Avontuur?

Dus hier zou hij over ongeveer 6 manen in slapen... Twistedpaw keek zijn ogen uit. Alsof hij hier nog nooit gekeken had. Wat natuurlijk wel zo was, maar nu voelde het nóg een stukje specialer. Hij was nu een Apprentice, dus het duurde korter voordat hij hier ook een nest mocht claimen. Oh, wat was het toch spannend allemaal.
De bruine tabby twijfelde even, maar wilde toen toch een stap binnen de Warriors Den zetten. Gewoon, om even rond te kijken. Kon toch geen kwaad? Met een kleine glimlach en een beetje spanning in zijn maag deed hij nog een stapje de Den in. Hij was de zoon van de soort van Leader, dus mocht toch wel? Toch? Heh..

+ Settledpebbled

Settleddust lag vredig te slapen in zijn nest. Hij was afgelopen nacht op patrouille geweest dus hij was nu een beetje slaap in aan het halen. Hij droomde over dat hij aan het jagen was op reusachtige hagedissen, en dat hij ze in zijn eentje terug probeerde te slepen naar kamp. Totdat hij opeens niet zo subtiele pootstappen hoorde. Hij smakte even en opende langzaam zijn ogen, en in de ingang van de den zag hij een klein silhouet. Een apprentice! Hij knipperde nog een keer en zag dat het Twistedpaw was, die pas net apprentice was geworden. Hij zuchtte. Die moest nog veel leren. Settleddust deed zijn ogen weer dicht. Hij zou hem wel even iets leren. Hij deed net alsof hij weer sliep en wachtte net zo lang totdat Twistedpaw nog avontuurlijker zou worden en verder de den in zou sluipen, hopelijk een beetje in de buurt van zíjn nest.

Er kwam geen geluid uit de Den en hij zag niks bewegen. De jonge kater stond doodstil, hield zelfs zijn adem even in. Maar nee, alles leek nog stil te zijn. De meeste katten waren er ook niet, maar sommige wel. Zoals... Die. Hij herkende de kater wel ergens van, hij wist zeker dat hij hem had rond zien lopen. Maar wie het precies was... Zijn nieuwsgierigheid werd gewekt, dus zette Twistedpaw dapper nog een paar stapjes dichterbij. Was hij zo diep in slaap dat hij hem niet opgemerkt had? vroeg hij zich af terwijl hij voorzichtig aan de oudere kater snuffelde. Hij zou wel erg moe zijn dan, besloot hij.

Het ging perfect. De kitten, apprentice, wat het nu ook precies was, kwam dichterbij. Die kleine zou spijt hebben dat hij ooit zou nieuwsgierig was geweest. Misschien was het een beetje gemeen, maar lesjes moesten nou eenmaal geleerd worden. Settleddust wist nog dat hij als kitten eens de hele warriors den overhoop had gehaald, samen met een andere kitten die hem had overtuigd. Hij had zoveel problemen gekregen en zoveel spijt ervan gehad. Maar nu was hij ouder, hopelijk een beetje wijzer, en zou hij was wijsheid in de ander overbrengen. Zodra de jonge kater aan hem snuffelde, wat zijn laatste fout zou zijn, vlogen Settleddust zijn ogen open en ontblootte hij plotseling zijn tanden toen hij overeind kwam. ‘Boe!’

Een onschuldige snuffel, niks mis mee toch? Nou, blijkbaar had hij een draak ontwaakt. De Warrior tegenover hem opende plots zijn ogen, gevolgd door ontblootte tanden terwijl hij overeind kwam. 'Boe!'
Twistedpaw schreeuwde van schrik sprong naar achteren, waardoor hij struikelde en een koprol naar achter maakte. Verward schudde hij zijn kop. Zijn vacht was helemaal opgezet, hij leek wel een grote ronde pluisbol.
Met zijn ogen groot van schrik keek hij de Warrior aan. Hij kon geen woord uitbrengen, al had hij zijn bekje wel geopend. Hoe, waarom..? Twistedpaw wist zeker dat hij de schrik van zijn leven had gehad.

