Why did I try to hunt here?

(Verhaallijn Redeye's history Razz

)

Redeye likte haar lippen af van het muisje dat ze net achterover had gewerkt. Het stilde de zwarte poes haar honger wel, maar toch niet helemaal. Er bleef altijd een leeg gevoel achter bij haar vanbinnen. Er dreef een geur haar neusgaten in die haar haren deden omhoog staan. Een geur die zij ook ooit had gedragen. Shadowclangeur! Redeye keek weifelend naar Escada. "We gaan veelste ver, we komen te dicht bij de Shadowclan." Ze liet toch duidelijk de angst horen in haar stem. Misschien overdreef de gespierde zwarte poes wel met haar angst, maar ze had er geen trek in om zometeen oog in oog te staan met haar oude clangenoten. Ze gaf een snelle lik over haar borst en tuurde in de richting van de lucht. Net toen Redeye wat wou gaan zeggen hoorde ze met haar scherpe gehoor een geluid in de verte. Even trok ze met haar oren. Het klonk niet als een kat. Al helemaal niet van de Shadowclan, veilig dus. Er verstreek weer een glimlach over Redeye's gezicht terwijl ze Escada aan keek. "Jouw beurt Essie." Sprak ze vriendelijk terwijl ze even haar poot hief. Ze vroeg zich licht af of Escada het kleine beestje had gehoord. Redeye gaapte even en besloot dat nu zij zelf niet achter de muis aan zou gaan, ze zich zelf net zo goed een wasbeurt kon geven. In ieder geval tot Escada terug zou komen.

(Ok Essie mag Very Happy

)

Met statige passen liep de jonge, knappe poes mee met de zwarte poes naast haar. Het was best een vreemd gezicht voor diegene die haar kende. Zij die haar reputatie kende zouden haar nooit hebben voorgesteld om zij aan zij met een kat te lopen. Haar reputatie was bijna smetteloos, ze was een ware moordenaar. Maar de zwarte poes naast haar, die had iets anders. Niemand anders zou dat weten, maar heel diep in haar ijskoude hart zat er toch wel wat respect voor de zwarte poes. Zij had haar in het stof laten bijten, ze had haar ego een enorme deuk bezorgd. Dit was een van de meest vreemde momenten in haar leven geweest. Simpelweg omdat nooit eerder iemand haar had verslagen in een gevecht. Maar de zwarte poes naast haar had haar weten te verslaan, maar had haar niet gedood.

Naast de haar keek de zwarte poes haar aan. "We gaan veelste ver, we komen te dicht bij de Shadowclan." De jongere poes haalde haar schouders op. ''Nou en, alsof ze ons wat durven doen met mij in de buurt.'' Sprak ze met een duivelse grijns. Ze keek de zwarte poes aan en keek toen weer rond. Ze had het allang geroken en het deed haar zeer weinig, ze was niet bang voor deze ShadowClan. Ze was voor niemand bang. Ze wachtte geduldig tot de zwarte poes haar prooi had gevangen en keek haar aan. "Jouw beurt Essie." Sprak de zwarte poes vriendelijk en Escada trok geirriteerd met haar oren. ''Hoevaak moet ik nog zeggen om me niet Essie te noemen? Ik heet Escada, Essie klinkt als Kittypet.'' Ze zuchtte even en verdween toen alsnog in de bosjes. Haar oren gefocust op het gekrabbel van een muisje. Snel, geruisloos en soepel sprong ze op het diertje en brak zijn nek. Soepel trippelde ze terug naar Redeye en keek haar aan.

Redeye keek haar half geschrokken aan toen Escada terug kwam. Ze had constand op de grens gelet. Ze gromde even en zuchtte daarna. Wat had ze te vrezen, het zou ongetwijfeld zo zijn dat elke kat haar was vergeten. En zo niet, had ze Escada naast zich lopen. Wat kon er mis gaan als ze een kijkje nam op het Shadowclan territorium. Ze liep snuffelend in de richting van de grens en hoorde niets verdachts. Ze rechtte haar rug van de sluiphouding en keek even rond. In de verte zag ze een spierwitte vacht. Redeye deinsde achteruit bij die vacht te zien. De vacht van haar moeder. De vacht van Whiterose! Er rolde een grom over haar lippen terwijl ze zich in verdedigingshouding liet zakken. "Escada! Ik ken die kat, we moeten gaan nu!" Gromde ze naar de poes terwijl alle haren op haar rug overeind stonden. Ze wist maar al te goed dat Whiterose haar nog lang niet vergeven had voor wegrennen. Ze keek spiedend naar de poes die in de verte liep en begreep twee dingen, ten eerste had ze veelste hard gesproken en had Whiterose haar dus overduidelijk gehoord, ten tweede, voor vluchtte was het nu te laat...

