Ceremonie Augustus

Ze had Wolfheart dit niet van haar af laten nemen. Haar kittens waren nu een maan oud en zouden wel even een paar momentjes alleen overleven. Hopelijk. En anders zou ze wel een queen of twee veel spijt laten hebben van hun levensbeslissingen. Haar vacht was warrig, ze had wallen onder haar ogen maar de blik in haar groene ogen was trots en koppig. Met hoog geheven kopje sprong ze op de rots. Nee, ze was nog steeds deputy van Windclan, degene die eigenlijk leider had moeten zijn. Ze zou zich dit niet ook laten afnemen.

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen bij de Tall Rock voor een ceremonie.", galmde haar stem door het camp. Geen beving, geen aarzeling. Standvastig, zoals een rots, niet zoals de storm waarnaar ze vernoemd was. Windclan had een rots in de branding nodig. En als niemand anders het zou zijn, zou zij zich die rol maar moeten aanmeten.

"Ten eerste zijn er twee kittens die oud genoeg zijn om hun apprenticenaam te ontvangen. Hedgekit en Oakkit, kom naar voren." Een momentje gaf ze het tweetal tijd om naar voren te komen, terwijl ze met strenge blik op hen neerkeek. Sommige kattinnen werden zacht als hun vacht naar de melk rook. Amberstorm deed hard haar best om haar reputatie er niet te hard onder te doen leiden - op een bepaalde manier was ze daardoor zelfs harder dan ze normaal was.

"Hedgekit, jij zal vanaf nu bekend staan als Hedgepaw. Peonybell zal jou opleiden tot Moor Runner. En Oakkit, vanaf vandaag ben jij Oakpaw en Harespring zal jou alles over het tunneler zijn leren." En terwijl de clan de nieuwe namen scandeerden, raakten de twee kersverse apprentice het neusje van hun mentor aan. Op een dag zouden haar jongste kittens dit ook doen. De gedachte deed haar even diep adem halen. Vanaf dan zouden ze een leven vol gevaar in moeten, net als alle andere clankatten. En het leven was wreed.

"Dan zijn er ook twee apprentices die hun training met succes afgerond hebben en warrior kunnen worden. Heatpaw en Amberpaw, kom naar voren." En opnieuw gaf ze hen even de tijd.

"Beloven jullie beiden dat jullie Starclan zullen eren en Windclan met al jullie kracht zullen verdedigen?" En pas nadat beiden met overtuiging hun toestemming geknikt hadden, ging de deputy verder. "Heatpaw, vanaf vandaag sta jij bekend als Heatwave, Moor Runner van Windclan. En Amberpaw, vanaf dit moment zal jij bekend staan als Ambersnare, Tunneler van Windclan." en opnieuw galmden de namen door het camp in alle stemmen van de Windclanners.

"Dan heb ik tenslotte nog enkele mededelingen. Ten eerste heeft Lizardpath aangekondigd dat ze in verwachting is van haar eerste nestje. De vader is Stagstorm, die al een tijdje verdwenen is. Ik zal binnenkort een search patrol starten om hem te gaan zoeken, vrijwilligers mogen zich bij mij melden na de ceremonie. Dit betekent ook dat Lizardpath's apprentice, Whitepaw, een nieuwe mentor nodig heeft. Whitepaw, Fallenflight zal jou verder opleiden tot moor runner." Ze gaf het nieuwe apprentice-mentor duo even de tijd om hun neusjes aan te raken, zoals moest.

"Ten tweede, Daintywhiff is haar geheugen kwijtgeraakt. Omdat zij alles opnieuw moet leren, zal ze tijdelijk opnieuw apprentice worden. Daintypaw's mentor zal Shadefeather zijn." Ook dit onconventionele duo liet ze elkaars neusjes aanraken.

"En ten slotte is er opnieuw een slachtoffer gevallen door de zogenoemde "Crescent Killer". Cocoonpaw was lange tijd verdwenen, maar is recent dood teruggevonden. De kentekens komen overeen met de seriemoordenaar. Ik wil iedereen vragen om goed op te letten en weet - deze moordenaar zal hier niet ongestraft mee blijven wegkomen." Niet zolang zij er iets over te zeggen had, dat was zeker.

"Daarmee is deze ceremonie afgelopen. Als er vrijwilligers zijn voor de search patrol naar Stagstorm, meld je bij mij." En met die woorden sprong de vermoeide queen van de rots af. Nog even deze patrouille wegsturen, en dan kon ze terug naar haar kittens en zeker zijn dat ze in orde waren. Ze voelde nu de stress al omdat ze niet aan hun zijde was.

