Lil family!

Zijn grote zus had een nestje gekregen en daar moest Twistedkit natuurlijk wel op bezoek gaan. Huppelend rende de tabby de Nursery door om naar dat ene speciale nest te gaan. Hij was benieuwd hoe ze eruit zagen maar hij verwachtte wel dat ze mooi waren want zijn zus vond hij ook mooi! Toen hij het nest bereikt had keek hij nieuwsgierig over de rand naar binnen. Wie was er wakker?

+ Scarletkit

Het was nog wennen, nu ze haar oogjes nog maar net voor het eerst geopend had de dag ervoor. Het waren toen nog vrij wazige beelden geweest, maar nu leek ze toch wel wat scherper te kunnen zien. Toen ze zich dan ook omdraaide in het nest merkte ze ineens een andere kat bij de rand van het nest op en voor een moment gingen haar haren overeind staan. Wie was deze kat? Zoveel katten kende ze tenslotte nog niet qua geur en al helemaal niet hoe ze eruit zagen. Toch leek deze kat wel naar de nursery te ruiken, dus was dit dan geen gevaarlijke kat?

Twistedkit keek het nestje rond en zag allemaal mooie kittens. Hij lachte blij naar ze en focuste zijn oogjes op de kitten die bewoog. Zij was al wakker geworden! Haar vachtje ging overeind staan toen ze hem zag, maar ze leek toch een beetje te ontspannen.
'Geen zorgen kleintje, ik ben je grote..' Ja, wat was hij nou eigenlijk? 'Oom? Volgens mij?' hij grinnikte. 'Ik ben Twistedkit en ik ben ook familie! Wie ben jij?' Hij wist al de namen nog niet namelijk, maar of deze kitten de hare al wist was ook maar de vraag.

Oom? Wat was dat nou weer? Deze kitten leek te zeggen dat hij dat van haar was, maar ze kende dat begrip nog helemaal niet. Toch zei hij dat hij familie was en Twistedkit heette, dus dan hoorde hij er in ieder geval bij toch? Er werd om haar naam gevraagd, waarbij ze kort fronste. Ze wist haar naam, maar hoe het uit te spreken was nog steeds een beetje een ding. "Sca...le" Probeerde ze dan ook maar, de 'kit' weglatend, want dat was te moeilijk. Ze staarde naar de grotere kitten in de hoop dat hij haar had begrepen.

De kitten vond het blijkbaar moeilijk, zijn vraag. Ze frosnte maar Twistedkit bleef haar blij aankijken. Hij wist nog hoe moeilijk hij zijn eigen naam vond. Gelukkig kon hij die inmiddels wel gewoon uitspreken!
De jonge kitten leek eindelijk door te hebben wat zijn vraag was. 'Sca..le,' was haar antwoord. Scale? Scalekit? Wat een gekke naam, vond hij. Toch peinzde hij even zijn kleine hersentjes, had hij al te horen gekregen hoe zijn grote zus haar kittens heette?? Vast wel een keer, maar hij kon geen Scalekit herinneren. Ach, het waren er ook een boel!
Hij glimlachte. 'Hoi Scalekit! Wat ben je mooi!' Hij vond zijn zus ook een mooie vacht hebben, maar die van haar was ook heel cool!

Er lag hoop in haar gezichtje te lezen dat de ander zou begrijpen wat haar naam was, maar toen de ander het uitsprak klopte het toch niet helemaal en ze schudde dan ook haar kopje. "Nee," Was het enige dat ze zei. De naam klopte niet, maar ze wist ook niet hoe ze het beter uit kon spreken dan ze had gedaan. De ander vertelde ook dat ze mooi was, maar dat begreep ze niet helemaal. "Mooi?" Herhaalde ze het woord. Zolang ze iemand herhaalde viel het nog mee om woorden uit te spreken, maar wanneer ze ze zelf moest bedenken werd het toch wat lastiger. Ze wachtte dan ook af wat de ander zou zeggen, misschien was mooi wel iets heel logisch, alleen wist ze nu niet wat het was.

Twistedkit had gedacht dat zijn eigen redenering best aardig was geweest van haar naam, maar dat was blijkbaar niet zo. De kitten schudde haar kopje en zei 'nee.' Nee? Was het niet goed? Hij fronste, maar Scalekit, of geen Scalekit, herhaalde het woordje mooi.
De kitten glimlachte breed en knikte. 'Ja! Je vacht is heel mooi en cool!' Hij had natuurlijk geen benul van dat ze dat allemaal nog niet begreep. Voor hem was het vanzelfsprekend, maar in hoeverre dat was voor zijn nichtje wist hij niet. 'Maar is Scalekit niet goed?? Wat is het dan?' vroeg hij nieuwsgierig.

