Getting ready

De zon was onder aan het gaan, ruimte makende voor de maan. Hij vond het altijd zo romantisch. Als in echt heel romantisch. Zelfde gold voor de zonsopkomst, heel erg romantisch. En waarom moest hij dan weer alleen ernaar kijken? Hij had de juiste nog niet gevonden, helaas. Was het maar zo’n feest dat hij wel degene had gevonden die dé kat was om bij hem te zijn. Hij probeerde het!! Echt. Met alle mooie katten gooide hij zijn charmes in de strijd maar nog steeds was het hem niet gelukt. Huilen. Hij tuurde naar de zonsondergang, net op de grens met WindClan. Hazenvreters die op dit moment oorlog hadden met RiverClan. Dus hij verwachtte niet dat ze nog meer ruzies wilden hebben met andere Clans, dus aanvallen zouden ze toch niet doen.

De geur van een WindClanner bereikte zijn neus, waardoor hij even geïnteresseerd het geurspoor volgde met zijn ogen. Een volledig zwarte kater kwam zijn kant op met een lichte, maar vriendelijke, glimlach op zijn snoet. Als het volledig avond was geworden zou het nog moeilijk zijn geweest ook om de kater te spotten, maar nu de lucht boven hen nog een roze-rode gloed gaf was de kater nog goed te zien. Als dit een voorbode was, dan was het nog een goede voorbode ook. Wat een goed begin van het einde van de dag. ’Goedenavond,’ klonk er kalmpjes van de kater af met een kort knikje. Hij stond rustig op om zijn lichaam meer naar de kater te draaien, waarna hij weer rustig ging zitten. ”Een hele goede avond,” sprak hij rustig tegen de kater met een licht glimlachje op zijn snoet. ”Wat brengt jou hier bij de grens?” vervolgde hij rustig tegen de kater. Licht beginnen he.

Het was geen slecht uitziende kater, dat wist hij ook wel, dat kon hij zo zien. Ach, daar kon hij prima even zijn tijd mee verdoen toch? Hij was benieuwd hoe de kater reageerde als hij ging flirten met hem. Maar goed, dat zou hij zo wel zien, hij wilde hem eerst pijlen dat hij niet meteen geslagen werd-- dat gebeurde al vaak zat namelijk. Hij vroeg aan de zwarte kater wat hem bij de grens had gebracht, waarop de kater zijn schouders ophaalde. De kater hield wel een aardige afstand tussen hen en hij keek hem even rustig aan, hij zag er toch niet gevaarlijk uit of wel dan? 'Een late wandeling bracht me bij de grens,' sprak de kater met een glimlach. Dus de kater voelde zich wel dusdanig op zijn gemak dat hij naar hem glimlachte, maar niet om dichterbij te komen zitten? Hm. 'En jij? Ook een late wandeling of is er iets anders?' Ah, daar was het. De kater wilde zeker weten dat hij geen gekke dingen met WindClan wilde doen. Dat hij hun territorium op wilde gaan of iets in die trant. Denkt de kater echt dat als hij dat wilde doen hij dat gewoon zou vertellen? Wat voor idioot zou dat doen, die zouden toch ook een goed excuus hebben? Niet dat hij dat had, want hij was hier puur omdat hij daar zin in had. "Geen zorgen, ik ben hier niet met kwade intenties." sprak hij met een charmante glimlach tegen de kater. Ah nu kon hij het maar net zo goed door trekken niet waar? Hij kon het beter maken en meteen een flirt eruit gooide, dan werd het vast wel duidelijk dat hij hier echt niet met kwade bedoelingen was gekomen. "Richting het WindClan territorium is het beste de zonsondergang te zien. Geen bomen of iets dat ervoor hangt. En ik hoopte dat er misschien een knappe windclanner me zou gaan vergezellen- en dat is nog waar gekomen ook." sprak hij met dezelfde charmante glimlach en zonder enige twijfeling in zijn stem. Ah, laat hij het nog maar even duidelijker maken. Hij gaf er nog even een knipoog achteraan ook. "Daar heb je toch zeker geen problemen mee, toch?" vroeg hij even terwijl hij met zijn ogen recht in die van de zwarte kater keek. Hij was er echt niet bang voor, verre van.

