Walking among the trees

Moonstorm werd die ochtend rustig wakker in zijn nest, genietend van het zonnetje dat eindelijk weer eens scheen. Nadat de kater wat had gegeten en had bijgekletst met zijn clangenoten, besloot hij te gaan patrouilleren. De gestreepte kater besloot langs de tweebenengrens te gaan, aangezien het goede weer er wel eens voor had kunnen gezorgd dat zwerfkatten besloten op onderzoek uit te gaan in hun territorium. Terwijl Moonstorm door het bos heen liep genoot hij eindelijk eens echt van de omgeving, de zon scheen fel en het waaide niet heel hard, hierdoor had de kater het best aangenaam ondanks zijn korte vacht. Toen opeens rook de kater een vreemde geur die hij niet echt kon plaatsen, hij hoopte dat zijn vermoedens fout waren en dat dit geen zwerfkat was. Langzaam en laag over de grond volgde de kater de geur. Plotseling zag hij voor zich een blauwe kattenkop uit de sneeuw steken. Nadat Moonstorm dicht genoeg genaderd was sprong hij op en zij hij streng: "Wie ben jij en wat doe je hier?".

Nadat Moonstorm naar de kater tegenover hem had geroepen kreeg hij een heel spektakel te zien. Hij zag de blauwe kat voor hem schrikken en hierdoor nog een keer de kuil in glijden. De gestreepte kater probeerde zijn lach een beetje in te houden bij dit aanblik. Toen de kater eenmaal uit het gat was geklommen en zich had uitgeschud kon Moonstorm pas zien dat hij te maken had met een nog best jonge kat. De blauwe rus stelde zichzelf voor als Shaka en legde uit dat hij het bos aan het bewonderen was. De gestreepte kater snapte ondertussen wel dat deze kat tegenover hem geen gevaar vormde en bewonderde zelfs de nieuwsgierigheid van de blauwe rus een beetje. Om met dit weer je tweebenenhuis te verlaten om buiten rond te gaan kijken was best bijzonder. Toch snapte de warrior wel dat hij duidelijk moest maken aan Shaka dat hij hier niet echt thuis hoorde. "Ik ben Moonstorm, een warrior van Thunderclan." stelde hij zichzelf eerst vriendelijk voor. Moonstorm zocht nu de woorden om duidelijk te maken hoe het hier werkte in het woud, uiteindelijk mauwde hij: "Het woud ziet er inderdaad spectaculair uit deze tijd van het jaar, maar ik moet je wel waarschuwen dat het hier een stuk gevaarlijker is dan dat het lijkt.". "Er leven hier namelijk vier clans die niet houden van indringers." vervolgde hij vriendelijk. Moonstorm wachtte nu even benieuwd de reactie van Shaka af.

Nadat Moonstorm zijn verhaaltje had gedaan kon hij zien dat Shaka best verbaasd was en er niet veel van snapte. Dat bleek daarna ook uit de vragen die hij aan Moonstorm stelde. De blauwe rus vroeg bijna gelijk aan Moonstorm wat een warrior en een clan was. De gestreepte kater moest hier even goed over nadenken, want hoe leg je aan een kittypet uit hoe het woud werkt? "Ehmmm" stamelde de krijger even. Na kort nagedacht te hebben dacht hij een duidelijke verklaring te hebben gevonden. "Om in het woud te overleven moeten we samenwerken, daarom hebben wij groepen gevormd die we clans noemen." begon hij uit te leggen. "Om deze clans goed te laten werken moeten de taken verdeeld worden, daarom heeft elke clan een leader en warriors. De leaders verdelen de taken voor de warriors zoals jagen en het territorium verdedigen. Uiteindelijk zijn er dus vier clans ontstaan die ten koste van alles hun clangenoten en jaaggebieden zullen beschermen." mauwde de kater zijn uitleg. Moonstorm ging verder: "Daarom kun je hier ook beter niet komen, alle katten zullen bang zijn dat jij onze prooi komt stelen. Ook al is dat niet het geval.". Hij zag dat Shaka tegenover hem er onzeker begon uit te zien. De gestreepte kat voelde zich best schuldig, hij snapte dat huiskatten ook behoefte hadden aan avontuur en verkenning. Maar hij wist ook dat als hij Shaka nu niet wegstuurde een andere krijger het wel zou doen, goedwillend of kwaadwillend. Hij besloot de blauwe rus even de tijd te geven om het verhaal te laten inzinken.

