New territory

Een strak blauwe lucht lachte de kater tegemoet, hij zat – uiteraard op z’n luie reet – naar de vele overvliegende vogels te staren. Hij snoof de frisse lucht in zich op, genietend van de rust om zich heen. Op z’n dooie gemakje kwam hij overeind, zijn weg vervolgend door het hoge gras. Het is dat hij redelijk lange poten had, anders had hij misschien niet eens boven het gras uitgekomen. Voor een kater was hij best klein, zelf zat hij daar niet zo mee hoor. Een hommel  vloog tussen zijn oren door, hij keek het beestje na. Hij vond hommels altijd maar frappante beestje, zo was hem ooit eens verteld dat hommels eigenlijk te dik zijn om te kunnen vliegen. Die beesten worden gloeiend heet, doordat hun massa te groot is om gedragen te kunnen worden, daarom doet het altijd zeer als die beesten weer eens ongegeneerd tegen je aan vlogen. Zeker weten deed hij het niet, maar dat vond hij altijd zeer fascinerend. Eigenlijk had hij belangrijkere dingen om zich mee bezig te houden, zoals; hij zou eens wat te eten voor zichzelf moeten regelen. Oftewel, jagen. De enige rede die hij had om te jagen was voedsel. Hij kende katten die het oprecht leuk vonden om te doen, hij zag de lol er nooit zo van in.
Geritsel in het struikje achter hem deed hem opkijken, zich afvragend wat het geluid te weeg bracht. Wie het lef had zijn minuutje rust te onderbreken. Zijn ogen strak gericht op het struikje, twee lange puntige oren staken boven het wilde groen uit. Juist. Een konijn. Hij moest zich niet zo laten opjutten door een klein konijntje, al was hij wel in voor hem onbekend gebied. Alles hier was nieuw voor hem. Zelfs het gras rook hier anders dan waar hij vandaan kwam. Het was best een beetje stressvol om in je eentje in zo’n grote nieuwe wereld binnen te komen. Nou moest hijzelf ook wel eerlijk toegeven dat hij redelijk snel in de stress kon schieten hoor, hij was zelf misschien een beetje een angsthaas. Over hazen gesproken, waar was dat konijn gebleven? Zoekend keek Ollive om zich heen, hm. Geen konijn. Ollive had eigenlijk een beetje een hekel aan zijn eigen naam, ik bedoel hij was niet groen als een olijf en oké hij was dan misschien de slankste niet, maar zo rond als een olijf? Hij haalde zijn neus even op, teleurstellend. Hij schudde even zijn hoofd, “Ollie, houd je harsens er nou eens bij joh,”
Een onbekende geur drong zijn neus binnen, z’n kop schoot direct de lucht. Echt alsof hij zo beter kon ruiken. Dat rook naar een kat? Het moet zeker weken geleden zijn geweest dat hij enige vorm van sociaal contact gehad had, maar hij wist niet hoe ze hier op hem zouden reageren. Hij was altijd een beetje het buitenbeentje geweest, waar hij ook kwam. Maar nieuwsgierig als altijd trippelde hij de geur tegemoet.

+@BlossomFlower