De gitzwarte kater keek hem even aan toen hij sprak toen hij niet met kwade intenties was gekomen, maar glimlachte gelukkig al snel terug naar hem. Kijk, dat moesten ze hebben. Het was niet zijn bedoeling dat de kater zich bedreigd zou gaan voelen, want dat was het laatste waarvoor hij hier was gekomen. Hij had het niet zo erg op vijandigheid en dat was eigenlijk goed te merken ook aan de manier hoe hij omging met de meeste katten. De kater keek hem echter verbaasd aan toen hij zijn charmante glimlach en knipoog aan hem liet zien. Hij vroeg nog even voor de zekerheid of de kater het geen probleem vond, maar hij ging ervan uit van niet, anders had de kater al heel erg anders naar hem moeten reageren. En de kater was nog niet eens weg gelopen, terwijl hij toch echt wel flirtte met hem. 'Uh, nee, zeker niet.' sprak de kater terwijl hij weer glimlachte, maar de twijfel straalde wel van hem af. Ah, zolang de kater maar niet weg liep moest het nog wel goed zijn of niet dan? 'Ah.. Ja, de zonsondergangen zijn prachtig hier,' klonk er van de kater af, waarop hij instemmend knikte. Zeker, daar kon niemand iets van zeggen. Iemand die zei dat dat niet zo was, loog honderd procent. 'Maar eerlijk gezegd vind ik de zonsopgangen nog mooier. Heb je die ook wel eens gezien hier?' Zijn glimlach werd wat breder bij die woorden. Probeerde de kater hem stiekem een beetje die kant op te duwen of dacht hij er gewoon niet veel van? "Helaas niet, de bomen van ShadowClan blokkeren de zonsopgang vooral." sprak hij met een warme glimlach tegen de kater. Dan moest hij naar de andere kant van het territorium en daar een mooi plekje zoeken, het was nog moeilijk ook. "Of jij moet me een keertje meenemen naar een plek waar ik het goed kan zien?" Sprak hij met een overduidelijke hint in zijn stem.

De zwarte kater knikte even op zijn woorden dat het voor hem heel erg lastig was om de zonsopgang te zien, puur omdat de bomen van ShadowClan het voor hem blokkeerde en hij hoopte ook natuurlijk dat de kater hem een mooi plekje kon laten zien. Samen natuurlijk, hoe romantisch was dat wel niet? 'Ah, natuurlijk. Dat is jammer,' sprak de kater daarom ook terug en hij knikte even rustig terug, waarna hij sprak dat de kater hem misschien een keertje moest meenemen naar een plek waar hij het wel goed kon zien. De kater keek hem eerst even aan, voordat hij even grinnikte, maar de ongemakkelijkheid was te horen en te zien bij de kater. 'Tja, uh.. De beste plek die ik ken is wel ergens in het WindClan territorium, dus ik ben bang dat dat niet gaat helaas,' klonk er van de kater af, waarop hij even begrijpend knikte. Jammer, hij hapte niet op zijn hint, dat was anders wel heel erg leuk geweest maar nee, de kater hapte niet. Dus hij moest misschien wat duidelijkere hints gaan neerleggen voor hem zodat hij het misschien wel snapte. 'Maar ik weet zeker dat er wel een plekje in het Rogue gebied is. Maar ik kom daar niet vaak.' Vraag hem dan mee om te gaan ontdekken, idioot. Maar ook dat leek de kater hem compleet te ontgaan, lekker dan. Hij was dus aan het flirten met misschien wel de meest oblivious kater die hij kende. 'Of,' begon de zwarte kater, waardoor hij even knipperde en naar de zwarte kater keek. 'of je klimt een boom in!' hij was verbaasd om dat antwoord. Dat was iets wat vooral Thunderclanners en Skyclanners deden, maar dat was ook niet zo gek. Want de bomen van ShadowClan waren niet echt bepaald geschikt om te klimmen... Waar Thunderclan normale bomen had waren die van hem scherp bezaaid met naalden. En de takken waren zo dun dat je er zo vanaf brak. Alleen in nood zou hij ooit in die bomen klimmen, want dit vond hij niks. "Of, jij en ik gaan een keer samen naar het rogue territorium om een mooi plekje te vinden?" sprak hij gladjes terwijl hij met een grijnsje naar de kater keek. Val er dan toch voor verdorie hij deed zo hard zijn best. "Of zou meneer/mevrouw Feather dat niks vinden?" beetje proberen erachter te komen of de kater al iemand had ja of nee, want dat kon natuurlijk ook nog invloed hebben.