Toen Moonstorm klaar was verwachte hij al wel een paar vagen van Shaka, maar toch was de krijger niet voorbereid op het spervuur van vragen dat over hem heen kwam. Eerst vroeg de kater naar de samenwerking tussen de katten en of dit lastig was. De gestreepte kater hoefde hier helemaal niet lang over na te denken en zij: "We moeten wel samenwerken, als we dat niet doen overleeft niemand het. En dat is ook waarom we een leider en commandant hebben, zij verdelen de taken.". Hierna vertelde de blauwe rus hem dat hij graag op vogels en muizen in zijn tuin joeg, maar ze liever liet schrikken dan vangen. Dit vond Moonstorm moeilijk te begrijpen, hoe kon je immers zo voedsel verspillen? Maar de krijger begreep ook dat huiskatten vaak al genoeg te eten kregen en dat jagen dus eerder leuk voor ze was dan nuttig. "Met prooi wordt inderdaad kleine bosdieren bedoeld, alleen kunnen wij het niet veroorloven om ze alleen maar te laten schrikken." mauwde de kater vriendelijk, in de hoop niet te streng te klinken. Daarna stelde Shaka hem nog een vraag, namelijk hoe de katten gezond bleven en wie er op ze zorgde. Moonstorm was best verontwaardigd dat deze huiskat dacht dat er tweebenen waren die voor hun zorgden en mauwde dus ook: "Wij hebben geen tweebenen nodig om op ons te letten, als we gewond of ziek zijn is er altijd een medicijnkat om ons te helpen.". Hij besefte dat hij misschien iets te agressief had gereageerd en vroeg dus wat vriendelijker: "Snap je het nu allemaal wat beter?".

Moonstorm zag dat de kater tegenover hem ineen kromp nadat hij misschien iets te fel had gereageerd. Half om half had de krijger wel verwacht dat Shaka er nu vandoor zou gaan, maar tot zijn verbazing begon de blauwe rus tegenover hem weer te praten. Shaka vertelde eerst dat het buitenleven hem heel interessant en gaaf leek. De gestreepte kater was blij dat Shaka er zo over dacht en ook begreep dat het zwaar was. Toen vroeg de kat aan hem hoe ze het volhielden in de winter. Moonstorm antwoordde: "Er is inderdaad veel minder prooi deze tijd van het jaar, maar nog steeds genoeg om van te overleven. Het betekent vooral dat we wat rustiger aan moeten doen en dat het voeden van de ouderen prioriteit heeft.". Hierna bood de huiskat aan om ook voor de clan proberen te jagen. Hierop antwoordde de krijger vriendelijk: "Bedankt, maar dat is niet nodig. Ik denk niet dat de clan snel prooi van jou zou accepteren, uit trots. Maar jagen in je eigen tuin kan geen kwaad, misschien leer je nog iets wat je op een dag kan helpen.". Hij keek Shaka aan en vroeg zich af of het de kater ooit zou lukken iets te vangen in zijn tuin. "Nog meer vragen?" mauwde hij vriendelijk.

Moonstorm zag dat Shaka enthousiast reageerde op zijn vraag, hij had ook niets anders verwacht. Stiekem begon de kater het ook wel leuk te vinden om een keer alles uit te leggen. Hij was benieuwd of het zo ook zou voelen als hij later een leerling had. De blauwe rus vroeg aan hem hoe het zat met de clans en hoeveel er precies waren. "Er zijn vier clans in het woud. De Thunderclan, daar zit ik bij, leeft hier in het woud. De Riverclan woont verderop aan de rivier. De Shadowclan woont tegenover ons aan de overkant van het donderpad en De Windclan leeft op de vlakte." beantwoordde Moonstorm de vraag. Hij hoopte dat hij het zo duidelijk genoeg had uitgelegd. "Je moet vooral uitkijken voor de Shadowclan in het dennenwoud aan de overkant. Zij staan er om bekend minder aardig met indringers om te gaan." waarschuwde de krijger snel nog even. Toen vroeg Shaka iets wat de krijger een beetje verraste, of hij wou uitleggen hoe je het beste kon jagen. De gestreepte kater moest even nadenken, was het wel slim om een buitenstaander nieuwe dingen te leren? Maar al snel besloot hij dat Shaka geen kwaad kon, dat had uit het gesprek wel gebleken, hij was waarschijnlijk alleen nieuwsgierig. "Oké dan." mauwde hij. "Het eerste belangrijke om te onthouden is de stand van de wind, zo kun je er voor zorgen dat de prooi jou niet ruikt, maar jij de prooi wel." begon hij. "Verder is het ook belangrijk om je reuk te trainen en ontwikkelen." ging hij verder. Toen zakte hij op de grond en deed een jachthouding voor. "Kijk zo moet je je voortbewegen." mauwde hij. De krijger kwam weer overeind en mauwde vriendelijk: "Nu jij.".

