A question can always be asked, but will the answer be the right one?

De dag nadat ze een van de tribe katten had gevonden die een beetje verloren leek te zijn had ze daar samen mee de nacht door gebracht in de kou onder een uit stekende rotspunt. Hydra had de volgende dag samen de weg terug proberen te vinden, maar ze werden later door een andere tribe kat tegen die hen beide meegenomen had. De zilver gevlekte poes was wel opgelucht dat ze niet veel langer door de besneeuwde toppen toen had hoeven rond dwalen. Maar niet lang daarna stierf de kater die ze gevonden had bij de poelen. Het weer was wel zachter geworden, maar de sneeuw bleef nog wel langer liggen zo hoog in de bergen. Hydra had de katten van de tribe wel de ruimte gegeven om te rouwen, zelf vond ze het ook vreselijk dat de oudste overleden was. Maar hoe kort ze de kater Bee ook gekend had toch nam haar emoties haar wel mee op tour. Dus om de pijn een beetje te verzachten was Hydra naar buiten gelopen om het ergste van de rouwende katten in alle rust en stilte om de oudste buiten tot haar door te laten dringen. Zo was het in de clan ook altijd gegaan wanneer een kat stierf. Ze had zelf nooit een jong gekregen in de rivierclan, maar ze wist dat haar zuster wel kittens had gehad, maar die moest nu zelf ook wel warrior zijn en misschien zelfs al mentor?

Nu schrok ze wakker van de droom die haar de hele nacht geplaagd had. Eentje vanuit haar verleden die beelden van herinneringen had getoond van wat er allemaal gebeurd was zelfs na haar eigenlijke onterechte verbanning. Het grijze ochtendlicht kwam de grot al binnen gefilterd door de waterval. Een geeuw spreiden haar mond en lieten een paar al afgebroken tanden zien waaronder een halve linker hoektand. Deze had ze op een schouder van een kat stuk gebeten gehad toen ze even labiel was geweest doordat ze zo geschokt was geweest door de plotselinge verbanning en dat terwijl ze altijd haar best voor haar clan had gedaan. Maar ach dat behoorde tot het verleden en die wilde ze het liefst vergeten dat was ook een van de redenen dat ze weg was gegaan van die plaatst. Het deed haar te veel pijn en ze wilde gewoon opnieuw beginnen! Hydra stond op en schudden zich even uit en van de stukjes mos en een enkele veer die was blijven kleven aan haar vacht. Daarna stapte ze naar de ingang en trippelde over de richel die ze de dagen dat ze hier verbleef gebruikt had om de grot in en uit te komen. Het meertje waar de waterval in terecht kwam was wel minder luid dan in de grot zelf, maar toch was het haar al gelukt om in slaap te vallen. De zilver gevlekte poes liep richting de rand en hurkte neer waarna ze zich richting het water bewoog en het koude water op likte. Het smaakte beter dan het water uit de rivier zelf, maar zou dat komen omdat hier de reis van het water pas begon? Een stel poten trokken haar aandacht en ze ging eerst recht zitten voor de de eerst aankomende kat aan kon kijken.

@Day en Starteller Volgorde maakt niet uit. Wink

Nieuw. Alles was nieuw, zij het tegen een vertrouwd decor. Nieuw was de elders den zonder Bee. Day had de overgebleven elders net een bezoekje gebracht. Het bracht pijn en troost tegelijk om tijd door te brengen op de plaats waar zijn vader had geleefd. Zijn nest was weg, maar hij meende zijn geur nog altijd te ruiken. Nieuw was de zon die opkwam op een wereld die steeds maar veranderde. Day dacht aan de zon en glimlachte. Iedere dag was nieuw na de nacht, en hoe veel een dag verschilde van de vorige was uiteindelijk maar een detail. Nieuw was ook de eenling die Day buiten de grot aantrof. Het leek erop dat nog een kat zich bij de Tribe aan wilde sluiten. Day verwelkomde nieuwelingen, maar het blijven van de grijze poes was nog geen gegeven. Starteller had immers pas nog een kater weggestuurd. Day wist nog altijd niet goed wat hij daarvan moest denken. Maar dat was geen zorg voor nu. "Wij hebben nog niet eerder gesproken", miauwde hij. Hij had het druk gehad, er was zo veel gebeurd.

