Walking among the trees

Moonstorm zag de andere kater glunderen dankzij zijn woorden en was blij dat hij Shaka een beetje trots kon laten voelen. Shaka vroeg hierna zelfs of hij er echt zo over dacht en hierop antwoordde Moonstorm: "Natuurlijk, dat heb je vandaag wel laten zien.". De krijger meende het echt, hij had maar weinig katten gezien met zo'n talen om te leren en hij had dit talent zeker nog nooit gezien in huiskatten. Toen de gestreepte kater vroeg wat Shaka met zijn muis wou doen, vertelde de blauwe rus hem dat hij hem maar mee moest nemen. Shaka vervolgde dat het als bedankje was voor de jaag lessen van vandaag. "Bedankt, deze prooi zal zeker niet verspild worden bij ons." antwoordde Moonstorm blij. Ondanks dat hij deze kater had leren kennen was hij toch nog verrast over de gulheid van Shaka, ook dit zag je bijna nooit bij katten buiten de clans. Toen de krijger Shaka bedankt had zag hij dat de blauwe rus een beetje afdwaalde naar een herinnering van vroeger. Het leek wel of hij aan iets slechts terugdacht. "Alles goed?" vroeg Moonstorm een beetje bezorgd. Hij was stiekem ook een beetje benieuwd naar wat een huiskat allemaal in zijn leven kon hebben beleefd dat een slechte herinnering achter zou laten.

Het leek even dat de kater tegenover hem aan het dagdromen was, maar nadat hij zijn vraag had gesteld reageerde Shaka gelukkig gelijk. De blauwe rus vertelde hem dat het weer ging en dat hij blij was dat de clan dankzij hem iets extra's te eten zou hebben. Moonstorm's nieuwsgierigheid was nog niet helemaal gestild door dit antwoord, ook was de krijger best wel bezorgd door de plotselinge blackout. Hij besloot nog een keer te proberen of hij kon uitvinden wat er mis was. "Weet je zeker dat er niets is waar je over wilt praten?" vroeg hij een beetje vriendelijk en bezorgd. De gestreepte krijger zou het heel goed snappen als Shaka er niet over wou praten, sommige dingen uit het verleden moesten immers gewoon met rust gelaten worden, maar misschien dat erover praten juist wel kon helpen. De reden dat hij dit dacht was omdat zijn mentor vaak verteld had dat je slechte herinneringen eerst moest trotseren om er overheen te komen. Hij keek Shaka medelevend aan om te zien hou hij zou reageren.

Toen Moonstorm de vraag nog eens stelde zag hij Shaka schudden van afschuw. Heel even verwachtte de krijger dat Shaka dicht zou slaan en hier niets meer over zou zeggen, maar even later antwoordde hij toch. Shaka zij heel zachtjes dat er toch wel iets mis was. Eerst vertelde de blauwe rus hem dat hij eerst op een andere plek had gewoond, in een glimmend web waar het altijd net iets te koud was. De kater ging verder met vertellen dat hij ook daar ook andere dieren hoorde. Moonstorm slikte even van ongemak, de plek die Shaka beschreef leek hem niet bepaald gezellig, eigenlijk best afschuwelijk. Vervolgens ging de huiskat weer verder, hij vertelde dat het altijd donker was en dat de tweebenen hem vaak pijn kwamen doen. "Dat is afschuwelijk" reageerde Moonstorm zachtjes. De gestreepte kater raakte best geschokt door dit verhaal, dat tweebenen dit konden doen. Na een tijdje ging Shaka weer verder, met zijn ogen nog steeds strak op zijn poten gericht. De kater vertelde dat er een nacht was waar tweebenen tegen tweebenen vochten en dat hij uiteindelijk weg werd gehaald en bij zijn nieuwe tweebenen is geplaatst. De blauwe rus eindigde zijn verhaal door te vertellen dat hij niet wist wat er met de slechte tweebenen was gebeurt, maar dat hij hoopte dat ze pijn leden. Moonstorm keek Shaka aan en zag zijn ogen vlammen, maar na een keer knipperen viel er niets meer te zien. "Dat is echt heel heftig Shaka, gelukkig dat je nieuwe tweebenen wel fatsoenlijk zijn." mauwde Moonstorm nog steeds een beetje geschokt. Hij had door dit verhaal nog meer respect gekregen voor de kater tegenover hem, elke kat die zo'n situatie had overleefd moest uit stevig hout gesneden zijn. "Als je wilt kan ik je wel een basis vechttraining geven? Dan kun je jezelf in ieder geval verdedigen als er ooit nog zoiets gebeurt." mauwde hij vriendelijk, hij wist wel dat je tegen tweebenen moeilijk kon vechten, maar misschien dat Shaka zich wat beter zou voelen als hij zichzelf een beetje kon verdedigen.

Het was een lange tijd geleden dat ze er zo tussenuit hadden kunnen gaan als broers. Natuurlijk hadden ze een doel, namelijk jagen, maar dat nam niet weg dat het toch een moment was voor hunzelf. Ze hoefden amper iets te zeggen en waren goed op elkaar ingespeeld. Ergens had hij dit gemist, ook al zou hij het niet snel toegeven. Vrijwel gelijk met Stagtine rook hij de onbekende geur van een andere kat. In deze tijden wist je maar nooit wie het was, vooral niet na de laatste gathering. Langzaam slopen ze naar voren om te zien wie de indringer zou zijn, maar voor ze daar goed en wel de kans toe kregen kwam de bekende stem van een van hun clangenoten. Was Moonstorm serieus? Was hij nu echt van plan om een onbekende kat hun vechttechnieken aan te gaan leren? Hij volgde Stagtine door de laatste struik heen en stopte naast zijn broer, zijn ogen vernauwend. "Dacht je echt dat niemand hierachter zou komen?" Voegde hij nog toe aan de woorden van Stagtine. Aan de geur te merken was het waarschijnlijk een kittypet waar ze mee te maken hadden, maar dat maakte hier niet uit.

