Early Morning

Het was nog vroeg, veel te vroeg om uit je nest te komen als je helemaal geen training had die dag. Toch lag Cinderpaw in een hoekje van het kamp te kauwen op een kleine muis. Ze wilde proberen te jagen maar had daar wel energie voor nodig. Al was het niet dat ze zo veel zou vangen met de hoeveelheid jachttrainingen die ze tot dus ver had gehad. De muis was echter al oud en had al zijn smaak verloren. Verveeld keek ze naar de warriors die vertrokken op patrouilles en met hun apprentices gingen trainen. Tegen de tijd dat ze de muis eindelijk had weggewerkt vielen haar ogen op een bekend gezicht. Cinderpaw stond rustig op voor ze richting de kat sjokte. "Hey Dreampaw. Hoe gaan je trainingen?" vroeg ze haar zus, rechttoe rechtaan. Ze had al een hele tijd niet meer met de calico gesproken dus was het waarschijnlijk wel slim om dat een keertje te doen. Ze had er nu toch tijd voor.

[Eerste post voor Dreampaw]

Dreampaw's reactie op haar was niet anders dan positief, ze duwde recht haar kop tegen die van Cinderpaw. Haar reactie op de vraag was alleen wat minder enthousiast. ”Ehm, Icecream is.. interessant als mentor.” Het zei haar niet veel behalve dat Dreampaw er zelf niet erg blij mee leek te zijn. Dan had ze wel enthousiaster gereageerd. ”En jouw trainingen?? Ik bedoel we zijn denmates maar we praten nauwelijks, dat is zo niet cool.” Het knikken wat op haar woorden volgden was juist wel weer vrolijker. "Normaal denk ik? Ik weet niet hoe het bij anderen gaat." Wat moest ze verder over haar trainingen zeggen als ze het nergens mee kon vergelijken? "We zouden inderdaad vaker moeten praten. Wat zijn je plannen voor vandaag?" besloot ze te vragen om er recht op door te volgen.

Ze had het antwoord op haar vraag kunnen verwachten. Er waren maar twee antwoorden en een daar van had een grote kans om haar er bij te betrekken. Of ze had trainingen of niet en in dat tweede geval was de kans behoorlijk groot dat ze mee gevraagd zou worden. ”Misschien moeten we eens samen trainen? Voor vandaag heb ik nog niets staan, dus we zouden gelijk weg kunnen gaan. Toch?” Ze kon moeilijk 'nee' zeggen tegen de grijns op de kop van haar zusje. Hun band zou er niet beter op worden als ze de hoopvolle oogjes van Dreampaw moest afwijzen. "Natuurlijk! Wat wil je doen dan?" vroeg ze enthousiaster dan ze eigenlijk was. De kans was namelijk groot dat ze overal slechter in zou zijn aangezien ze een maand achterliep met haar trainingen. Slechter zijn dan een ander was niet echt iets wat ze leuk vond.

Het enthousiasme begon steeds meer van haar zus af te stralen. Deze keer stond ze zelfs op en neer te wiebelen. Al snel verscheen er een grijns op haar kop om het plaatje compleet te maken. In de tussentijd stond Cinderpaw rustig toe te kijken met een klein, beleefd glimlachje op haar kop. Ze kon er zich allemaal niet zo druk over maken als haar zus. ”Laten we de grootste vis mogelijk binnen brengen! Ik heb echt een enorme schaduw gezien richting de twoleg nesten. Die ging ik echt niet in m’n eentje te pakken krijgen. Maar met ze tweeën moet dat wel lukken!” Na een knikje sprong Dreampaw al richting de kamp uitgang. Blijkbaar had ze dus geen inbreng op dit idee. Ach wat zou het ook. In een drafje haalde ze haar zusje in. "Denk je dat, dat gaat lukken? Ik heb amper vis training gehad." Ze was er ook absoluut niet goed in en haar korte vacht maakte het niet prettiger.

Dreampaw keek haar met een glimlach aan en gaf haar een knipoog voor ze verder ging. Nou, dat was niet bepaald het antwoord waar ze op hoopte. Een kleine zucht om het hopeloze enthousiasme van haar zusje klonk voor Cinderpaw ook verder liep. ”Ach Cinder, geen zorgen. Ik zwem wel, dan hoef jij ze alleen maar op het land te hijsen!” Dat betekende dus eigenlijk dat Dreampaw al het werk zou doen terwijl zij alleen moest showen met hun prijs? Dat klonk niet eens zo slecht als ze eerlijk moest zijn. ”Wedden dat zodra we die vis terugbrengen je sowieso direct extra training krijgt, want mannn dan heb je potentie!” zei haar zusje voor ze vooruit racete. "Is het dan juist niet dat ze denken dat ik het al kan?" riep ze Dreampaw achterna. Die kon ook echt niet stil staan. Lichtelijk verward door de ideeën van de ander rende ze achter haar zusje aan.

Eigenlijk was het behoorlijk vermoeiend, omgaan met de bonk aan energie die zich Dreampaw noemde. ”Nee nee Cinder. Potentie, daar gaat het allemaal om!” Probeerde de apprentice haar gerust te stellen. Jammer genoeg werkte dat alleen niet zo. Hoe verder ze liepen, hoe groter de twijfel bij dit hele idee werd. Ze gingen namelijk niet in hun gebied vissen. Nee, Dreampaw had een plek gevonden waarvoor je door het twoleg gebied moest komen. Haar enige geluk was dat de apprentice nog net niet zo dom was om te willen vissen in een twoleg plasje. Hier konden ze waarschijnlijk nog wel ontsnappen als er problemen kwamen. Toch moest ze de enthousiaste blik van haar zusje met een iets minder enthousiaste mededeling beantwoorden. "We mogen hier helemaal niet zijn dus als iemand er achter komt is het jouw schuld, okay?" vroeg ze op een zo onschuldig mogelijke manier.