Een bruine met veel witte kater kwam aan gelopen. Hij was groter dan de meeste clan katten die zij ooit gezien had. Van de korte na vragen die ze gedaan had scheen hij een chief te zijn, een beetje te vergelijken met een commandant, maar Hydra was zijn naam even vergeten. Echter klonk zijn stem vriendelijk en uitnodigend voor haar gevoel. De bengaalse knikte bij zijn woorden en zetten haar voorpoten even anders neer zodat ze wat gemakkelijker zat. 'Klopt, ik kwam samen met Bee de inmiddels overleden kater terug. Toen ik door de bergen zworf op zoek naar de Tribe kwam ik hem tegen bij de poelen.' Miauwde ze met eerbied in haar stem. Je kon horen dat Hydra er emotioneel van werd dat de oudere kater zo kort na haar aankomst gestorven was. 'Ik had eerder met jullie willen spreken, maar het voelde niet goed voor de tribe om hun kameraad gerouwd hadden.' De zilver gevlekte poes draaide haar oren lichtjes op zij, maar meer omdat ze de andere ook wilde laten zien dat ze hun leefwijze respecteerde al kende ze nog lang niet alles van de gebruiken van de Stam.

_{Goudkleurige ogen sloegen het tafereel bij het meertje gade, vernauwd en wantrouwig. Ze zag haar Chief, naïef als dat hij altijd was, naar de vreemdeling toelopen en haar verwelkomen. Wellicht was hij degene die de tribe nog een keer naar de ondergang bracht, met zijn gastvrijheid en zijn vriendelijkheid en zijn zweverige gepraat. Wellicht waren Appleblossom en Baneflower niet genoeg. Misschien was hij alweer uitgekeken op dat een ogige poppetje. Haar nekharen rezen langzaam overeind terwijl ze het gesprek van boven gadesloeg, waarna ze langzaam van de rotsen afstapte naar het tweetal die aan het meer stond. "Wat brengt je op tribe territorium, vreemdeling?" miauwde Starteller enigszins bits terwijl ze met vernauwde ogen naar de bengaal keek, waarna ze haar blik naar Day liet glijden met eveneens wantrouwen. "Ben je van plan om elke zwerver binnen de Tribe uit te nodigen, Day of New Light?"}

Ze was laatst met Bee teruggekomen, ja, dat klopte. Blijkbaar had hij haar vriendelijk begroet dan Appleblossom destijds. Day reageerde niet meteen op de woorden van de vreemdeling, zijn gedachten hadden bij het horen van de naam van zijn vader de vleugels uitgeslagen en zaten nu een eindje verderop op een rots, leek het. Dichtbij genoeg om te volgen wat er gebeurde, te ver weg om Day woorden in te fluisteren om te zeggen. Hij glimlachte afwezig. Zijn gedachten kwamen teruggehobbeld toen hij Starteller aan zag komen en bereikten hem snel genoeg om zijn blik even op te doen lichten toen ze hen aansprak. Hij glimlachte toegeeflijk. "Ik geef katten graag een kans", miauwde hij met een respectvol knikje. Gastvrijheid was een van de kernwaarden van de Tribe, maar hij wist dat hij Starteller hier niet aan hoefde te herinneren - en al helemaal niet ten overstaan van een vreemdeling. Hij begreep haar wantrouwige houding wel, al was hij het er niet mee eens. Ze droeg de verantwoordelijkheid voor de gehele Tribe en met de gebeurtenissen van de afgelopen manen was het enkel natuurlijk dat ze kwade invloeden van buitenaf vreesde die de Tribe konden bedreigen. Day zou zijn waarden echter niet zomaar opzijschuiven. De Tribe mocht zichzelf niet verloochenen. Niet om zichzelf te beschermen tegen katten die waarschijnlijk niet eens een bedreiging vormden. Deze vreemdeling maakte op Day geen gevaarlijke indruk. Ze was gehavend, zoals zo velen van de katten die hier arriveerden, maar er sprak eerbied uit haar woorden en houding. Ze verdiende geen kil welkom.