Hoewel Ribcage het niet snel zou toegeven, was het fijn om nog eens samen met zijn broers te kunnen jagen. Ze begrepen elkaar zonder veel woorden, bewogen samen als een goed geoliede machine; en dus hadden ze geen half woord nodig om samen op te merken dat iets niet juist was. Een indringer op hun gebied, en de stem van een clangenoot die aanbood om vechttraining te geven. De grijze kater vernauwde zijn blik, maar gaf verder niet veel teken van emotie. Het drietal kwam de struiken uit en zagen de kittypet zitten, samen met Moonstorm. Ribcage zette een paar passen opzij, zodat ze met zijn drieën het tweetal wat omringden, en keek hen zwijgend aan. Zijn broers hadden al gezegd wat er te zeggen viel - het enige dat hij nog kon doen was hen afkeurend aankijken. Hij had beter verwacht van zijn clangenoot. Maar de kittypet was niet af te schrikken; hij vroeg waarom Moonstorm hen zou verraden als hij een goed hart had. "Je bent naïef, kittypet. Kom terug als je weet wat het is om te moeten vechten voor je leven.", antwoordde hij koel, al was zijn blik nog steeds gericht op Moonstorm. De kittypet wist niet beter - maar als warrior zou je dat wel moeten.

Net toen Moonstorm zijn aanbod had gedaan hoorde hij katten aankomen lopen. Hij rook al dat het Thunderclan katten waren en hij had zich daarom ook niet verdedigend opgesteld. Hij zag dat er drie van zijn clangenoten uit de struiken kwamen, Dustspirit, Stagtine en Ribcage wist hij, en hem en Shaka soort van omsingelden. Eerst begon Stagtine met praten, de krijger vroeg hem wat hij aan het doen was en of hij zijn clan aan het verjagen was. Als reactie keek de gestreepte krijger hem boos aan, hoe kon zijn clangenoot nou denken dat hij zijn eigen clan zou veraden. Dustspirit vervolgde volgens het verhaal en vroeg hem boos of hij dacht dat hij hiermee weg kon komen. Nadat de twee krijgers dit gezegd hadden nam Shaka het bijna onmiddellijk voor hem op, en terwijl Moonstorm blij was met het vertrouwen van deze kater wist hij ook dat dit hun niet verder zou helpen. Ribcage onderbrak Shaka dan ook door hem te vertellen dat hij naïef was en nog nooit ergens voor had hoeven vechten. "Deze huiskat heeft anders wel een muis kunnen vangen en volgens mij heeft hij al meer mee gemaakt dan jullie denken." reageerde Moonstorm koel op zijn clangenoten. "Maar jullie hebben gelijk, ik had hem geen training moeten aanbieden." ging hij vervolgens wat vriendelijker verder. De gestreepte krijger wist ook wel dat hij fout bezig was geweest, maar konden ze het hem echt kwalijk nemen dat hij een andere kat had geholpen? Thunderclan stond er immers ook bekend om andere katten te helpen."Jullie kunnen me het alleen niet kwalijk nemen dat ik hem heb uitgelegd hoe het in het woud werkt. Dan maakt hij de volgende keer niet dezelfde fout door weer in het woud te komen." maakte hij vervolgens zijn verhaal af. Hij hoopte maar dat zijn clangenoten Shaka niet zouden aanvallen om hem een lesje te leren, hij had immers niets fout gedaan. Moonstorm keek de andere katten aan en wachtte hun reactie af.

Het stak een beetje om te zien dat zijn broers waren gaan jagen zonder hem. Hij was nu ook een warrior, dus wat was het probleem? Ze waren nest genoten, geen verschil in leeftijd, toch voelde Snowleopard zich in verhouding met zijn siblings het jongere broertje. Runt van het nest. Dat was hij eigenlijk ook wel geweest. Snowleopard besloot daarom zichzelf uit te nodigen en volgde zijn broers het woud in. Hij hield zijn bek terwijl hij dichter bij zijn broers kwam, klaar voor de jacht. Stagtine werd echter afgeleid door een geluid en al snel werd het duidelijk dat er ongewenst bezoek op Thunderclan's territorium was. Samen met zijn broers naderde ze het spectakel en ietwat geamuseerd trok Snowleopard met zijn oren toen hij zag dat Moonstorm van plan was om een kittypet te leren vechten. Die kater moest toch wel beter weten? Stagtine sprak eerst, grommend. Dustspirit stond hem bij. De kittypet reageerde hier naïef op waarop Snowleopard snoof. Ongelooflijk. Ribcage beet de kittypet toe. Toen begon Moonstorm te spreken, waarop Snowleopard een strakke blik op de ander wierp. "Waarom zou een huiskat een muis vangen als er brokjes voor hem klaarliggen bij zijn tweebenen?" bromde Snowleopard. "Leafbare mag dan over zijn, dit houdt niet in dat er weer prooi in overvloed is," vervolgde hij. Bij Moonstorm's volgende woorden trok hij met zijn oor. Oh echt? Toen Moonstorm zijn volgende excuus voor hun neer legde bromde de kater opnieuw. "Meen je dat? En dat kon niet met deze paar simpele woorden," nu wende Snowleopard zich tot de kittypet. "Je bevind je op Thunderclan territorium, je bent niet welkom hier, scheer je weg!" Dat was namelijk hoe het moest. Kittypets helpen, pff.