Careful considerations

Voorzichtig stapte ze langs de grens, haar kop zo hoog mogelijk om ieder gevaar te kunnen detecteren. Ze haatte het, zo dicht bij de grens lopen, wie weet wat er zich daar in het wilde rogue gebied afspeelde. Ergens had ze wel medelijden met ze, alles wat ze over hen hoorde was dat de katten daar vaak immoreel waren..maar dat waren de spooky verhaaltjes die haar mede apprentices doorvertelde. Ergens maakte het hen juist slecht , je zo boven de ande, die uit een hele andere wereld kwam, te stellen, maakt dat  jou just niet arrogant en vol van jezelf? De poes zuchte, haar morele kompas moest ook altijd aanstaan om haar dagen lang te tijsteren en dwars te zitten. Plots vielen haar limoen gekleurde ogen op een poes voor haar, wat was dat een groot litteken...bezorgd zette de poes een stapje naar voren. Zou het okay zijn? Nu gewoon weg te rennen? Wat als de poes in de problemen zat? Bovendien was ze zeker deel van die enge katten die daarbuiten leefde, ze had de halsband wel gezien, but dont judge a book by its cover..right?. Ze slikte, er was niks mis met het aan de poes te vragen toch?. Voorzichtig kwam ze wat dichterbij " H-hallo" mauwde ze met een vriendelijke en wame toon in haar stem "G-gaat het?" oh god, was het wel haar plaats dat aan de poes te vragen? Wat als ze dacht dat ze irritant was? Wat als ze boos werd? [b]" .....N-niet dat het mij aangaat...natuurlijk"/b] voegde ze er snel en nerveus aan toe, haar blik op haar poten gericht in schaamte...

+Brat

'Im, fine.' mauwde de rode poes kalm. Blossom knipperde hierop even met haar ogen, ergens was ze blij dat het goed ging met de poes maar ergens had ze ook het gevoel dat ze iets verkeerds had gezegd, vooral door de manier waarop de poes had geademd voor ze sprak. Stress borrelde langzaam omhoog bij het idee dat ze miosschien iets verkeerds had gedaan, hoe kon ze? Hoe kon ze zo stom zijn, ze stond niet in de positie de vreemdeling meteen wat persoonlijks te vragen, hoe kon ze? "O-oh" stamelde ze zachtjes onder haar adem, ze kon wel door haar poten zakken van schaamte "Sorry als ik u heb lastig gevallen" verontschuldigde ze zich, een nervouse vriendelijke glimlach vorme op haar gezicht..oh starclan

'Het is al goed.' antwoorde de bloodclan poes. Langzaam en opgelucht knikte de poes voor ze haar blik weer op de bloed rode poes durfde te leggen, een klein hoopvolle glimlach op haar snoet. "O-oh okay" wist ze tussen haar kaken vandaan te halen voor ze deze weer stevig op elkaar drukte, de alleen weer loslatend toen ze ontspannig ervoor had hervonden "Wat doet u hier, zo odicht bij de grens?" vroeg ze de poes zo vriendelijk mogelijk "Sommige clankatten zullen daar niet heel blij van worden ben ik bang" ging ze aarzelend verder, alles wat ze wilde was dat iedereen happy kon zijn...maar dit leek echter alleen maar mogelijk te zijn in haar dromen.

Brat zuchtte langzaam, en luidruchtig. Zodat de andere poes het ook duidelijk kon horen. Ze had totaal geen interesse in de calico, en ze was niet bang dat te laten merken. Geen goede sociale etiquette, maar dat zat ook niet echt in de opvoeding van een Elite member. 'Dat kan mij helemaal niks schelen, ik ga en sta waar ik wil.' Sprak ze als antwoord op de eerdere opmerking die ze aarzelend wist te uitstoten. Brat had haarzelf nooit laten stoppen door de grenzen die de boskatjes telkens probeerde markeren. Ze kwamen immers ook vaak genoeg op hun gebied rondneuzen.

'Dat kan mij helemaal niks schelen, ik ga en sta waar ik wil.' snauwde de poes terug. Zachtjes zuchte de poes bij de kille woorden van de poes, duidelijk makend dat de poes geen interesse had in haar of de regels van het woud. Alhoewel ze niet wist tot in hoeverre zij de poes hierin kon  beschuldigen, de katten buiten het woud waren immers anders opgevoed, kregen andere moralen met zich mee. Nee echte haat voelde ze niet voor de buitenstaanders, het zou  immers best egocentrisch zijn hen het negatieve stokje tegeven als de twee groepen elkaar gewoon niet leken te snappen.

"Ah" stemelde ze een beetje, niet zeker hoe ze de situatie zou moeten afhandelen, de poes had al duidelijk gemaakt niet verlegen te zijn van de grenzen over te steken, wat als ze het deed zodra de gevlekte poes zich omdraaide? Wat als iedereen haar dan zou gaan beschuldigen? Haar een lafaard zouden noemen? Zachtje zuchte ze weer voor ze haar blik weer op de rode poes legde en haar zo sterk mogelijk aankeek, geen angst tonen Blossomflower, geen angst. "Dan verzoek ik u vriendelijk  ergens anders te gaan en staan waar u wilt mevrouw" haar stem was zo strak als ze kon, maar de onzekerheid in haar houding was van mijlen ver af te ruiken.

De rode poes schudde geïrriteerd met haar vacht, haar gesprek partner begon op haar zenuwen te werken. Het gestamel het onzekere toon die ze steeds gebruikte - simpel weg de hele houding die riverclanner had aangenomen. Het wreef Brat helemaal op een verkeerde manier. 'Ach, hou toch je smerige rotbek dicht.' Siste ze op een ijskoude manier. Alsof ze dat werkelijk van ijs gemaakt was, alsof haar stem nooit een warme toon gekend/gebruikt had.