Hij vond het wel een leuk idee hoor, van Shadefeather, maar hij wist dat dat niet zou gaan werken met de bomen die ze in ShadowClan hadden. Het waren hele andere bomen dan die van ThunderClan, waardoor het voor hem veel moeilijker zou zijn en daarbij. Hij wilde het liefste een manier vinden waarbij hij niet zijn hele lichaam zou gaan breken. 'Er is geen meneer of mevrouw Feather hoor,' grinnikte de kater op zijn woorden. Kijk, de kater was dus nog single. Dat was toch perfect of niet dan? Dan zou de kater gewoon met hem mee moeten gaan een keer naar rogue gebied, waren ze ook nog eens veilig met z'n tweeën ook, dat was toch ook veel beter? En het was op neutraal gebied, dus raar zouden ze hen dan ook niet eens gaan aankijken. 'Ik denk dat dat wel moet lukken. Ik beloof je, je zult er geen spijt van krijgen. Het is prachtig. Hoe eerder je bent hoe beter, want dan zie je al de dauw nog, misschien nog wat mist,' hij knikte begrijpend, dat had je natuurlijk meestal niet bij zonsondergang. Daar kwam de mist meestal nadat de zon al onder was gegaan en de dauw was er pas in de ochtend. "Dat klinkt prachtig," begon hij met een zachte glimlach tegen de kater. En nu kon hij natuurlijk ook heel erg makkelijk gaan inkoppen. "En al helemaal omdat jij er dan ook bij bent." Kijk hem eens smooth zijn. Zonder enige twijfel, zonder enig probleem.

De zwarte kater glimlachte naar hem terug toen hij sprak dat het prachtig klonk. En dat meende hij oprecht, het leek hem echt mooi om te zien. De dauw zag hij natuurlijk ook wel in ShadowClan territorium maar de bomen blokkeerde veel van wat hij kon zien van de zonsopgang. Dus hij had het nooit echt super goed gezien, wat best raar was want toen hij apprentice was, was hij regelmatig te vinden in andere gebieden. Dus het was wel verrassend dat hij het nooit goed had gezien. Gelukkig zou dankzij deze gitzwarte kater er verandering in gaan komen, echt super fijn. Toen hij sprak dat het al helemaal mooi zou zijn omdat de kater erbij zou zijn leek de kater niks te doen. Hij leek in ieder geval niet in de gaten te hebben dat hij het als een flirt bedoelde, dat werd hem wel duidelijk. De kater grinnikte namelijk, waarna hij sprak. 'Tja, ik ben dan ook wel de meest ervarene van de twee als het gaat om zonsopgangen,' Het klonk dan wel plagend maar niet op dezelfde manier die hij eerder had bedoeld. Maar dat maakte niet uit, uiteindelijk zou de kater wel weten dat het om hem ging en dat er oprecht met hem geflirt werd. 'Wanneer zullen we afspreken dan? Gelijk morgen ochtend, of?' kijk nou eens! Hij hoefde het niet eens zelf te pushen wanneer ze moesten gaan. Dat scheelde weer, dus hij zou het vrijwel meteen accepteren. "Klinkt als een goed plan." sprak hij met een charmante glimlach tegen de kater, waarna hij even na dacht wat een goede plek zou kunnen zijn om te ontmoeten. "Vlakbij de grenzen ergens? Een goed herkenningspunt misschien waar het handig is om naar het rogue gebied te gaan." sprak hij even nadenkend tegen de zwartere warrior. Eens zien of de kater iets leuks kon verzinnen, want hij was zelf allang weer andere dingen aan het plannen voor de volgende dag om te gaan doen en de kater te verrassen.