De pretlichtjes stonden in Settleddust zijn ogen toen de apprentice helemaal zich dood schrok. Hij grinnikte toen hij achterover de den door rolde en Settleddust ging zitten. Hij wiebelde met zijn oren en zijn blik ontmoette die van Twistedpaw, die hem met grote ogen aankeek. Hij leek bijna in shock. Nou ja zeg, het was ook maar een grapje. Maar hij had in elk geval de aandacht. ‘Wat doe jij hier?’ miauwde hij streng, al moest hij zijn best doen om niet weer in lachen uit te barsten. Het was misschien niet heel tof om zo'n jonge apprentice zo te plagen, maar het was het wel waard, want hij zou waarschijnlijk pas weer de warriors den in komen als hij ook daadwerkelijk warrior zou zijn!

Hij was nog steeds niet helemaal van de schrik bekomen, maar toen de Warrior enkel ging zitten ontspande hij iets. Als hij nou gewoon afstand bewaarde zou het allemaal wel goed komen, toch? De strenge toon die Settleddust aansloeg met zijn vraag deed hem nerveus slikken. Tja, uhm, wat deed hij hier?
'Ik uh... Ik wilde alleen even kijken, meneer,' miauwde hij, waarna hij een nerveus lachje op zette. 'S-sorry meneer. Ik zal het niet meer doen,' mauwde hij vervolgens en hij richtte zijn blik naar de grond. Hij was enkel nieuwsgierig geweest, maar het werd blijkbaar niet op prijs gesteld dat hij zomaar de Warriors Den in kwam. Begrepen dus. Hij hoopte maar dat hij geen straf zou krijgen.

Oh StarClan, hij werd meneer genoemd. Hij was nog maar een paar manen in de warriors den, en hij werd al meneer genoemd door de apprentices. Zijn mondhoeken kropen al iets omhoog, hij kon het bijna niet aan. Oh, dit was echt een beetje wreed. De apprentice gaf toe dat hij alleen maar even wilde kijken. Hij kneep zijn ogen weer eens wat samen. ‘Ben jij al een warrior dan?’ miauwde hij toen, nog steeds op dezelfde strenge manier. Maar uiteindelijk beloofde hij dat hij het niet meer zou doen. Settleddust kon nu een gniffel echt niet meer onderdrukken. ‘Goed zo,’ miauwde hij stellig. Hij duwde zichzelf omhoog uit zijn nest. Hij wierp een blik door de den. ‘Het is niet zo bijzonder hoor, gewoon een nieuwe den,’ sprak hij toen met een knipoog. Hij seinde toen met zijn kop naar de uitgang en gebood de apprentice te volgen.

Hij had het korte momentje gemist toen Settleddust zijn mondhoeken wat omhoog kropen, omdat hij naar de grond keek. 'Ben jij al een warrior dan?' miauwde de kater, die dus wel een Warrior was, met dezelfde strenge toon in zijn stem. 'N-nee... Sorry...' Hij wilde al overeind krabbelen en met gebogen kop de Den uitstappen, toen Settleddusts houding plots anders werd.
Hij gniffelde zachtjes. 'Goed zo,' miauwde hij. Twistedpaw keek verbaasd op. Had hij nu iets goeds gedaan? Het ging waarschijnlijk om zijn excuses, die had hij goed aangeboden. Hij knikte. Ja, dat moest het zijn. De Warrior tegenover hem stond op en keek de Den rond. 'Het is niet zo bijzonder hoor, gewoon een nieuwe den,' sprak hij met een knipoog. Twisted keek hem alleen maar aan met verbazing voordat hij even snel de Den rond keek. Het zag er inderdaad wel een beetje hetzelfde uit. Alleen nieuw, voor hem dan.
Snel keek hij weer terug naar Settleddust en volgde hem de Den uit. 'H-Het spijt me nog steeds, meneer..' Hij wist nog steeds niet zeker of het nu goed was of niet.

