Tribe Ceremonie April

Starteller's staartpunt sloeg geagiteerd op de rotsen terwijl ze wachtte tot de zon door de waterval heen begon te schijnen. Ze had eigenlijk al een tijdje een ceremonie moeten doen, maar ze kon zichzelf er niet toe zetten. Toen ze eenmaal besloten had dat ze er niet meer omheen kon daarentegen, wilde ze er zo snel mogelijk vanaf zijn. Haar dromen vulden zich met bloed en ze dacht in elke schaduw ondertussen wel een teken te zien van de Tribe of Endless Hunting. Maar wellicht.. Wie weet.. Wie weet zou ze er wel eentje missen. Terwijl ze naar de rotsen liep waar ze altijd haar aankondiging deed, kruiste haar blik kort met die van Day. De vorige keren had ze de mentoren nog overlegd met hem, maar deze keer was ze nukkig stil gebleven. De vorige keren dat ze Day nodig had, was hij immers de grot uit gehobbeld achter andere katten aan. Prima, dan had ze hem ook niet meer nodig.

“Laat alle katten van de tribe zich verzamelen voor een ceremonie,” liet ze haar stem door de grot luiden, waarna ze haar staart om haar voeten heen krulde en haar blik over de verzamelende katten liet gaan. Het was tenminste geen drukke ceremonie. Zoveel had ze niet te doen. "De sneeuw begint te smelten en de Rapids hard te stromen. Het is duidelijk dat nieuwblad weer aangebroken is. Wees voorzichtig bij de stromen." Ze liet haar blik even kort naar de waterval glijden. "Samen met deze verandering in het seizoen, is mij ook de taak weggelegd om te oordelen over de katten die wensen deel uit te maken van onze geliefde Tribe." Haar blik gleed eerst naar Talon, de mysterieuze kater die zichzelf maar wat graag rust wilde gunnen binnen de tribe. Starteller gunde het hem echter niet. "Talon, je hebt mij en de Tribe niet genoeg redenen getoond waarom je een aanwinst zou zijn voor onze gemeenschap en geen bedreiging. Je hebt tot zonsondergang om je uit ons gebied te verwijderen, anders zullen we daar zelf voor zorgen. Indien katten het hier niet mee eens zijn, spreek nu." Ze bleef even stil om katten de ruimte te geven hun zegje te doen, waarna ze verder ging. Haar blik gleed naar een zwart met witte kattin, Spark's moeder. "Baneflower," haar stem was nog steeds relatief kil. Ze vertrouwde de buitenstaanders niet. "na lang wikken en wegen is besloten dat je bij de Tribe mag blijven. Je staat vrij om een tribenaam op je te nemen en zult voortaan de rang Prey Hunter op je nemen." Haar scherpe goudkleurige blik ging weer over de groep katten heen. "Indien katten het hier niet mee eens zijn, hebben deze opnieuw nu de kans om te spreken." Ook deze keuzes had ze, wederom, niet met Day overlegd. Maar hij moest niet zeuren. Hij vond immers dat ze altijd te streng hierover was, te wantrouwig. En nu, hier was ze. Ze had een kat binnen de tribe gelaten, hij zijn zin.

"Dan rest mij nog de taak om een To-be een nieuwe mentor aan te wijzen. Shine on the outer Waves, kom naar voren alsjeblieft." Ze wachtte tot het jonge katertje naar voren kwam. Zijn mentor was veel te vroeg gestorven, zo bleek maar weer dat haviken altijd in de gaten gehouden moesten worden. Tenminste was het deze keer een havik, niet de klauwen van een onbekende kat... Voegde ze er in gedachten aan toe. "Je voormalige mentor is nog steeds in onze gedachten, mag hij voor altijd vredig jagen bij de Tribe of Endless Hunting." Voor een moment pauzeerde ze even bij de gedachte aan de wijze kat die Shine getrained had. "Maar vandaag mag je je training voortzetten. Baneflower, als kersverse preyhunter mag je meteen je diensten bewijzen aan onze Tribe. Ik verwacht dat je alles wat je in het woud van de Clans geleerd hebt en hier de afgelopen manen zal onderwijzen aan Shine on the Outer Waves." Hierna liet ze haar blik glijden naar een kater in de menigte. Hij was immers met Baneflower binnen gekomen, konden het vast prima met elkaar vinden. En zo niet? Dan was het nog steeds zijn probleem. "Coyote Who Stole the Fire, niemand twijfelt aan jouw trouw aan de Tribe. Ik zou jou dan ook willen vragen om toe te zien dat Shine ook alles leert over Tribe tradities en regels." Ze knikte nog even kort, waarna ze zich bedacht dat er nog een ziel niet echt veel voortgang boekte met zijn training. "Ridge where wolves wander, ook jij hebt een nieuwe mentor nodig. Shimmer Reflecting on Water zal je trainingen overnemen." Hierna was ze toch echt klaar, waarna ze van de rots afsprong. "Hiermee beëindig ik de ceremonie."