Lijstje:

Het zou een interessante Ceremonie zijn. Shadefeather was niet de vrolijkste meer de laatste tijd, maar gelukkig was vandaag wel ietsje leuker. Zijn Apprentice Heatpaw zou namelijk een Warrior worden en hij was immens trots op de jonge kater. Shade had zijn best gedaan en wist zeker dat hij het aankon. Met een kleine maar trotse glimlach keek de kater toe hoe Heat zijn Warrior naam Heatwave ontving.
Nu nog een nieuwtje dat te maken had met hem. Hij wist dat dit er al zat aan te komen, dus een verassing was het niet. Daintywhiff moest alles weer opnieuw leren, en werd dus zijn Apprentice onder de naam Daintypaw. Dat zal wel even wennen worden, wist hij. Maar goed, hij zou zijn best doen om haar alles weer bij te brengen. Gelukkig kon ze nog wel jagen en vechten, tenminste, dat hoopte hij maar. Hij tikte haar neusje aan en luisterde verder naar de Ceremonie, die weer somber eindigde. Shade zuchtte zachtjes, maar zette zijn glimlachje weer op toen Amberstorm de Ceremonie afsloot. Tijd om zijn oud Apprentice maar is te gaan feliciteren.

Vandaag was een grote dag voor de jonge kater. Eentje die hij zich heel anders had voorgesteld voor de meerderheid van zijn kittentijd. Hij had zich altijd voorgesteld dat hij hier zou staan, met zijn mama die trots op hem zou zijn en zijn opa die hem zijn apprentice naam zou geven. Maar dingen liepen niet vaak zoals je ze bedacht. Het leven maakte zijn eigen plannetjes. Nee, want nu stond Hedgekit hier, zonder mama, want die was in Starclan en zonder opa, want die was weg. Dat maakte de dag wel een beetje bitterzoet. Natuurlijk was hij enthousiast om een apprentice te worden. Want wauw! Een echte apprentice! Hij zou een echte, héle apprentice zijn in een paar momenten. Maar het was gek, om het niet te kunnen delen met de katten die er eigenlijk altijd voor hem hadden moeten zijn. Natuurlijk had hij zijn siblings nog en zijn vrienden, maar dat vulde die leegte niet.
Hedgekit was stapje voor stapje vooruit gegaan na zijn moeders dood, maar hij was nog altijd niet de zorgeloze kitten die hij daarvoor was geweest. En het weggaan van zijn opa had hem zeker een stapje terug gezet in het pad van helen. Hij was bang om nog meer katten te gaan verliezen nu en hij was vastberaden om zijn broertjes en zusje met alles wat hij maar kon te beschermen. Hij zou de beste apprentice gaan worden die de clan ooit had gezien en ook de beste warrior. Puur om die reden. Dus toen hij ineens naar voren werd geroepen door Amberstorm, de nog steeds deputy van de clan, stapte hij vastberaden naar voren. Hij zou het goed gaan doen. Voor zijn familie.
"Hedgekit, jij zal vanaf nu bekend staan als Hedgepaw. Peonybell zal jou opleiden tot Moor Runner. Peonybell? Wie was dat? Eigenlijk kende hij helemaal niet zoveel katten, want hij was niet heel sociaal geweest met de warriors in de clan. Meer met zijn leeftijdsgenootjes. Een rood-witte kattin kwam naar voren gestapt. Oh dat moest haar vast zijn! Ze leek nog niet zo superoud, dus ze moest vast een leuke mentor zijn en niet zo’n oude brompot. Hij raakte met zijn neusje de hare aan, iets wat hij al een paar andere kittens in ceremonies had zien doen. Het was traditie toch?
Hedgekit- nee wacht hij was Hedgepaw nu- wilde haar al een tiental vragen gaan stellen en hij kon haast niet wachten, maar eerst moest de rest van de ceremonie nog komen. Hij luisterde alleen niet echt. Iets met nieuwe warriors en kittens en een patrol, maar daar was hij allemaal nog niet mee bezig. Dat klonk allemaal als volwassen katten gepraat. Hij wilde gewoon weten wanneer hij kon gaan beginnen. Het liefst meteen al. Oh! En misschien zouden hij en Storkpaw nu ook samen kunnen trainen. Dan kon hij weer meer tijd met haar gaan doorbrengen, net als toen ze samen speelden in de nursery. Toen Amberstorm het einde van de ceremonie aankondigde liet hij er geen gras over groeien en snelde hij naar zijn mentor toe. “Hoi! Wanneer gaan we beginnen? Vandaag al? Alsjebliiiiiieeeft?” Vroeg hij haar. Komop, ze konden toch vandaag al wel gaan trainen! Hij was er heus wel klaar voor.