De zwarte kater glimlachte meteen toen hij sprak dat hij het een goed plan vond om hem morgen met de kater op stap te gaan naar het rogue gebied om de zonsopgang te zien. Vervolgens sprak hij dat ze misschien wel een goed herkenningspunt misschien konden vinden om af te spreken, zodat ze elkaar goed konden vinden. Want ja anders was de zonsopgang al voorbij voordat je elkaar al had gevonden! En dat was niet de bedoeling van deze meet up. 'Er staat een grote boom met twee stammen, een eindje verderop,' klonk er van de kater, waarna hij met zijn kop knikte in de richting van de boom. Hij knikte even begrijpend, dat was inderdaad wel een heel goed herkenningspunt! 'Vanuit daar kunnen we naar het Rogue gebied gaan. Als het goed is kan jij daar ook makkelijk komen,' klonk er met een glimlachje van de kater af, waarop hij terug glimlachte en even knikte. "Klopt! Ik weet precies welke boom je bedoelt." sprak hij tegen de kater met een glimlachje. De boom was moeilijk te missen ook nog, niet iedere boom had twee stammen immers! 'Morgenochtend vroeg dan? Wel op tijd zijn, hè, anders mis je het,' grinnikte de kater met een grijns, waarop hij charmant naar de kater begon te glimlachen. "Ik zou het niet willen missen, zelfs niet als ik alle hoge rangen uit de wereld zou krijgen." sprak hij met een grijnsje tegen de kater. "Dus maak je daar maar geen zorgen om. Waar we ons wel zorgen om moeten maken is dat we bijna de hele zonsondergang gaan missen." sprak hij met een zachte grinnik tegen de pikzwarte kater.

Ze waren hier gekomen om de zonsondergang te zien, maar toch waren ze zo aan het kletsen dat ze zo misschien wel de zonsondergang zouden gaan missen. En dat was natuurlijk niet de bedoeling. Het was ook niet de bedoeling dat de kater dit als een teken zag om te vertrekken, want hij zou graag meer tijd spenderen met de kater, zelfs als dit niet hetzelfde zou zijn bij de kater. Maar aan de andere kant had hij ook geen tekenen gezien dat de kater weg wilde gaan. Dus hij hoopte dat de kater niet dacht van joe ik ga nu en veel plezier met de zonsondergang. 'Oh, natuurlijk,' klonk er van de kater af, die even vergeten leek te zijn dat hij er was om het te bekijken. 'Kom, ik weet een betere plek om het te zien. Er zit hier net een heuvel, beetje zonde om het laatste stukje te missen toch?' klonk er met een grijnsje van de kater af, waarop hij breed begon te glimlachen. "Dat klinkt ideaal, dan kunnen we inderdaad gewoon alles zien." sprak hij met een glimlachje, terwijl hij de kater rustig volgde aan zijn kant van het territorium. Eerlijk was eerlijk, hij bleef gewoon aan zijn kant van het territorium. Hij ging niet het territorium van WindClan in of iets in die trant. "Je komt zeker vaker op de heuvel om het te kijken?" Dat was goed om te weten namelijk, als hij wel eens vaker 'toevallig' de kater wilde tegenkomen.

De kater ging zitten op de heuvel en sloeg zijn staart om zich heen, zo, dit was natuurlijk het meest ideale plekje wat je kon vinden langs de grens om samen naar de zonsondergang te kijken. Hij vond het super tof om dit te weten, deze plek moest hij zeker gaan onthouden en anderen gaan laten zien, bijvoorbeeld als hij iemand mee kon krijgen. Maar ja, dan was stap één iemand met hem meekrijgen en dat was al een aardig ding om te doen leek soms wel. Maar ooit zou het hem binnenkort wel lukken hoor, om een kat mee te krijgen. Hij vroeg aan de zwarte kater of hij hier vaker de zonsondergang aan het bekijken was. WindClan had meerdere heuvels natuurlijk dus de zonsondergang kon daar misschien wel veel mooier zijn dan dat het hier was, maar het zou best kunnen dat de kater liever hier kwam? Je wist het niet, dus vandaar dat hij had besloten om het aan de kater te vragen. 'Af en toe, ja. Maar meestal ben ik al vroeg mijn nest in hoor,' klonk er met een grinnik van de kater af, waarop hij zelf ook even zachtjes gniffelde. "Zeker ook deels omdat je een apprentice hebt of niet dan?" sprak hij met een warme glimlach aan de kater. Het leek hem wel een kater die een apprentice had. Hij wist niet waarom precies, maar dat gevoel kreeg hij een beetje bij de kater. Zo'n wijze gloed die hij zelf niet had en dat ook precies de reden was waarom hij geen apprentice had.