'Tis not always rainbows 'nd jasmin, m'dear

Het had niet veel voldoening gebracht, de tochten langs de grenslijnen. Tot nu toe in ieder geval niet; Er kon nog veel gebeuren, hoewel de witte poes dat niet verwachtte. De enige katten die hier langskwamen waren clankatten die eerder andere clankatten wegjaagden dan een afgedwaalde rogue. Het was dom, om de clans te zien vechten met elkaar terwijl ze veel beter tegen de rogues zouden moeten optreden. Ze hadden een gezamenlijke vijand, en toch moordden ze liever elkaar uit. Niet dat Calypso er problemen mee had, die vond alleen maar dat ze hun grote mond dicht moesten houden. Soms waren de katten waartussen ze leefden ook zo... Onbeschaafd. Al die vreselijke regels waaraan ze zich moesten houden. Onbegrijpelijk voor de schoonheidskoningin, zoals ze daar een beetje liep te paraderen. Natuurlijk, ze had zo haar eigen redenen om hier te komen, maar ze vond het eigenlijk veel leuker om ergens een clan dwars te zitten. Je moest wat te doen hebben, als je altijd maar een beetje eenzaam rond de Hoogstenen hing. Calypso kende niet veel katten. Ze voelde de behoefte om ze te leren kennen ook totaal niet. Relaties stelden toch alleen maar teleur, zelfs katers werden op den duur vervelend. Maar clankatten, dat was een heel ander verhaal. Ze wisten gewoon niet wat ze met de eigenwijze poes aanmoesten, leek het wel. Calypso vocht nooit met ze, maakte slechts een kort babbeltje. En dat vonden ze dan vreemd. Als ze haar schouders op kon halen, zou ze dat nu doen. Het was niet haar keuze dat ze buiten de clan was geboren, dat was gewoon zo. Ze had geen reden om clans te haten. Mocht ze ook niet in het bijzonder, ze maakten het jagen soms wel onnodig moeilijk. Territoria en gebieden kende ze na zevenentwintig manen wel, met gemak. Ze kon bijna alle grenslijnen feilloos aanwijzen, zonder er ook maar een minuut over na te denken. Zo ook deze lijnen. Eigenlijk puur om de kat die op dit ongelukkig late tijdstip nog op was om de wacht te lopen te pesten, ging ze precies op de grens lopen. Die paar centimeters die niemandsland waren, gewoon omdat ze zich verveelde. Er viel een blaadje achter haar neer, alsof het haar volgde. Een tak kraakte. Met een ruk keek ze op. 'Wat?' histe ze naar de persoon achter haar. Alleen was ze niet meer. Let the games begin.

Gereserveerd. Derp

Desolate zuchtte terwijl ze met kleine pasjes verder liep, hoe lang geleden was het nou al? 20, 30 manen? Ze verstreken langzaam.. Maar nogsteeds zag Desolate haar herinneringen scherp.. De ogen van Strawkit, haar kleine nichtje.. De woorden van Bluestar waarmee haar leven voor zover ze het kon over was.. Nooit had ze spijt gehad van haar vertrek.. De enigste pijn in haar hart was toch echt Strawkit achterlaten, al had ze haar nichtje alweer ontmoed.. Strawberry was groot geworden.. Desolate glimlachte zacht.. Naar vreemde was ze niet de vriendelijkste, maar naar Strawberry zou ze nooit 1 woord zeggen met een boze stem.. De kit van haar zus.. Haar idiote zus die met die kater moest omgaan.. Net goed voor hem dat ze die littekens als laatste daad had bezorgd bij hem. Hellaas was ze daarvoor verbannen, al nam ze Bluestar niets kwalijk, die deed alleen maar wat het "beste" was voor haar clan. Desolate zuchtte en schudde haar kop. Ze liep richting een grensgebied, nog altijd had ze rondgehangen rond de Thunderclangrens, maar nu zag ze geen Clankat, het was een Rogue. Desolate trok even met haar oren bij het zien van de spierwitte kat waar de zoette geur van bos omheen hing, net zoals in haar vacht.. Haar Clangeur was volledig verdwenen en had plaats gemaakt voor de eenzame geur van het bos. Desolate deed een paar stapjes dichter naar de kat toe en een blad dwarrelde voor haar naar beneden. Met een ruk keek de poes op. 'Wat?' histe ze naar Desolate en zij deed een stap naar achteren. "De vraag kan beter zijn wat doe jij hier!" Siste ze terug en haar staart zwiepte gevaarlijk over de grond. Misschien na al die manen dat ze nog niet haar Clan-instinct kwijt was geraakt. Ze was eigenlijk op weg geweest om te kijken of Strawberry er was, ze had haar al een tijdje niet meer gesproken, maar deze kat vroeg gewoon om problemen, en Desolate zou nooit een probleem uit de weg gaan!

(flut, eerste post op Desolate ooit xD)

Met een bijna tijdloze elegantie zwiepte de witte poes haar staart op en weer neer, alsof ze onder water was, haast. Zo langzaam en vol gratie als alleen showkatten konden. Voor Calypso was het amper nog een geheim dat ze afstamde van een rechte lijn raskatten. Kennelijk was ze het niet waard geweest als kitten, want na een tijdje was ze volledig alleen. Dat was de rest van de tijd ook gebleven, en voor haar part zou ze dat blijven ook. Er was geen reden tot settelen, omdat er niemand was om dat mee te doen. Zelfs de andere rogues kenden haar amper, namen altijd aan dat ze een verloren kittypet was. Met een laatste staartzwaai keek ze de persoon voor haar aan. ‘Als we het zo gaan spelen,’ begon ze half snauwend, niet in haar beste humeur, ‘Kunnen we blijven vragen.’ God, waarom moesten andere poezen altijd zo lastig zijn in de omgang? Gewoon uit haar buurt blijven, dat moesten ze. Als Calypso iemand nodig had, dan zocht ze diegene wel op. De enige katten die in haar buurt konden komen zónder een haal over hun neus, waren diegenen die haar bezighielden. Katers voornamelijk, maar niet alleen daarom. Ook de gesprekken die ze soms voerde, de kleine kans dat ze een ander een advies gaf. Dat waren de enige aanvaringen met anderen die de witte angorapoes echt kon waarderen, en dit was niet zo’n ontmoeting. Dat rook ze gewoon. De andere poes was absoluut geen natuurlijke rogue, te zien aan haar gedrag. Calypso had zich in de manen dat ze leefde geperfectioneerd op het gebied van analyseren, en kon feilloos zeggen wat dit voor een kat was. Een outlaw, een clankat die zich van de clan had afgekeerd. Of was weggestuurd, maar meestal gingen degenen die daarvoor in de aanmerking kwamen uit zichzelf weg. ‘Ik ben gewoon op weg, is dat ook al verboden?’ Kwaad keek ze de andere poes aan, haar haren lichtjes overeind gezet. Nu moest ze niet gaan zeuren dat Calypso iets fout deed, want ze bleef uit de clanterritoria.