(eerst whitey dan Reddy weer dan Essie D: )

Whiterose verveelde ze zig en ging maar over het gebied lopen ze hoorde eerst rommel maar dat was over een tijdje weg en liep gewoon door. Whiterose ging eerst langs Tigerpaw om te zeggen dat ze ve was gaan wandelen dat hun les later kwam.
Terwijl Whiterose dat zei gaf ze een glimlach naar haar leerling en gaf een lik over zijn kop. Whiterose begon met lopen over het bos om te kijken of er wat gebeurd was en hoorde ton gerommel van twee poezen die ze niet herkende. Whiterose keke even goed en herkende de zwarte vacht van haar vader en dacht in haar zelf. "Redeye." "Escada! Ik ken die kat, we moeten gaan nu!" Zei ze en Whiterose kwam snel op haar afgesprongen zo snel als bliksem was ze bij haar. Whiterose stopte voor haar ogen en keek haar vals aan en er kwam een grom uit haar keel vandaan. "Wat doe jij hier op onze terein." Gromde Whitrose met haar ogen die bloedrode ogen en keek haar pissig aan. Ze wachte tot dat de poes voor haar de antwoord zou geven maar Whiterose bleef pissig naar haar grommen.

(Sorry voor de kleine post moest snel af zijn. happy

)

"Wat doe jij hier op onze terein." Klonk de grauwende stem van haar zus. Redeye sprong overeind. Ze siste naar naar zus maar deed onzeker een stap achteruit. Alle haren op haar rug stonden recht overeind en haar oren lagen plat in haar nek. Redeye keek recht in de bloedrode ogen van de kat wie ze zo lang geleden de rug toe had gekeerd. Het was angstaanjagend windstil terwijl Redeye even siste. "Wij zijn niet op jouw territorium!" Siste ze met een licht bevende stem. Haar poten trilde onder haar maar ze wist toch een grom te laten horen. Ze trok haar nagels uit en keek recht met haar rode ogen in die van haar zus. Ze liet een diepe grom horen maar deed nog een stap dichter bij Escada. Ze gromde licht naar haar zus. Dit kon uitlopen op een gevecht en nu was ze absoluut blij dat ze Escada bij haar had en niet een van haar andere vrienden.

(omg zo kort, me so sad)

Even kon ze het niet laten om te lachen zodra ze zag dat Redeye van haar was geschrokken. Het was geen hatelijke lach, nee gewoon vrolijker dan normaal. Zelf was ze totaal niet bang, wat had ze te vrezen? Ze was een van de meest moordzuchtigste katten in de wereld. Zwijgend liep de poes met Redeye mee en werd steeds alerter. Je wist het maar nooit bij de grens van zo'n Clan. Ze had haar staart hoog in de lucht geheven en keek naar Redeye. Ze keek Redeye vragend aan zodra die achteruit sprong en gromde. "Escada! Ik ken die kat, we moeten gaan nu!" Gromde Redeye, maar best wel luid. ''Ik denk dat het daar nu te laat voor is'' antwoordde ze droog en keek naar de Witte poes die hen naderde. "Wat doe jij hier op onze terein." Gromde de witte poes zodra ze bij hen was. Escada bekeek de witte poes inschattend, dit moest niet zo moeilijk worden voor twee katten. Langzaam liet ze haar kop omhoog gaan en ontmoette de ogen van de Witte poes. . "Wij zijn niet op jouw territorium!" Siste Redeye tegen de witte poes met een lichtbevende stem. Het was duidelijk dat Redeye vang was voor deze poes. Zodra Redeye een diepe grom liet horen en dichter bij haar kwam staan legde Escada haar oren plat in haar nek. Ze deed een stap naar voren naar de Witte poes en blies kwaad. ''Ik denk dat als je goed hebt opgelet, dat je wel wist dat wij alleen maar aan het kijken waren. Bovendien ben jij maar een miezerige Clankat die idiote regels opvolgd en luistert naar een kat.'' Escada snoof minachtend en keek de poes recht aan. ''En dan het laatste punt, je maakt geen schijn van kans tegen ons, en zeker niet tegen mij.'' In haar stem klonk een onmiskenbare uitdagende ondertoon. Ze was niet bang om nu te vechten, het tegendeel juist. Ze wilde vechten, het werd weer tijd voor actie.

"Wij zijn niet op jouw territorium!" Siste Redeye tegen de witte poes met een lichtbevende stem. Het was duidelijk dat Redeye vang was voor deze poes. Zodra Redeye een diepe grom liet horen en dichter bij haar kwam staan legde Escada haar oren plat in haar nek. Ze deed een stap naar voren naar de Witte poes en blies kwaad. ''Ik denk dat als je goed hebt opgelet, dat je wel wist dat wij alleen maar aan het kijken waren. Bovendien ben jij maar een miezerige Clankat die idiote regels opvolgd en luistert naar een kat.'' Escada snoof minachtend en keek de poes recht aan. ''En dan het laatste punt, je maakt geen schijn van kans tegen ons, en zeker niet tegen mij.'' In haar stem klonk een onmiskenbare uitdagende ondertoon. Ze was niet bang om nu te vechten, het tegendeel juist. Ze wilde vechten, het werd weer tijd voor actie. Whiterose ging neidig staan. "Zomaar ene clancat!" Gromde ze luide en haar ogen gingen pist off staan. "Ik ben iedegeval geen verrader van haar eigen clan omdat ze te bang was!" Whiterose Keek toen lachend naar Redeye en daagde haar uit. "Maar twee tegen ene zou oeerlijk zijn damens, maar een clan tegen 2 katten ook want ze zijn zo hier als jullei niet oprotten!" Gromde Whiterose neidig en keke dregend in de ogen van Redeye.

(Geen inspi en was lang weg)

Onderwerp: Re: Why did I try to hunt here?