Settleddust keek geamuseerd de ander aan. Hij had in elk geval spijt. Nou, dat was goed. Hij snorde toen Twistedpaw even de den rond keek. Het was inderdaad niet anders. Hij was gewoven met dezelfde braamtakken en gedicht met dezelfde bladeren. De jonge kater volgde hem naar buiten en zij nog eens sorry. ‘Ja ja, ik hoor je. Het is ook niet zo erg,’ miauwde Settleddust kalm. Hij had hem alleen een beetje geplaagd. Hij zou hem echt geen straf geven ofzo. Vlak buiten de den liet hij zichzelf weer in het zand ploffen. Hij keek met pretlichtjes in zijn ogen naar de jonge apprentice. Ze waren allemaal wel eens zo oud geweest. ‘Ik denk dat we allemaal wel eens de warriors den in zijn geweest voordat we er klaar voor waren.’ Hij herinnerde zich zijn eigen uitje naar de warriors den toen hij slechts nog een kitten was geweest. Oh jee, dat was zo dom geweest! Hij keek de apprentice aan. ‘Zal ik je mijn verhaal vertellen?’ sprak hij met een lachje rond zijn mond.

'Ja ja, ik hoor je. Het is ook niet zo erg,' miauwde de Warrior na zijn zoveelste sorry. Hij klonk kalm, alle strengheid was uit zijn stem verdwenen. Het ontspande Twisted genoeg en hij knikte. 'Ik denk dat we allemaal wel eens de warriors den in zijn geweest voordat we er klaar voor waren.' De jonge kater keek op bij die woorden. Was dat echt? Ach, zoveel verbaasde dat hem ook niet. Hij deed het immers ook. 'Zal ik je mijn verhaal vertellen?' sprak hij toen. Hij had een lachje rond zijn mond.
Twistedpaw knipperde verbaasd met zijn ogen. 'Jouw verhaal? Heb jij dat ook gedaan?' vroeg hij verbaasd. Settleddust? Dat kon hij zich maar moeilijk voorstellen, maar hij kende de kater ook niet zo heel goed. Maar dat verhaal wilde hij wel horen, dus knikte hij. 'Ja hoor, dat wil ik wel horen,' miauwde hij met een zachte grinnik.

Settleddust maakte het zichzelf comfortabel en keek naar de gestreepte apprentice. Hij leek nogal op zijn vader, Acorndust, de deputy en zijn mentor. Misschien was hij net zoals toen Acorndust een deputy was. Maar Settleddust kon op een of andere manier de kater niet jong voorstellen. Zijn hele leven was hij al de deputy en Tallstar de leider. Hij grinnikte even mee met de apprentice. ‘Nou, mijne was wel erger. Ik was toen nog een kitten,’ begon hij. Hij wist het nog precies, hij had zich nog nooit zo schuldig en betrapt gevoeld. ‘Ik was overgehaald door een apprentice om herrie te schoppen in de warriors den. We vernielden alle nesten, want hij had me wijs gemaakt dat het een missie was van Tallstar.’ Ja, hoe was hij ooit zo dom geweest om het te geloven? Maar nu was het wel grappig. ‘Dat was het natuurlijk niet! Toen warriors de ravage zagen die we hadden aangericht kregen we zo erg op onze kop. We waren de rest van de dag bezig om alles op te ruimen en nieuwe nesten te maken.’ Ja, het was dom geweest. Maar achteraf kon hij erom lachen. Af en toe moest je wat te vertellen hebben, toch?

Settleddust maakte het zich comfortabel dus Twisted deed dat ook. Met grote, nieuwsgierige ogen keek hij naar de Warrior, benieuwd wat voor kattenkwaad hij had uitgespookt. 'Nou, mijne was wel erger. Ik was toen nog een kitten,' begon de kater. Ooh, maar dan zijn je straffen toch juist minder erg? Naja, hij was nu toch al geen kitten meer dus dat maakte ook niet meer uit. 'Ik was overgehaald door een apprentice om herrie te schoppen in de warriors den. We vernielden alle nesten, want hij had me wijs gemaakt dat het een missie was van Tallstar.' Oh, wauw. Twisted draaide even met zijn oortjes, wetende dat hij dat ook zou geloven als hij nog een kitten was. Nu was hij daar natuurlijk te slim voor. Hoopte hij.. 'Dat was het natuurlijk niet! Toen warriors de ravage zagen die we hadden aangericht kregen we zo erg op onze kop. We waren de rest van de dag bezig om alles op te ruimen en nieuwe nesten te maken.'
Twisted grinnikte zachtjes. Dat was best wel grappig nu hij het zo vertelde. Al wist hij wel dat als hij hem was geweest, het alles behalve grappig zou vinden. Nee, zoiets zou hij dus nooit doen. 'Wauw, ik wist niet dat jij dat zou doen hoor,' miauwde hij. Hij kende Settled niet erg goed, maar hij respecteerde hem wel. Zijn vader had hem immers getraind, dus dat was altijd goed toch? Speaking of. 'Hoe was mijn vader als mentor trouwens??' vroeg hij nieuwsgierig.

