into the unknown

Het had haar dagen gekost om de bergen te bereiken. Ze had er de tijd voor genomen om van haar thuis land naar hier te komen. In die 2 manen was ze weer voldoende op kracht gekomen om de grootste stenen hoop die ze ooit gezien had te gaan beklimmen. De weg er heen was niet gemakkelijk geweest en ze had soms een verkeerde afslag genomen, maar ja Hydra had dan ook niemand bij zich die hier ooit eerder was geweest en haar dus mee kunnen nemen. Ze was wel wat katten tegen gekomen en sommige waren wat vriendelijker dan andere, maar tweebenen bleven tweebenen en die wezens waren nog even gek waar ze ook kwam! Maar nu had ze gisteren de eerste stuk van de berg op geklommen. Het was niet gemakkelijk om alle doodlopende richels te ontlopen en dan weer terug te komen. De zilveren bengaal viel gelukkig wel weg op de grijze rotswanden waardoor de meeste roofvogels haar niet hadden gespot. Hydra geeuwde even voor ze haar blik op haar omgeving liet gaan. Ze was nu al zo ver dat ze de grasvlaktes waar ze vandaan was gekomen niet meer kon zien. Nu liep ze over een richel die strak langs de rotswand op liep en links van haar lag niets anders dan een mega diepe afgrond!!! Poot voor poot sloop de ex rivierclanner over haar pad die om de berg heen krulden. Maar al na de laatste bocht zag ze de richel tussen twee wanden verdwijnen. Licht hijgend stapte ze verder en merkte dat de richel breder werd. Nu kon ze eindelijk een beetje vaart erin zetten. Wel was ze vanaf het begin af aan omhoog gelopen. Niet erg stijl gelukkig, maar toch. Toen Hydra tussen de twee wanden door stapte zag ze een grote ruimte voor zich uit spreiden. Het was een prachtig gezicht na al dat gesteente. Hydra had al lopen denken dat ze de verkeerde kant op was gegaan en dat hier een kat zou kunnen overleven, maar bij het zien van deze weidse stukken begon ze weer hoop te krijgen. Als er meer van waren dan zou het nog best mogelijk zijn dat hier katten wel degelijk konden overleven. In de verte zag ze een kat verdwaald om zich heen zien kijken en zacht te miauwen. Was hij hier nieuw net als zij? Hydra liep op hem af hoewel ze nog op enige afstand bleef staan. 'Euh... Goede dag ben jij ook nieuw hier?' vroeg ze nog wat onzeker. Hydra wist niet of dit een van de Tribe katten was en ze had voor alle zekerheid een van de poelen tussen de vreemde kat en haarzelf in gehouden. Al waren er nog genoeg poelen om hen heen.

De woorden die van de kat kwamen klonken nog meer verward dan ze verwacht had. Al klonk de stem ouder dan zij toch kon Hydra het niet over haar hart verkrijgen om de kater alleen achter te laten. Ze trippel de dichtbij over een smal pad tussen twee poelen in. Het was donker geworden toen ze net nog de kloof binnen gegaan was en toen ze de kat trof kwamen net de sterren aan de hemel schitteren. De zilveren kattin vroeg zich af of de sterren clan hier ook hun poten zouden strekken? 'Ben je de weg kwijt?' vroeg Hydra toen ze op nog een staart lengte afstand van de andere kat af stond. De Bengaal vroeg zich af of ze wel zou kunnen helpen aangezien zij hier wel nieuw was en zeker niet de weg naar hun kamp. Maar hier zo blijven rond dolen had ook geen nut. Zeker niet in de nacht waar het behoorlijk koud kon worden. Hydra voelde het al aan haar neus dat het vroor. 'Laten we ergens een plekje zoeken waar we uit de wind kunnen liggen dan zal ik de wacht houden zodat jouw ook niets over komt. Morgen in daglicht lijkt alles anders en ken je de weg vast weer?' stelde Hydra voor en ze hoopte dat de andere kat het niet erg zou vinden een wild vreemde kat te vertrouwen???

Toen een wolk weg schoof van de maan bescheen het licht haar en de andere kat voor haar. Deze was overduidelijk een oudste en Hydra voelde zich vreselijk om te moeten horen hoe de oudere hoewel nog grotere kat dan haar zijn best deed om zelfverzekerd over te komen. Heel even keek Hydra richting de met sterren bezaaide hemel met de maan tussen hen in. Het werd enkel nog maar kouder en ze wilde niet nog een kattenleven op haar geweten hebben. Plus dat ze de weg hier helemaal niet kende!!! De zilveren gevlekte poes keek snel even rond en zag een overhangende rotspunt die hen uit de wind zou houden zolang de wind niet zou draaien tenminste. 'Okay dat is prima. ik was opzoek naar uw Zoon al is me zijn naam even ontschoten. Maar zouden we niet daar kunnen samen kunnen wachten tot uw zoon u komt ophalen?' Goed goed een leugentje om bestwil was hier overduidelijk nodig. Hydra wees met haar staart richting de overhangende rotspunt die ze ontdekt had. Hopelijk wilde de oudste mee werken. Ze wilde geen slechte indruk maken bij haar binnenkomst hier bij deze grote groep katten...

De uitschieter van de onbekende oudste deed haar toch wel even schrikken. Hydra legde haar oren even half naar achteren. Ze wist dat oudere katten soms vreemde dingen konden zeggen of doen dat had ze in het clan leven vaak genoeg meegemaakt. Maar de zilveren poes liet zich er niet door weerhouden toch te proberen de andere kat naar een minder winderige plek toe te brengen. Echter was het haar even ontgaan dat de oude kat voor haar de kat verwisselde die de oudste bedoelden. Maar gelukkig wilde de bruine tabby met wit toch wel mee, maar na een aantal pootstappen stopte deze weer. 'Daar zorg ik wel voor wees daar maar gerust om. Zodra ik een kat zie bewegen zal ik hem of haar toe roepen.' stelde ze de oude kat gerust en sprong over een kleine stroom die tussen 2 poelen in lag en de een de ander voeden. Aan de andere kant draaide ze zich weer half om en hoopte dat de bruine/witte kater haar zou volgen. Het werd alleen maar kouder zeker als ze zo open en bloot zouden blijven staan. De eerste ijskristallen aan de rand van de poel voor haar begon daar al vast te vriezen.
[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze link te kunnen zien.] •

Gelukkig na wat tegenstribbelen stemde de vreemde oude kat ermee in dat ze een beschutten plek op zochten. Hydra zuchten zacht en onhoorbaar van opluchting. Ze trippelde zachtjes naar de plek die er veel belovend uit zag en gebaarde met haar pluizige staart om de oudere kat uit te nodigen. 'Mijn naam is Hydra hoe mag ik u noemen?' vroeg de zilver/grijze poes en wachten geduldig tot de oudere kat zich naast haar had geplaatst. Natuurlijk niet te dichtbij of wel dat was aan de bergkat zelf natuurlijk.