We just gotta survive in this dog-eat-dog world where we live

Het liefste zat hij niet zolang stil hier, tenslotte was er genoeg dat hij zou moeten doen. Hij moest de andere clans ook nog om hulp vragen, hoe erg hij er eigenlijk ook tegenop zag. Hij zou tenslotte moeten toegeven wat er allemaal gebeurd was. Het feit dat Bloodclan zijn kamp overgenomen had en dat Tallstar blijkbaar al die tijd al met hun samenspande. Dat de kater tegen zijn dochter gelogen had om ervoor te zorgen dat ze naar het bloodclankamp zouden gaan. Hij klapte zijn nagels instinctief uit bij die gedachte en drukte ze in de grond. Hoe had Tallstar hem zo kunnen bedriegen? En niet alleen hij, ook elk van de katten die hij had moeten verbannen. De vraag wie er nog wel te vertrouwen was ging dan ook vaak genoeg door zijn kop nu hij de tijd had om erover na te denken. Wat was er nog voor hem als hij de clan zou redden van Bloodclan? Hoe kon hij een clan leiden dat hij niet eens vertrouwde?


[Brimpaw]

De oudere apprentice liep met een frons op haar gezicht naar de Shadowclanners die in hun camp verbleven. Ze bleef staan bij de oudste van de drie, de leider van hun groepje misfits. Haar groene ogen waren samengeknepen tot spleetjes. "Dus jij bent degene die verraden is door, like, heel-foxdung-Shadowclan? Hmpf. Ik had verwacht dat je, ik weet niet, enger zou zijn.", mauwde ze fronsend. De kater voor haar was niet eens zo veel groter dan een gemiddelde Riverclanner. Hmpf, geen wonder dat Shadowclan hem niet meer had willen volgen. Bloodclan was waarschijnlijk wel een stukje imposanter, al kon ze dat ook niet van eigen ervaring zeggen.

Zijn blik ging naar de Riverclanner die haar bek had losgetrokken tegen hem. Irritatie was vrijwel het eerste dat hij voelde bij de woorden die gesproken werden en zijn blik vernauwde zich dan ook. "Hebben ze je ze geen respect geleerd hier ofzo?" Gromde hij de jonge kat toe. De poes had warrior leeftijd, maar hij kon zich zo snel niet herinneren dat hij ooit haar warriornaam gehoord had. Dat nam niet weg dat ze een heel stuk jonger dan hem was en wel wat respect mocht tonen. Misschien klonk hij ook wat geïrriteerd omdat de woorden een verkeerde snaar geraakt hadden bij hem. Toch kon hij niet laten merken hoeveel het woord verraad bij hem opriep, dan zou hij zwakte laten zien en dat kon hij niet doen hier waar alle Riverclanners bij waren.

Oh, die vraag had ze al eerder gehoord, in verschillende variaties. En altijd was haar antwoord dezelfde duidelijke: "Nee." Respect, dat was voor de zwakken. En ze had al hélemaal geen respect voor het zielige hoopje Shadowclan dat hier lag, ouder en hoger in rang of niet Zijn clan had al duidelijk geen respect voor hem, waarom zou zij dat wel moeten doen? Enkel omdat Panthergrowl haar dat commandeerde? In Starclansnaam, nee. Haar moeder was nooit zo zwak geweest. Die had Acorndust wel met zijn flikken en zijn flakken teruggestuurd. Hmpf.

Het was een antwoord die hij eigenlijk al verwacht had te krijgen. Anders was de poes allang anders begonnen, maar dat ze het ook daadwerkelijk toe durfde te geven verbaasde hem wel. Maar wie weet kwam dat omdat hij niet van Riverclan was. "Een beetje respect naar oudere katten mag wel en al helemaal als ze een hogere rang dan jij hebben." Gromde hij lichtjes. Had ze ook geen respect voor haar eigen leader en deputy of kwam het omdat hij van Shadowclan was. "Of komt dit omdat ik van Shadowclan ben?" Het was een simpele vraag, dat een simpel antwoord kon hebben, maar als Riverclanners zo waren, dan was hij nog verbaasd dat Pantherstar de boel nog in de hand had.

Brimpaw rolde even met haar ogen. Ten eerste - het was niet alsof iemand, hoge rang of niet, ooit respect had voor haar, dus waarom werd er dan van haar verwacht dat ze hen dat terug zou geven? Ze werkte heel hard met het principe dat ze alleen teruggaf wat haar gegeven werd. En over het algemeen werd haar niet heel veel gegund, dat was duidelijk. En ten tweede, zoals hij al aangaf; hij was een Shadowclanner, een vijand in hun camp. Hoewel Pantherstar de weke leider speelde om Starclan mocht weten welke reden, weigerde Brimpaw om zich hiernaar te schikken. "Je bent een vijand, Starclanverdomme, leren jullie je apprentices dan dat ze iedereen maar zomaar moeten tolereren?" Wat een stelletje zwakke lafaards. Geen wonder dat ze naar Riverclan moesten komen om hulp te vragen om hun clan te redden van dat hoopje ongeregeld dat zich Bloodclan noemde.

Misschien was hij een vijand, maar toch was hij hier eerder een gast dan een gevangene en dan was een beetje respect wel het minste dat er vanaf kon. "Wel als de ander een gast was." Hij herinnerde zich nog goed hoe sommigen zich hadden gedragen toen Sunlight in het Shadowclan kamp was geweest om te vertellen in wat voor een situatie windclan zat. Toen waren er ook genoeg geweest die zich niet hadden gedragen, waaronder Tallstar, maar dat had hij zelf toch echt niet getollereerd op dat moment. "Of wil je dat een andere clan te horen krijgt dat riverclan zich niet eens kan gedragen?" Want dat was zeker iets waar hij bang voor was geweest met hoe Sunlight toen behandelt werd. Hij ging er ook niet vanuit dat Pantherstar dit zomaar goed zou keuren.