Settleddust keek de appentice aan die het verhaal toch een beetje grappig leek te vinden. Settleddust keek vermaakt naar de apprentice. Ja, ze waren allemaal wel jong en dom geweest, toch? Misschien was hijzelf nog steeds wel jong en dom. Hij likte een paar keer over zijn borst, waarna Twistedpaw een opmerking maakte. ‘Ik was een kit! Ik geloofde alles. Het was een hele belangrijke missie van Tallstar,’ miauwde hij met een brede grijns. Ja, toen heette hij zelfs nog Tallshadow, het was vlak voor de journey, maar hij was leider desalniettemin. Zo lang geleden was het alweer. Maar het verhaal was niet spannend genoeg, want Twistedpaw vroeg hoe Acorndust was als mentor. Hij glimlachte en dacht terug aan de laatste maanden van zijn training. ‘Oh, hij was een goede mentor. Rechtvaardig, streng. Ik heb een keer een mep van hem gekregen toen ik hem per ongeluk beet tijdens een vechttraining,’ snorde hij, terugdenkend aan die tijd. Hij was zo ijverig, hij wilde niets liever dan zichzelf bewijzen. Hij was ongeduldig en raakte in de stress als iets mis ging, zo perfectionistisch was hij. Maar daar was hij nu de manen verstreken wat losser in geworden. Maar de drang om zichzelf te bewijzen... die bleef altijd wel in hem zitten.

Settled zei nog een keer dat hij een kitten was en dat het een héle belangrijke missie was van Tallstar. Twisted grinnikte en knikte. 'Oké, oké,' mauwde hij met pretlichtjes in zijn ogen. Hij kon zich ook wel voorstellen dat Settleddust dat als kitten had gedaan. Twisted zou het ook geloven, maar dat wilde hij liever niet toegeven natuurlijk. Maar nu ging het over zijn vader, dus hij spitste zijn oortjes nieuwsgierig. 'Oh, hij was een goede mentor. Rechtvaardig, streng. Ik heb een keer een mep van hem gekregen toen ik hem per ongeluk beet tijdens een vechttraining,' snorde hij. Twisted knikte. Dat klonk wel als zijn vader ja. 'Ik wilde hem heel graag als mentor eigenlijk. Maar toen ik nog een kitten was heeft hij me al verteld dat dat niet zal gaan,' miauwde hij met een glimlachje. Nog steeds wel een beetje jammer, maar goed. 'Hij is een super goede Deputy,' knikte hij vervolgens. Geen dag ging immers voorbij waar hij niet tegen zijn vader op keek.

Twistedpaw vertelde dat hij graag zijn vader als mentor had gewilde. Settleddust zijn snorharen trilden geamuseerd. Wie niet? Als kitten had hij ook gewild dat Emberspark zijn mentor zou worden, maar toen hij erachter was gekomen dat Emberspark niet zijn echte vader was, was hij daar volledig van genezen. Hij keek naar de apprentice. ‘Natuurlijk, ouders trainen hun kittens nooit,’ miauwde hij. Hij keek de jonge kater weer aan. ‘Ouders zijn te soft voor hun kinderen, of juist te streng. Je leert veel beter van iemand die niet bevooroordeeld is,’ miauwde hij vriendelijk. Als hij ooit kittens kreeg, dan moesten ze ook maar een andere mentor, ook al zou waarschijnlijk niemand in zijn ogen goed genoeg zijn. Acorndust had nog de luxe om zelf te bepalen wie de mentor van zijn kittens zou worden. Hij likte even weer een paar keer over zijn borstvacht, waarna Twistedpaw miauwde dat zijn vader een goede deputy was. Hij knikte. ‘Dat is hij zeker,’ miauwde Settleddust. Settleddust had altijd het gevoel dat Acorndust alles wist, alles onder controle had en geduldig en sterk was. Allemaal kwaliteiten die Settleddust niet echt had, maar wel naar streefde.

