar echter heel weinig mee bezig, in die paar seconden was ze alleen maar blij dat ze hier was, dat ze nog leefde. "Wolfpaw! Je bent oké!" haar stem bracht haar terug naar de werkelijkheid, waarna ze ietwat ongemakkelijk losliet en wat afstand nam. Oké? Was ze dat? Haar lichaam was relatief ongeschaden, maar voor welke prijs? Ze kon niet meer slapen, niet meer eten en nergens meer rust en vrede vinden. Alleen hier, alleen door te zien dat de katten waar ze stiekem zo erg om gaf oké waren. "Jij... Ook?" ze liet haar ogen nogmaals bezorgd over de ander gaan. "Heeft iemand je iets aan gedaan? Ben je veilig geweest? Ik zweer, als een van die ratten je iets aan heeft gedaan-" ze kapte haar vurige woorden af en wreef vermoeid over haar kop. Ze sprak te veel, deed te weinig. Ze wist het allemaal niet meer.
Pepperpaw keek met stralende ogen omhoog naar Wolfpaw. Ze keek altijd ontzettend naar de kattin op en het feit dat ze zo blij was om haar te zien, maakte Pepperpaw ook ontzettend trots. Wolfpaw liet al vrij snel weer los, maar dat nam niet weg dat ze blij was geweest om Pepperpaw te zien. Dus wellicht had die mep die ze Wolfpaw had gegeven toch indruk gemaakt! Ze zette een paar pasjes achteruit om afstand te bewaren en vouwde haar staart om haar witte voetjes. Ze keek eventjes naar de grond. "Wel oké.. maar een bepaalde Bloodclanner laat me maar niet met rust.. en Brat probeerde me allemaal nare dingen te zeggen, maar Acefray kwam me redden en toen gaf ze Acefray straf," bekende Pepperpaw ratelend, niet goed wetend wat ze de kattin verder moest zeggen. Ze schuifelde wat met haar voetjes. "Maar gaat het wel.. met jou?" besloot ze vervolgens te vragen. Ze wilde Sinclaw niet in de mond nemen. Maar...
Onderwerp: burn them 
zo 26 apr 2020 - 20:06