Ze hield haar kopje scheef en fronste wat bij de uitleg van de andere kitten. Mooi was iets dat te maken had met haar vacht? Met een vragende blik keek ze van haar vacht naar die van de andere kitten, maar kon zo snel niet bedenken wat hij bedoelde. Voor ze er echter nog meer over kon zeggen vroeg de kitten haar of Scalekit niet klopte en ze knikte kort voor ze begon na te denken over hoe ze dit moest overbrengen. "Sca.. let" Probeerde ze nogmaals, hopelijk deze keer wat beter, zodat de ander het nu wel kon raden.

Dat zijn nichtje zijn uitleg niet begreep, ging langs hem heen. Hopelijk zou hij later wel beter zijn met dingen uitleggen... Maar hij vroeg weer naar haar naam, want dat was natuurlijk wel heel erg belangrijk. Zijn naam was ook moeilijk geweest, dus in dat opzicht herkende hij haar struggles.
'Sca..let.' Sca..let. De bruine tabby moest hard nadenken, je kon zijn hersentjes haast horen kraken onder al die inspanning. Maar goed dat ze geen wiskunde krijgen. 'Scalet... Scaleett..' herhaalde hij haar naam, in de hoop op iets te komen. Oh! 'Scarlet??' vroeg hij enthousiast. Had hij het goed?

Nu was het maar hopen dat de ander het goed zou hebben deze keer. Ze wist namelijk niet hoe ze het beter uit zou moeten spreken. Ze fronste wat toen het eerst nog niet goed leek te gaan, maar toen de ander uiteindelijk toch haar naam zei knikte ze duidelijk. "Ja!" Eindelijk had hij het goed! Ze zette voorzichtig wat stapjes naar voren om dichter naar de grotere kitten te komen. Ze was vergeten dat ze hem eerst eng gevonden had, nu leek hij gewoon een andere kitten te zijn.

Gelukkig maar! Zijn nichtje knikte duidelijk van ja toen hij het eindelijk goed had. Twistedkit lachte blij. Yay, eindelijk! Scarletkit was dus haar naam! Het was bijna net zo'n moeilijke naam als de zijne, die had hij in het begin ook niet goed kunnen uitspreken. Toch vond hij de hare stiekem wel wat moeilijker hoor.
Scarletkit zette voorzichtig wat stapjes naar hem toe en Twisted stak enthousiast zijn neusje naar voren om de hare aan te raken. Hij giechelde. 'Scarletkit is een leuke naam,' miauwde hij. 'Hoe heten je broertjes en zusjes ook al weer?' vroeg hij geïnteresseerd terwijl hij zijn ogen de andere kittens langs liet gaan.

Het kriebelde iets toen de ander haar neusje aanraakte met de zijne en haar gezicht vertrok dan ook wat. Toch was het gevoel snel over en werd er een andere vraag gesteld. Ze fronste wat bij de vraag, zou ze hun namen wel goed uit kunnen spreken? Ze hield haar kopje dan ook wat bedenkelijk scheef en besloot dat het het makkelijkste was om met de makkelijke namen te beginnen. "Chive," Sprak ze terwijl ze voorzichtig naar eentje wees. "Plum," Dat waren de makkelijke vond ze. Bij de andere twee moest ze even nadenken. "Pansy en Morning." De namen waren nog steeds makkelijker dan haar eigen naam als ze eerlijk was.

Scarletkit fronste bij zijn vraag maar leek uiteindelijk toch wel een antwoord te weten. Twistedkit boog wat dichter naar haar toe zodat hij het extra goed kon horen. Hij wilde niet hun namen ook verkeerd uitspreken namelijk.
'Chive,' begon de kitten en ze wees naar de kitten die de naam Chive had. Chivekit dus. Hij knikte, dat was makkelijk te onthouden. 'Plum,' vervolgde de kitten toen. Hij knikte weer. Chivekit en Plumkit. Wat een schattige namen. Tot nu toe waren die een stuk makkelijker dan Scarletkit, of Twistedkit. Scarlet was eventjes stil terwijl ze nadacht over de andere kittens. 'Pansy en Morning,' zei ze uiteindelijk. De tabby kitten glimachte. Nog steeds makkelijker dan Scarlet, maar dat hij het eerst fout had betekende nu wel dat hij het nooit meer zou vergeten!
'Wat een leuke namen! Jouw naam is ook leuk hoor,' grinnikte hij snel. 'En ook een stukje makkelijker dan de namen van mijn siblings! Sommige waren best moeilijk, vooral om uit te spreken,' sprak hij. Gelukkig kon hij dat inmiddels wel.