Shaka was aandachtig naar zijn uitleg aan het luisteren, hij zag dat de kat enthousiast was weer iets nieuws te leren. Toen opeens viel het hem op dat er een muis wat verderop onwetend zat te eten. De blauwe rus naast hem had het blijkbaar ook gezien, want even later fluisterde Shaka dat hij de muis zag zitten. Moonstorm wou eerst zelf op de muis afgaan, maar kreeg toen een plannetje. Dit was een mooi moment om te zien of Shaka wat geleerd had. Hij fluisterde zachtjes: "Psst Shaka, laat maar eens zien of je wat geleerd hebt. Als jij hem van deze kant benaderd zal ik omlopen zodat ik hem alsnog kan vangen als hij weg weet te schieten." Nadat hij dit verteld had, keek hij even of Shaka het begreep en zakte toen omlaag in zijn houding. Langzaam begon hij zich in een cirkel om de muis te bewegen, hij was niet van plan om het nu zelf te verpesten. Toen hij eenmaal aan de andere zijde zat wenkte hij Shaka dat hij zijn gang mocht gaan. De gestreepte krijger was benieuwd.

Op de grond gezakt in de sneeuw keek Moonstorm van een afstandje toe hoe Shaka het zou aanpakken. Hij zag dat de blauwe rus zich voorbereidde en naar de grond toe zakte in sluiphouding. Shaka begon langzaam naar de prooi toe te sluipen en kwam behendig dichterbij. Toen viel het de krijger opeens op dat Shaka's houding wel goed was, maar dat de kater bleef wiegen met zijn staart. Een beginnersfout wist hij, iedereen was namelijk opgewonden om zijn eerste prooi te vangen. Moonstorm hoopte dat de muis het niet doorhad, maar even later zag hij het muizenkopje omhoog komen. De blauwe rus sprong op, maar de muis schoot al weg. Moonstorm spande zich al aan en zag dat de muis links langs hem zou proberen te rennen. De gestreepte kater schoot overeind en sprong van opzij op de muis. De krijger landde met zijn voorpoten op de muis en hij maakte het diertje snel en behendig dood. "hebbes" miauwde hij blij. De kater pakte de prooi op en liep terug naar Shaka die daar nog in de sneeuw zat. Moonstorm legde zijn muis weg en zij: "Goed geprobeerd, je houding was heel goed voor een eerste keer. Alleen moet je er voortaan wel opletten dat je je hele lijf onder controle moet houden, ook je staart.". Hij keek Shaka aan en was benieuwd hoe de kat zou reageren.

Na zijn uitleg keek Shaka hem eerst begrijpend aan, maar toen hij over zijn staart begon begreep hij dit niet helemaal. "Ehmm, ja." mompelde Moonstorm terwijl hij aan het nadenken was hoe hij dit moest formuleren. Dit was toch moeilijker om uit te leggen dan hij dacht. Toen hij kort even had nagedacht mauwde hij: "Net als een echte clankat ben je heel opgewonden om te jagen, maar dat is ook te zien in je houding. Bij alle katten is dit anders, maar als jij enthousiast bent begin je blijkbaar met je staart te schudden. Als je veel oefent wordt het makkelijker dit te beheersen.". De gestreepte krijger keek Shaka aan om te zien of de uitleg was ingezonken. Terwijl hij dit deed bleef hij onder de indruk van de nieuwsgierigheid en leergierigheid van de kater. Waren alle clankatten ook maar zo enthousiast.

Nadat Moonstorm klaar was met zijn uitleg bekeek Shaka eerst even snel zijn staart en bevestigde vervolgens dat hij begreep wat het probleem was. De gestreepte krijger kon zien dat deze kater heel blij was met zijn uitleg, maar hij wist nog niet of het allemaal wel echt ingezonken was. Plotseling hoorde hij een klein geluidje en Shaka had het ook gehoord, hij kon ruiken dat er verderop een muis zat en wou wel zelf al in actie komen. Maar hij zag dat de blauwe rus van plan was om te laten zien wat hij geleerd had en Moonstorm besloot hem zijn gang te laten gaan, de krijger was immers ook heel benieuwd. Toen Shaka naar de muis toe sloop, kon hij zijn verassing moeilijk verbergen. Shaka deed het veel beter, alleen het puntje van zijn staart trilde nog een beetje, maar dit was haast onmerkbaar. De gestreepte kater zag nu dat de blauwe rus binnen sprong afstand was en de krijger was benieuwd hoe de kater dit zou aanpakken. Vervolgens was hij nog meer onder de indruk, Shaka had zijn sprong bijna perfect nagedaan en de muis te pakken gekregen. De kater kwam nu teruggelopen en liet de muis voor hem vallen. "Heel goed gedaan." mauwde Moonstorm met een mengeling van enthousiasme en trots. "In een ander leven zou je een goede woudkat zijn geweest." ging hij vriendelijk verder. De krijger meende dit allemaal serieus, hij had maar weinig katten gezien die zo snel leerden. "Wat ga je met je muis doen?" vroeg hij nu vriendelijk.