Settleddust legde uit waarom ouders hun eigen kittens niet als Apprentices namen. Twistedpaw knikte, maar kon het niet laten toch nog even te zuchten. Zijn vader had het hem ook al duidelijk gemaakt, maar het was alsnog wel jammer. Gelukkig had hij alsnog een goede mentor gekregen, eentje waar hij ook veel van leerde. Settleddust keek weer op na de paar likken over zijn borst. 'Dat is hij zeker,' antwoordde hij. Twistedpaw glimlachte breed en knikte. 'Ik zou ook wel zoals hem willen zijn. En een Deputy zijn lijkt me ook wel heel vet,' mauwde hij al knikkend. Ja, dat was wel een doel die hij steeds serieuzer nam. Maar eerst nog maar is z'n training afmaken. Dat ging ook nog wat worden.

Twistedpaw leek het te begrijpen, maar ook keek hij duidelijk veel op naar zijn vader. Settleddust wist niet of dat altijd goed was, maar daarentegen, Acorndust was een goed rolmodel om als vader te hebben. Hij snorde toen hij sprak dat hij wel deputy wilde worden en een grinnik kwam over zijn mond. Grote dromen, zo ambitieus. ‘Weet je het zeker, het lijkt me heel veel werk. Heel veel verantwoordelijkheid.’ Helemaal met een leider als Tallstar die de kantjes erbij afliep. Hoe Acorndust het zo lang al volhield, was ook een wonder. ‘Ik weet niet of ik het zou kunnen,’ sprak hij toen ook tegen de grote apprentice. Maar dromen kon altijd. Settleddust vond het al heel wat als hij zichzelf kon bewijzen als een goede, loyale ShadowClan warrior. Dat zou hem al trots genoeg maken.

Settleddust snorde toen Twis zijn dromen uitsprak. Dat deed hem goed en de glimlach op zijn gezicht werd zowaar nog ietsje breder. Het was fijn als je dromen niet gelijk de grond in geperst werden. Deputy worden was een grote droom, maar daarom was het ook een droom. Diep vanbinnen wist Twisted wel dat hij het waarschijnlijk helemaal niet zo ver zou schoppen, maar het idee was leuk om naar toe te werken. 'Weet je het zeker, het lijkt me heel veel werk. Heel veel verantwoordelijkheid,' mauwde Settled, en daar was hij het wel mee eens, dus Twis knikte. 'Ik weet niet of ik het zou kunnen,' sprak de Warrior. Twisted keek hem daarvoor verbaasd aan. 'Wat? Echt? Ik denk dat jij het juist goed zal doen, hoor!' sprak Twis lovend. 'Je bent een heel goede Warrior!' Twistedpaw had echt geen idee waarom Settleddust niet geschikt zou zijn, of iets dergelijks.

Settleddust lachte naar de apprentice. Het was een groot compliment natuurlijk, maar ja. Deputy? Nee, een goeie warrior zou genoeg zijn. Gerespecteerd misschien. ‘Deputy zijn is veel meer dan alleen een goeie warrior zijn. Alle beslissingen die je moet maken, poeh,’ miauwde hij met een brede lach. ‘Ik ben ook nog te jong. Maar wie weet, als ik oud ben, volg jij in de pootsporen van je vader,’ miauwde hij tegen de apprentice. Hij knikte naar de apprentice en gaf hem een bemoedigende por tegen zijn schouder. Het was goed zo. Hij kwam overeind en rekte zich uit. ‘Ik denk dat ik weer verder moet, het was leuk om met je gesproken te hebben,’ sprak hij tegen de kater, waarna hij weer richting een paar warriors liep waarmee hij op patrouille zou gaan.

- Settled topic uit