De kater naast haar knikte afwezig. Dat was wel zo logies. Het was een van hun oudste dus dan was het heel begrijpelijk dat die naam nog gevoelig lag. Echter kon ze hem er niet verder op aanspreken toen een andere kat aan kwam lopen. Ze had haar ook gezien hoewel vluchtig, maar haar naam was de zilver gevlekte poes even ontschoten, toch sprak Day of new light haar aan met dat hij katten graag een kans gaf. Hoewel Hydra niets begreep van de kille toon van de andere kat had ze rustig gewacht tot ze een stille moment had om haar te antwoorden. 'Ik wilde me bij jullie aansluiten en dan leven voor de Tribe. Ik heb verder geen kwade bedoelingen.' miauwde Hydra met een zachte toon in haar stem die wel voorzichtigheid weer gaf, maar geen argwaan of boosheid voorspelde. Haar toon was verder warm en vriendelijk. Ze wilde niet langer alleen leven, want dat was niets. Ondanks alle littekens die ze over haar lijf droeg sommige duidelijk zichtbaar, andere waren verborgen onder haar huid.

_{Starteller haar blik was strak op Day of New Light gericht, gevuld met wantrouwen en kilheid. Weer een nieuwe vreemde. Weer een mogelijke moordenaar. Weer een risico die ze in de grot lieten bij hun kittens en hun to-be's en elders. Haar blik gleed even naar de wittige kattin en ze lachte schamper. Haar chief, haar naïeve chief. Zag altijd het goede in anderen, haalde altijd de vos in het hoenderhok. Of was hij zo naïef? Ze vernauwde haar ogen. "Prima, ze heeft twee manen om zich te bewijzen en is jouw probleem en verantwoordelijkheid," miauwde Star, waarna ze zich weer omdraaide en terugliep naar de grot, geen blik meer over haar schouder werpend.

[Star topic uit]}

Hij keek Starteller een tikkeltje verbouwereerd na toen ze na een laatste kortaffe opmerking vertrok. Tegen de zilveren poes had ze niets meer gezegd, zelfs niet naar haar naam gevraagd. Als Day een kat van kritiek was geweest, had hij gedacht dat hij een wat tegenstrijdige houding was - wantrouwig, maar tegelijkertijd zonder enig aanstalten meer over de vreemdelinge te weten te komen. Kritiek zat echter niet zo in zijn aard, dus hield hij het erbij de verantwoordelijkheid te accepteren. "Het is ons gebruik om iedere kat die zich bij ons wil voegen twee manen te geven om te zien of ze goed bij de Tribe thuishoren. Het is voor jou de mogelijkheid om te zien of dit is wat je wilt, en voor de andere Tribeleden de kans om te zien wie je bent", verduidelijkte hij. "De poes die je zojuist sprak was Teller of the Fallen Stars, ofwel Starteller, onze Healer - de kat die de Tribe leidt, de zieken geneest en spreekt met onze voorouders. Zij noemde mijn naam al: ik ben Day of New Light, ik regel de praktische zaken in de Tribe, met vragen kun je altijd bij mij terecht. Wat is jouw naam?"

De kattin die hoewel ze kortaf was en haar toch een kans scheen te willen geven draaide zich na haar woorden weer om en vertrok. Echter werd al snel verduidelijkt dat deze kattin Teller of the Fallen Stars genoemd werd, maar in het kort Starteller heten. Hydra knikte nog half verward naar de kat van wie ze wist dat hij Day of New light heten, maar hij stelde zichzelf toch nog even voor. Zo hoorde het eigenlijk wel. De zilver gevlekte poes keek weer richting Day. Toen hij haar naam vroeg. 'Aangenaam Day of new light. Mijn naam is Hydra. Dat is te begrijpen. Ik kom vermoedelijk op een zeer zorgelijke tijd als Starteller zo kortaf sprak?' stelde ze zich eerst voor en eindigde de zilveren poes met een vraag. Ze wilde helemaal geen kritiek hebben op haar mogelijke nieuwe leidster, maar Hydra vroeg zich af of ze op een vervelende tijd gekomen was met haar poging zich bij de Tribe aan te sluiten. 'Verder zal ik mijn best doen binnen de Tribe en me jullie gebruiken en tradities eigen maken. Ik... Zou het fijn vinden als ik mijn vragen bij jouw zou kunnen neer leggen.' miauwde ze een beetje verlegen en schuifelde eventjes met haar voorpoten heen en weer.