Konden er echt namen zijn die moeilijker waren dan haar eigen? Ze hield haar kopje dan ook wat schuin toen Twistedkit haar vertelde dat zijn siblings moeilijkere namen dan die van haar hadden. "Echt?" De vraag was eruit voor ze er erg in had. Ze was er tenslotte toch wel wat nieuwsgierig naar geworden. Hoe kon het moeilijker zijn dan haar naam? Haar moeder had er duidelijk niet goed bij nagedacht toen ze haar haar naam had gegeven. Of was het haar vader geweest? Maar ze had niet eens een idee wie dat was. Er was niet echt een specifieke kater komen kijken naast de medicine cat apprentice tenslotte.

'Echt?' vroeg de kitten. Twistedkit knikte. 'Ja, echt waar! Ik heb ook wel broertjes en zusjes met makkelijke namen hoor, zoals Moonkit, Darkkit en Segdekit!' Dat waren ook de eerste name die hij heeft kunnen onthouden. 'Maar er is ook een Comfreykit, die vond ik iets lastiger. En dan de moeilijkste, Porcupinekit!' Hij keek haar met een glimlach aan. Inmiddels kon hij het allemaal goed uitspreken, net als zijn eigen naam. Maar zijn naam en die van zijn rode sibling waren wel de moeilijkste, net zoals Scarletkit de moeilijkste naam had in haar nestje.

Ze kon zich haast niet voorstellen dat er veel moeilijkere namen konden zijn dan die van haar en Twistedkit, maar blijkbaar waren ze er wel. Vooral toen de kitten de namen begon op te noemen, begon ze zachtjes te fronsen. Hij had gelijk, dat waren moeilijke namen. Ze ging ze niet eens proberen uit te spreken, want dat ging toch niet goedkomen. "Moeilijk." Stemde ze dan ook in. Hoe kregen ze toch van die moeilijke namen? Ze werden meestal gegeven door de ouders, maar zouden die echt zulke namen geven? Ze keek wat bedenkelijk naar Twistedkit. Het zou vast zo gegaan zijn, maar ze wilde het ergens ook niet vragen.

De kitten fronste wat toen hij de namen van zijn siblings uitsprak. Twisted begreep helemaal hoe ze zich voelde. Als jonge kitten had hij er ook super veel moeite mee gehad! 'Moeilijk,' stemde Scarlet vervolgens met hem in. Twisted lachte kort en knikte. 'Inderdaad moeilijk ja!' piepte hij vrolijk. 'Maar het went wel hoor! Als je ouder bent kun je al veel meer moeilijke woorden zeggen, het is alleen een beetje oefenen,' miauwde hij schouderophalend. Hij vond het wel leuk om met de jonge Scarletkit te praten, maar ergens begonnen zijn pootjes wel te jeuken om wat te doen. En zelfs Twisted was slim genoeg om te bedenken dat zijn nichtje nog te jong was om te stoeien, of om met een mosballetje te spelen. In ieder geval, zoals hij dat graag wilde en deed met zijn leeftijdsgenootjes. 'Maar, ik ga meer is! Het was leuk om je ontmoet te hebben, Scarletkit!' miauwde hij vrolijk voordat hij kort zijn neusje tegen haar wang aanduwde, om vervolgens weer weg te huppelen.

Topic uit

Ze kon ergens niet wachten tot het moment dat ze meer moeilijke woorden zou kunnen zeggen, maar dat zou mogelijk nog even duren en veel oefening kosten. Een geeuw ontsnapte haar bekje, dus het was maar goed dat Twistedkit vertelde dat hij maar weer eens ging. "Bye," Sprak ze dan ook met een lichte glimlach, die weer een geeuw werd. Misschien was het beter om wat te gaan slapen en dan kon ze straks misschien nog wat doen. Ze keek nog kort hoe Twistedkit er vandoor ging, maar krulde zich daarna toch op om hopelijk wat slaap te kunnen pakken.


[Topic uit]