Cherries on an ice cream sundae

@Peregrinekit Dawn tinted the darkness like water ink Enkele weken waren voorbij gegaan sinds het katertje voor het eerst contact had gemaakt met de wereld om hem heen, toen hij geboren was. Nog steeds ontdekte hij allerlei nieuwe dingen, vooral nu hij kon horen en zien. Lopen? Tja, dat ging nog niet helemaal goed, maar hij kreeg het al wel voor elkaar om steeds grotere stukken vooruit te komen . Dat was dan ook het moment dat Hedgekit zichzelf klaar vond om de enorme omgeving die de Nursery heette te gaan ontdekken, ook al mocht dat misschien een heel klein beetje eng zijn, ver van zijn mama weg gaan. Maar hij hoefde nu dan ook nog niet heel ver weg, want hij was nog maar één keer eerder uit zijn nest geklauterd en er viel dus nog een hele hoop te ontdekken rond het nest heen.
Hij had de kunst van het nest uitkomen nog niet helemaal onder de knie en dus klauterde hij er achterstevoren uit, waardoor hij met een plof op zijn achterwerk belandde en er een hoop stof van de grond omhoog vloog. Een kleine nies ontsnapte hem en Hedgekit schudde zijn kopje. Stof was niet leuk!
Toen dat allemaal achter de rug was staarde de maan oude kitten met zijn oogjes in het rond, zoekend naar iets wat er interessant uit zag. Ja, daar! Daar was een gevlekt pluizenbolletje in een ander nest. Een andere kitten! Hij had nog nooit een andere kitten ontmoet op zijn broertjes Rookkit en Bumblekit en zijn zusje Stallionkit na. Onhandig hobbelde hij op het nest af, onderweg nog een keer struikelend, en stak zijn kopje boven de rand van het nest van de andere kitten uit. Iets wat nauwelijks ging, hij was immers nog niet groot. Hedgekit was ook kleiner als beide zijn broers, waardoor hij nog wat erger afstak tegen hen dan alleen de witte plekken op zijn vachtje. Toch, hij was niet alleen, want Stallionkit had vlekjes, net als de kitten in het nest waar zijn kin nu op lag. “Hallow!” piepte hij vrolijk. Hedgekit had nog helemaal niet door dat katten het misschien niet leuk konden vinden als hij zomaar bij hun kwam staan, een gesprek startte of in hun persoonlijke ruimte kwam. Nee, hij had nog veel te leren over de wereld en de clan en de krijgscode, maar nu was een sociale interactie aan de beurt.

MONTY

_{Peregrinekit lag opgekruld, als een vers gebakken brood met zijn pootjes onder zich gestopt te dutten in zijn nest. Zijn moeder was ook in slaap gevallen, en zijn zusje was ergens gaan spelen. Mooi, dan was hij alleen. Hij vond het helemaal niets om telkens tegen iemand aan te moeten liggen, fysieke aanrakingen waren niet zo aan hem besteed. Toen iemand dus ook zo maar zijn nest in kwam en een kin op zijn ruggetje legde schrok hij op. Hij rolde om en duwde zijn pootjes tegen de neus van de ander aan. "Nee," Zei hij beslist, ogen vernauwd en oortjes naar achteren. Hij bekeek de ander met hernieuwde belangstelling echter. Hij kende hem helemaal niet! Vlug trok hij zijn pootjes in en kroop hij achteruit van schrik. Dit was toch wel heel eng.}

@Peregrinekit Dawn tinted the darkness like water ink Wat Hedgekit had gedacht nog deel van het nest was, rolde ineens onder zijn kinnetje uit en hij kukelde bijna voorover het vreemde nest in. Maar twee pootjes tegen zijn neus hielden hem tegen. Toch was het geen hulpvol gebaar, want het ging gepaard met het woord ‘nee’. Maar dat was helemaal niet aardig. Met een frons zette de jonge kitten een stap achteruit. “Niewt leuk!” piepte hij terug, op iets wat nukkig zou moeten lijken al deed het dat waarschijnlijk niet. Die houding viel dan ook vooral weg toen hij zag dat de ander achteruit kroop in het nest voor hem. Hedgekit kon het haast niet geloven; de andere kitten was bang voor hem. Maar hij was toch helemaal niet eng?

MONTY

_{Peregrinekit kreeg een beetje hoop toen de andere kitten achteruit stapte. Hij hief zijn kopje op en spitste zijn oren. Zijn moeder gaf hem een geruststellende lik over zijn hoofd. Hij schudde snel zijn hoofdje en veegde haar kus weg. Getsie, Mam! Toen hij op keek naar haar gaf ze hem een bemoedigende knik. Peregrine zijn donkere ogen gleden weer naar de ander toe. Hij dacht een paar tellen na voor dat hij al zijn moed bijeen schraapte. "H-hallo," Mama zei altijd dat hij beleefd moest zijn en ze had immers altijd gelijk. Verlegen staarde hij naar zijn voorpootjes die hij tegen elkaar aan duwde. Sociaal zijn, hoe moest dat?}

@Peregrinekit Dawn tinted the darkness like water ink De mama van de andere kitten leek ook op te merken dat hij bang was voor Hedgekit. Gelukkig was de moederkat niet boos op hem voor het laten schrikken van haar kroost. Nee, ze leek alleen maar haar kitten te willen kalmeren. "H-hallo," piepte hij dan ook terug in onzekere toon, maar dat merkte Hedgekit al niet meer op. Een brede glimlach versierde zijn gezichtje want de andere kitten was niet meer bang voor hem. Hij zei zelfs hallo zonder dat de gestreepte kitten eerst hallo had moeten zeggen. ”Hallo! Ik ben Hewdgekit!” Stelde hij zichzelf vrolijk voor. Ze zouden nu vast goede vriendjes worden.

MONTY

Onderwerp: Re: Cherries on an ice cream sundae