Silverwish had haar dagelijkse uitje weer volbracht voor vandaag. In het begin vond ze het niet erg om dagen in de Nursery te liggen, maar nu haar kits weer wat ouder werden en wat langer zonder hun moeder konden begonnen haar poten toch wat te jeuken. Ze miste de avontuur wel, de vrijheid die ze had als Warrior. Natuurlijk kon ze nog steeds weg, maar ze waagde haarzelf niet buiten de grenzen. Ze wilde immers ook niet te lang weg blijven van haar nestje.
De slanke poes stapte de Nursery in en zag haar jongste zoontje, de kleine Eggkit, druk bezig met spelen. Een glimlach verscheen op haar snoetje terwijl ze toekeek. Hij had een klein beetje een achterstand op de rest, maar verder was hij gezond en wil. Ze was blij hem zo vrolijk te zien. Ze zette nog een paar stappen naar hem toe, maar hij leek haar niet op te merken. Behalve dan haar poot.
Eggkit viel het vol enthousiasme aan. Silver rolde hem om, maar dat leek hem niet te weerhouden flink terug te vechten. Hij was ook echt een vechtertje. Bij de geboorte merkte ze dat ook. Geamuseerd bleef ze met haar poot het jonge katertje een beetje lastig vallen zodat hij wat leuks had om mee te spelen.

'T-TIJGERRR,' brulde haar kleine mannetje. Silver grinnikte. Aw, wat was hij toch schattig aan het spelen. Maar toen werd het iets minder schattig. Eggkit viel in plaats van haar poot, haar buik aan. Hij had misschien zijn nageltjes niet gebruikt, maar de stomp in haar maag voelde ze wel hoor. 'Oof,' bracht ze uit en voordat ze hem er op kon aanspreken was hij alweer weg. Nou, in ieder geval wist hij zichzelf uit de poten te maken. Dat zou hem misschien nog redden als hij ooit in een echt gevecht terecht zou komen.
Eggkit rolde verder en verder, tot hij tegen een nest aan botste. Hij leek te schrikken, maar wilde het toen toch aanvallen. Hij was ook wel een beetje chaotisch hoor. Maar wel schattig. Silver was alweer de pijn in haar buik vergeten en keek geamuseerd toe hoe haar zoontje het nest wilde aanvallen. Had hij überhaupt doorgehad dat het zijn moeder was geweest die hij aangevallen had? Ze had geen idee, maar het maakte ook niet veel uit. Nieuwsgierig keek ze toe wat zijn volgende move zou zijn.

Ze was verrast hoe Eggkit onder het nest kroop en daar wild begon te spartelen, of wat hij ook aan het doen was. Ze hoorde allemaal vreemde geluiden onder het nest vandaan komen en ze moest zachtjes lachen. Uiteindelijk draaide Eggkit zijn koppie naar haar. 'T-tijgerr kom je h-h-helpen?' Silver glimlachte liefdevol en knikte. Ze vond het zo knap van hem hoe hij zijn zinnen al vormde, ze wist dat hij er moeite mee had. In plaats van hem te forceren heel veel te oefenen om het allemaal goed te doen, wilde ze hem gewoon de tijd geven. En hem meegeven dat het oké was, want soms ging je gewoon wat langzamer, en dat was helemaal prima.
De poes stond op en liep naar het nest. 'Wat moet er gedaan worden, sterke Warrior?' vroeg ze op een serieuze toon. 'Ik neem aan dat dit.. Monster verslagen moet worden?' Ze had geen idee wat hij dit nest voor aanzag, maar een monster zou wel voldoen toch?