Hun Healer zag er wat onrustig uit, merkte Day of New Light op, en hij vroeg zich af wat er speelde. Met alles wat er de afgelopen tijd gebeurd was kon hij natuurlijk redelijk raden, maar er konden aspecten zijn die hij niet had opgemerkt. Hij had met zijn gedachten immers veel elders gezeten. Bij Mouse en haar overleden kitten, bij zijn vader. Bij de levende kittens van Mouse, bij wie hij veel tijd doorbracht, bij de jonge To-be's die allen van slag waren door de grote veranderingen die de Tribe de afgelopen tijd onderging. Het was alsof de sterren aan het hemelfirmament zich plots krakend in beweging hadden gezet om hun constellaties aan te passen. Sommige van de helderste sterren in zijn hemel waren plots gedoofd - anderen waren uit het niets opgeflakkerd, want het was niet enkel verlies - maar er bleven zulke leegtes achter. Day bemerkte in zichzelf ook een onrust die hij lang niet had gevoeld, en dat gevoel werd alleen maar versterkt toen zijn blik die van Starteller kruiste.

Was hij er te weinig voor haar geweest?

Ze had hem niet gesproken en hij had onbezorgd aangenomen dat ze hem de ruimte wilde laten, maar nu was hij daar niet zo zeker meer van. De ceremonie ging van start. Het was een redelijk korte dit keer, er waren geen kittens van To-be leeftijd en alle To-be's waren nog druk met hun training bezig. Shine zou een nieuwe mentor krijgen, wist hij, en verder waren er de twee nieuw aangekomenen over wiens toekomst vandaag een besluit zou worden genomen. Zij waren als eerste aan de beurt.

Talon werd weggestuurd. Day slikte - het was de eerste keer dat Starteller een kat opdroeg te vertrekken en ze had hem niet eens geraadpleegd. Hij voelde zich niet gepasseerd, dat niet, en hij wist dat hij ook naar Starteller toe had kunnen gaan om erover te praten. Dat had hij niet gedaan. Om heel eerlijk te zijn, wist hij ook niet zeker wat hij gezegd zou hebben. De eenling had geen onvriendelijke indruk op hem gemaakt, maar hij begreep niet hoe Appleblossom in zijn verhalen over zijn verleden had kunnen ontbreken, na de reactie die zij op hem had gehad. Hij keek naar Talon. Hij keek naar Starteller. Hij had nu iets kunnen zeggen, maar hij hoorde zichzelf zwijgen. Was dat verkeerd? Of beschermde hij met zijn stilte een kat om wie hij gaf? Zijn blik zocht naar de rossige poes. Het voelde verkeerd om een kat weg te sturen, maar als hij op haar gezicht opluchting zou zien, zou hij weten dat het de juiste keuze was.

De toon waarop de Healer Baneflowers naam uitsprak, deed hem een moment lang vrezen dat zij dezelfde behandeling zou krijgen, maar Starteller besloot anders. Het klonk niet van harte - maar kon hij haar dat kwalijk nemen? De Tribe ging door een zware tijd en hij wist dat ze het moeilijk vond om buitenstaanders te vertrouwen - maar Sparks moeder mocht blijven. Day ademde opgelucht uit. Waarom twijfelde je? dacht hij even geamuseerd. Je weet toch dat Starteller het juiste zou doen. Ze is je Healer. Ze zal altijd de juiste keuze maken. Shine kreeg zijn nieuwe mentor, of liever gezegd, mentoren. Baneflower en Coyote zouden de taak samen uitvoeren en Day glimlachte tevreden. Een verstandige regeling. Het verankerde Baneflower sterker in de Tribe, maakte duidelijk dat ze er nu een volwaardig lid van was, en Coyote was er om de tradities die zij nog niet kende door te geven aan de To-be.

De ceremonie was afgelopen en Day keek naar Starteller, die van de rots sprong. Het werd hoog tijd dat hij met haar sprak, dat zag hij nu duidelijk. Hij moest haar laten weten dat hij er nog altijd was om haar te helpen, zoals hij al had beloofd toen ze aantrad. Hij was haar Chief, hij stond achter haar. En hoe verplicht hij zich ook voelde om nog een laatste woord tot Talon te richten of om Baneflower hartelijk welkom te heten, hij had ook een verplichting naar haar toe en het was tijd om die voorop te stellen. Zodra de galm van haar stem in de grot was vervlogen, stond hij dan ook op om naar haar toe te gaan.